“විසුවයියා මහතා මගේ සිරකුටිය අසලට ඇවිත් එයා විශ්වාස කළ ආගම ගැන මට කියනවා. ලෝකයේ විනාශය ළඟ ළඟම එන බවත් ඊට පෙර ආත්මය ගලවා ගැනීමට කටයුතු කළ බවත් ඔහු දැඩි ලෙස විශ්වාස කළා. මා ඔහු දරන අදහස්වලට නම්මවා ගෙන ක්‍රිස්තියානි ආගමට හරවා ගන්නට ඔහුට අවශ්‍ය වුණ බව මට දැනුණා. ඔහු සමඟ මම දිගින් දිගටම මැවිල්ල සහ පරිණාමය පිළිබඳව වාද කළ නමුත් කිසි දිනක ඔහු හෝ ඔහු දරන අදහස් පහත් කොට ගැරහිල්ලට ලක් කරන්නට කටයුතු නො කළෙමි. ඒ සියල්ල කෙසේ වෙතත් අවසානයේ අපි හොඳ මිතුරන් බවට පත් වූණා. 1977 නිදහස් කළාට පස්සේ මම ඔහුගේ වත්තල පැල්පත් නිවසට ගිහින් ඔහුත් ඔහුගේ පවුලේ අයත් හමු වුණා. ඔහු දරන අදහස්වලට එකඟ නොවුණත් තේ එකක් බී යන්නට ඔහු මට ඔහු යන පල්ලියට ආරාධනා කළා. ඒ අනුව මට මතක අන්දමට ඔහුව අවසාන වතාවට හමු වුණේ කොළඹ කොල්ලුපිටියේ ඔවුන්ගේ පල්ලියකදී.”

බන්ධනාගාරයේ දී රෝහණ විජේවීරගේ සමීපතමයෙක් වූයේ ලයනල් බෝපගේ ය. රෝහණ විජේවීරට සමහර ‘විශේෂිත ආහාර’ ලැබීම ඇතැම් සිරකරුවෝ නො රිස්සූහ. ඔවුන්ට නැති වරප්‍රසාද ඔහුට ලැබෙන බවක් ඔවුන්ට හැඟුණි. නමුත් සැබවින්ම බන්ධනාගාර වෛද්‍යවරු විජේවීරට මෙම ආහාර නිර්දේශ කොට තිබුණේ ඔහුගේ සෞඛ්‍ය හේතු නිසාය. ඔහුට ඇන්ජයිනා නමැති රෝගයේ මුලික ලක්ෂණ තිබුණු බවත් ඔහුට දෙන එම ආහාර අතර වූයේ ගොටු කොළ සම්බෝලයක්, කිරි වීදුරුවක් සහ බිත්තරයක් බවත් බෝපගේ ගේ මතකයයි.

රෝහණ විජේවීර අනෙකුත් ජ.වි.පෙ. සිරකරුවන් සමඟ නොසැලකිලිමත් සහ රළු ලෙස හැසිරුණු බව පිටතට පෙනෙන්නට තිබුණි.

“හුඟ දෙනෙක් රෝහණ සහෝදරයව දැක්කේ තද ගති ඇති, ඒ වගේම අනික් අය ගැන නොසලකන කෙනෙක් විදිහට. එහෙම පෙනුණේ ප්‍රධාන වශයෙන්ම ඔහු කතා කළ ස්වභාවය නිසාවෙන්. මම සහ රෝහණ සහෝදරයා අතර දේශපාලන මතගැටුම් තිබුණත් ඔහු රළු හෝ පරුෂ පුද්ගලයෙක් කියල මම හිතන්නේ නැහැ.”

බන්ධනාගාරයේ සිටිය දී ජ.වි.පෙ. දේශපාලන වැඩසටහන සහ ගමන් මග, විශේෂයෙන්ම ජාතික ප්‍රශ්නය පිළිබඳව නැවත සිතා බැලීමට ලයනල් බෝපගේට කාලය ලැබුණි. රෝහණ විජේවීර, ලයනල් බෝපගේ, ජයදේව උයන්ගොඩ, කෙලි සේනානායක වැනි අය වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ රඳවා සිටිය දී මෙම ප්‍රශ්න සාකච්ඡා කොට ‘ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය’ පිළිබඳ දේශපාලන පංතිය අත්හිටුවීමට තීරණය කළ බව ලයනල් බෝපගේ සිහි ගන්වයි.

බෝපගේ ඉංජිනේරු පීඨයේ සිටිය දී අවසාන විභාගය හැර උපාධියට අවශ්‍ය ‌ප්‍රායෝගික සහ අනෙක් සියලු කටයුතු සම්පූර්ණ කොට තිබුණේ ය. රඳවා සිටිය දී ඔහුගේ අවසාන විභාගය සම්පූර්ණ කරන්නට ඔහුට අවශ්‍ය විය. ඒ අනුව අපරාධ යුක්ති කොමිෂන් සභාවේ අවසරය ද ඇතිව ඔහු එකළ පේරාදෙණිය සරසවියේ ඉංජිනේරු පීඨයේ යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානියා ව සිටි ආචාර්ය (පසුව මහාචාර්ය, පීඨාධිපති සහ උප කුලපති) සී. එල්. වී. ජයතිලක මහතා ගෙන් ඇතැම් උපකරණ සහ තොරතුරු සටහන් බන්ධනාගාරයට ගෙන්වා ගත්තේය. නීතිඥ එම්. බී. රත්නායක මහතාගේ උදව්වෙන් කොළඹ ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ (මොස්කව්) පිලට අනුබද්ධ ව තිබූ ‘මහජන ප්‍රකාශකයෝ’ආයතනයෙන් ඉංජිනේරු විෂයයන්ට අදාළ පොත්පත් ද ඔහු ගෙන්වා ගෙන තිබුණි. මාස දෙකක පමණ කරන ලද අධ්‍යයනයකින් පසු ඔහු විභාගයට ලියූ අතර පසුව ලැබුණ තොරතුරුවලට අනුව අවසාන වසරේ විභාගය සම්පූර්ණ නොකළ හෙයින් ගෞරව උපාධියක් සඳහා ලැබිය යුතු ලකුණු ලබා තිබුණද ඔහුට ගෞරව උපාධියකට හිමිකම නොලැබිණි.

“අවසාන ඉංජිනේරු විභාගයට ලියන්නට බෝගම්බර බන්ධනාගාරයට මා ගෙන ආ යුතු බවට විශ්වවිද්‍යාලය බන්ධනාගාර දෙපාර්තමේන්තුවට දන්වා තිබුණා. බන්ධනාගාර දෙපාර්තමේන්තුව මේ තීරණය වෙනස් කර ගන්න උත්සාහ කළත් එය හරි ගියේ නැහැ. ඒ නිසා මාව බෝගම්බර බන්ධනාගාරයට ගෙන ගෙනිහින් සති කිහිපයක් රඳවා තිබ්බා.

ප්‍රශ්න පත්‍ර බන්ධනාගාරයට ගෙනැවිත් විභාග පරීක්ෂකවරයා ලෙස කටයුතු කළේ ආචාර්ය (පසුව මහාචාර්ය) එස්. සිවසේගරම් මහතා. මා විශ්වවිද්‍යාලයේ අවසාන වසරේ පූර්ණ කාලීනව පාහේ දේශපාලන කටයුතුවල නියැලී සිටි කාලයේ ආචාර්ය සී. එල්. වී. ජයතිලකත්, මහාචාර්ය එස්. මහාලිංගම් මහතාත් වෙන වෙනම මාව කැඳවා ඉංජිනේරු අංශයේ ඉගෙන ගන්නා අයට දේශපාලනය අවශ්‍ය නැති බවත් ඕනෑ තරම් රැකියා තිබෙන බවත් ඒ නිසා දේශපාලන කටයුතුවල නොයෙදෙන ලෙසත් අවවාද කළා. ඒ කෙසේ වෙතත් අවසානයේ දී ආචාර්ය සී. එල්. වී. ජයතිලක මහතා වැනි අය කළ උදව් ගැන අදත් මම කෘතඥතාවය පළ කරනවා.”

බෝගම්බර බන්ධනාගාරයේ රඳවා සිටි කෙටි කාලයේදි සන්තතියාර් ඇතුළු තරුණ දෙමළ දේශපාලන සිරකරුවන් හමුවීමට ලයනල් බෝපගේට අවස්ථාව ලැබුණි. එකී සන්තතියාර් පසුව ප්ලොට් සංවිධානයේ දේශපාලන අංශයේ ප්‍රමුඛ නායකයෙක් බවට පත් විය.

ඔවුන් සිරගත කොට තිබුණේ 1972 ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව කළු කොඩි ඔසවා විරෝධය දක්වා තිබුණ නිසාය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් විශ්වවිද්‍යාල සහ කාර්මික විද්‍යාල සිසුන් වූහ. ඔවුන්ගේ හමුවීම්වල දී දේශපාලන ප්‍රශ්නවලට මුල් තැනක් ලැබුණි. ජ.වි.පෙ. සහ දෙමළ දේශපාලන සිරකරුවන් යන දෙපිරිසටම පොදු ප්‍රශ්න පිළිබඳව සාකච්ඡා කළ බව බෝපගේට මතකය. මෙම සාකච්ඡාවල ප්‍රතිඵලයක් සහ එම මාතෘකා පිළිබඳව තමන්ගේ කියවීම් මත ‘ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය’ ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් වඩාත් විවේචනාත්මක දැක්මක ලයනල් බෝපගේ සිටියේය.

“මාව බෝගම්බර ඉඳලා මැගසින් බන්ධනාගාරයට ගෙන ගියාට පස්සෙ අපි මේ ප්‍රශ්නය ගැන වැඩිදුර හදාරන්න ඕන බව මම රෝහණ සහෝදරයාට කියලා අපි එකඟතාවකට ආවා. දෙමළ සිසුන් මතු කරන ප්‍රශ්න ගැන තමන් නොදැනුවත්ව සිටි බව රෝහණ සහෝදරයා ඇත්තටම පිළිගත්තා. ඔහු වෙනත් ප්‍රශ්න සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමෙහි නිරතව සිටි නිසා මා මෙම ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් වැඩි දුරටත් හැදෑරිය යුතු බවට අපි දෙන්න එකඟ වුණා. ජාතික ප්‍රශ්නය හැදෑරීමෙන් පස්සෙ විශේෂයෙන්ම දිවයිනේ දෙමළ කතා කරන්නන්ගේ භාෂාව, ආගම සහ ස්වයං තීරණ අයිතිය වැනි ප්‍රශ්න ඔවුනට බලපාන ආකාරය පිළිබඳව මට අවබෝධයක් ලැබුණා. මම මේ ගැන නිරන්තරයෙන් රෝහණ සහෝදරයා සමඟ දේශපාලනිකව සාකච්ඡා කළා.”

රජය විසින් සිංහල බහුතරයකුත් දෙමළ තරුණ කණ්ඩායමකුත් යන දෙපිරිස ම සිරගත කොට සිටිය දී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ දෙමළ සටන්කාමීන් අතර එවැනි සම්බන්ධතාවයන් පැවතී ඇත.

“අපව සිරගත කෙරුණේ 1971 සන්නද්ධ අරගලය ආශ්‍රිතව. දෙමළ සහෝදරවරු සිරගත කර තිබුණේ 1972 ව්‍යවස්ථාවේ ස්වරූපයෙන් දියත් කෙරුණු රාජ්‍ය කෙණහිලිකම්වලට එරෙහිව කරපු උද්ඝෝෂණ නිසා. අපි දෙගොල්ල අතර තිබුණේ අඩු මට්ටමේ සබඳතාවක්. ඒකට විශේෂතම හේතුව වුණේ අප එක භූමියක එකට ජිවත්ව සිටියත් අප දෙගොල්ලම එකිනෙකාගේ භාෂාව දැන නොසිටීම. ඒ සහෝදරවරු සිංහල දන්නේ නැහැ. අපි දෙමළ දන්නේ නැහැ.”

මේ අතර සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව විසින් 1972 දී ඉඩම් ප්‍රතිසංස්කරණ පනත ගෙන එන ලදි. එයට මූලිකවම හේතු වූයේ 1971 අප්‍රේල් කැරැල්ල ඇති කළ පීඩනයයි. පනත මගින් ඉඩම් හිමිකාරිත්වය මඩ ඉඩම් අක්කර 25 දක්වා ද ගොඩ ඉඩම් අක්කර 50 දක්වා ද සීමා කරන ලදී. සමාජවාදී දෘෂ්ටිකෝණයකින් බලන විට එය ගම්බද අසමාකාර ඉඩම් බෙදීයාම ඉවත්කොට සහනය සලසන්නක් විය. එහෙත් මෙම උත්සාහය එතරම් ඵලදායක නොවිය. බෙදා දුන් ඉඩම්වලින් තුනෙන් එකක් වගා නොකළ ඉඩම්ය. එමගින් ග්‍රාමීය අංශයේ ධන බෙදීම වෙනස් නොවුණි. අයිතියෙන් ඉවත් කළ ඉඩම්වලින් හතරෙන් එකක් හිමිව තිබුණේ තේ වතු ආශ්‍රිතවය. මෙම ඉඩම්වලින් බොහොමයක් මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයේ වූ අතර ඒවා එක්සත් ජාතික පක්ෂ අධාරකරුවන්ට අයත් විය.

“මේ ප්‍රතිසංස්කරණය වෙනකොට අපි හිටියේ බන්ධනාගාරයේ. සැබෑ ඉඩම් විසමතාව පැවතුණේ වී ගොවිතැන සම්බන්ධයෙන්. උපරිමය අක්කර 25 බවට පත් කළ නීතිය විසින් ඒතාක් පැවැති ගම්බද බොහෝ අසාධාරණ සම්බන්ධකම්වලට උත්තර හෙව්වේ නැහැ. වී ගොවිතැනේ සම්පූර්ණ අක්කර ප්‍රමාණයෙන් රජය අයිතියෙන් ඉවත් කළේ 1.2% ක් විතරයි. මෙම ඉඩම්වලට රජය මොකද කළේ? ඒවායින් 3.5% ක් පෞද්ගලික ගොවීන් අතර බෙදා දුන්නා. ඉඩම් අහිමි බහුතරය ඉඩම් අහිමිභාවයේම ඉන්නට ඉඩ හැරියා. ඉඩම් හිමියන් සතු ආර්ථික සහ දේශපාලනික බලයට මේ ඉඩම් ප්‍රතිසංස්කරණ අත තිබ්බේ නැහැ. අපි දඩුවම් ලැබූ පසුත් බන්ධනාගාරය තුළදීත් මේ ගැන අපේ අවධානය යොමු කළා.

“නිෂ්පාදනය ශක්තිමත් කිරීමටත් ආනයනය නිසා ඇති වූ මූල්‍ය ගලනය නැවැත්වීමටත් ආනයන ආදේශන ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කෙරුණා. ඒ සඳහා ආයෝජනය කරන ලද රුපියල් මිලියන 275 න් මිලියන 205 ක් පමණ රැඳුණේ පවුල් 11 ක දෑත්වලය. නිෂ්පාදන අංශයේ 89% ක් වූ නිෂ්පාදිතයෙන් සාමාන්‍ය ජනයා අත රැඳුණේ 9% ක් විතරයි. ඔය කාලෙම රාජ්‍ය සංස්ථා රැසක් පිහිටුවන්න රජයට පුළුවන් වුණා. ජාතික රෙදිපිළි සංස්ථාව, ලංකා වානේ සංස්ථාව සහ ලංකා සිමෙන්ති සංස්ථාව ඒ අතර. මේ හැම දෙයක්ම ලැබුණේ සමාජවාදී රටවලින්.”

“මෙම සංස්ථාවල කළමනාකාරිත්වය ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ආශ්‍රිත ප්‍රකට උගතුන්ගෙන් සහ ඔවුන්ගේ ඥාතීන්ගෙන් සමන්විත වුණා. කළමනාකරණ විශේෂඥභාවයක් ප්‍රායෝගිකව ඔවුනට තිබුණේ නැහැ. එත් රජයේ දීමනා රැස්කර ගැනීමට අසීමිත හැකියාවක් ඔවුන් සතුව තිබුණා. දේශපාලන බලය අනුග්‍රාහකත්වය සමඟ දැඩි ලෙස බැඳී පැවතියෙන් රාජ්‍ය අංශයේ තනතුරු ද පුරවනු ලැබුවේත් ඒ විදිහටමයි.”

හෙට - සිලෝන් ශ්‍රී ලංකා වීමේ අතුරු ප්‍රතිඵල

සිසිර යාපා

සරසවිය සම්මාන උළෙලෙහි ඉතිහාසය සහ ඒ ආශ්‍රිත බොහෝ කරුණු දත් අය අතර සෝමවීර සේනානායක මහතා ප්‍රමිඛයෙකි.පසුගියදා අප අතරින් වියෝවූ එතුමාණන් සරසවිය සම්මාන උළෙල වෙනුවෙන් ලියන ලද මෙම හරවත් ලිපිය මඟින් එම උළෙලෙහි ඉතිහාසය සහ එහි ප්‍රථාපවත් ගමන් මඟ මනාව පිළිඹිබු වේ. සරසවිය සම්මාන උළෙල නැවත පැවැත්වෙන මේ අභිමානවත් මොහොතේ සෝමවීර සේනානායකයන් ලියූ මේ ලිපිය පළ කරනු ලබන්නේ මේ ගමන් මඟ නැවත මෙනෙහි කිරීම උදෙසාය. මෙහි ඇතුළත් දින වකවානු එතුමන් විසින් ලිපිය ලද 1994-03-31 දිනට අදාළ ඒවා බව කරුණාවෙන් සලකන්න.

අදින් වසර 31 ට පෙර එනම් 1963 බක් මාසයේදී සිංහල අලුත් අවුරුදු උදාව හැරුනු කොට තවත් වැදගත් සිදුවීමක් අත්දැක ගන්නට අපට හැකිවිය. ටික දිනක සිට දිනමිණ සිළුමිණ පුවත්පත් මඟින්ද පත්‍ර ඒජන්තලාගේ කඩ සාප්පුවල ප්‍රදර්ශනය කෙරුණු පෝස්ටර් මඟින් ද ප්‍රචාරය කෙරුණු පරිදි අලුත් කලා පුවත්පතක දොරට වැඩුම ඒ සුවිශේෂ සිදුවීමයි. දිනය 1963 අප්‍රේල් 10 වැනි දාය. පුවත්පත නම් කොට තිබුණේ සරසවිය නමිනි.

සරසවි නාමය වඩාත් සමීප වනුයේ කලාව විෂයෙහි වූවද එවකට සරසවි පත්‍රය කලාවටම සීමා නොවීය. බොහෝ ක්ෂේත්‍රවලට සම්බන්ධ ලිපි විශේෂාංග එහි පළ විය. සිනමාව, නාට්‍ය සංගීතය හැරුණු විට සාහිත්‍යය, කාන්තා ළමා ජ්‍යොතිෂ ලිපි ද සරසවියෙකි එකල පළ විය. විශේෂ කාන්තා අතිරේකයක්ද පළ වූවා මට මතකය. චිත්‍ර කතාවක්ද පළවිය. ජ්‍යොතිෂ (සුබසෙත) කාන්තා (තරුණි) ළමා (මිහිර) චිත්‍රකතා (ආරම්භයේදී සතුට පසුව මධුර) ඇතුළු පුවත්පත් පළ වෙත්ම සරසවිය සෙසු ක්ෂේත්‍ර සහෝදර පුවත්පත්වලට භාර දී සිනමා කලා ආදිය පමණක් ස්වකීය විෂය ක්ෂේත්‍රය බවට පත්කර ගත්තේය. එතැන් සිට අනුන්ගේ ක්ෂේත්‍ර කිසිවිටෙක තම සීමාවට ඇතුළු කර නොගැන්මට තරම් විනයගරුක ද ආචාරශීලීද වූයේය.

ස්වකීය විෂය සිනමා කලා ආදියට සීමාකොට ගෙන එම සීමාව තුළ දැවැන්තයකු වීමට සරසවිය සමත්ව සිටියි. සිනමා කලා ඇතුළු තම ක්ෂේත්‍රයේ පවා අනුන් විසින් ඩැහැගත්තද ඉවසන්නට තරම් ශක්තියක්ද ඇතිව සිටියි. සරසවිය නාමයම ඊට බොහෝ සේ පිටුබල වූවා නිසැකය. කලා පුවත්පතක අවශ්‍යතාවය 1963 තරම් අතීතයේදී ඉතා දුරදක්නා නුවණින් අවබෝධ කර ගත්තේ එවකට ලේක්හවුස් සභාපති ධුරය දැරූ රංජිත් විජයවර්ධන මහතා විසිනි. සරසවිය පුවත්පත ආරම්භ කිරීමේ කර්තව්‍යය ඔහු විසින් පවරන ලද්දේ එවකට සිළුමිණ කර්තෘව සිට ප්‍රකට කවියකු වන මීමන ප්‍රේමතිලකටය. මීමනට සහාය වූයේ සිළුමිණ කර්තෘ මණ්ඩලයේ සිටි බොරලැස්ගමුවේ විමලසිරි පෙරේරාය. සරසවිය නාමය පුවත්පතට යෝජනා කළේ ප්‍රකට කවියෙකු ලේඛකයකු හා චිත්‍රපට කතා රචකයකුව සිටි හක්ගල්ලේ පී. කේ. ඩී. සෙනෙවිරත්නය.

නොබෝ දිනකින් ම සරසවිය කර්තෘ බවට විමලසිරි පෙරේරා පත්විය. සරසවිය කර්තෘ මණ්ඩලය පැවැතියේත් මුද්‍රණ කටයුතු කෙරුවේත් ලේක්හවුස් මන්දිරය තුළ වූවද සරසවියේ බොහෝ සැලසුම් සාකච්ඡා වූයේ බොරලැස්ගමුවේ විසල් තුරු සෙවණෙහිය. විමලසිරි පෙරේරාගේ නිවසෙහි මිදුලෙහි ගස් යට රැස්වන කවීහු පුවත්පත් කලාවේදීහු සන්ධ්‍යා භාග්‍යයන්හි විවිධාකාරයෙන් රසවත් වෙමින් විශේෂාංග සැලසුම් කළහ. කලාවේත් පුවත්පත් කලාවේත් දැවැන්තයකු වූ ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ ඒවනවිට ලංකාදීපයේ සේවය කළ ද ඇතැම් අවස්ථාවල විමලසිරි පෙරේරාට ගුරුපදේශ දුන්නේය.

තවත් දිනෙක සියලු කවීහු පත්‍රකලාවේදීහු කැන්දලියද්දපාළුවට ගොස් පියසේන නිශ්ශංක හෙවත් ලේක්හවුස් ලොකු සර් හමුවී අත්තනගලු ඔයේ දිය නා විවිධාකාරයෙන් රසවත් වී පත්තරය නංවන සැටි සාකච්ඡා කළහ. සරසවිය පුවත්පත අද මේසා ප්‍රබල පුවත්පතක් බවට පත්ව ඇත්තේ එවන් කැපවීමක් පිළිබඳ අතීත ආදර්ශ රැසක් මත විනා කාර්යාලයක් තුළ ගතකෙරෙන නාම මාත්‍රික පැය අටේ සේවයක් පදනම් කරගෙන නොවේ. අතීතයේ පැවැති ඒ අනගි සම්ප්‍රදාය අදත් සරසවිය තුළ දක්නට තිබීම සරසවිය සාර්ථකත්වයට හේතුවී ඇති ප්‍රධාන සාධකයකි. වර්තමාන සරසවිය කර්තෘ ඒ. ඩී. රංජිත් කුමාර ද විමලසිරි පෙරේරා යුගයෙන් පන්නරය ලැබුවෙකි. එම පන්නරය ලැබුවෝ වෙනත් පුද්ගලික ජීවිතයක් නැති තරමට විසිහතර පැයම ස්වකීය මාධ්‍ය වෙනුවෙන් කැප වෙති.

එකල සරසවිය කර්තෘ මණ්ඩලය එවකට සරසවියක් නැති නම් විශ්වවිද්‍යාලයක් තරම්ම රසවත්ය. නිදහස් ය. ස්වාධීනය. විමලසිරි පෙරේරා හිටිවන කවියද වෙනත් කවි ද කියමින් මුල් පුටුව අරා සිටියි. අපට මග පෙන්වයි. උසුළු විසුළු කරයි. එහෙත් නැව නිසිපරිදි ගෙන යන සුක්කානම නිසි ලෙසම ක්‍රියාකරවයි. සිළුමිණ කර්තෘ එස්. සුබසිංහ දිනමිණ කර්තෘ ධර්මපාල වෙත්තසිංහ, ඔබ්සර්වර් කර්තෘ මණ්ඩලයේ ඩී. සී. රණතුංග වරින්වර පැමිණ එකම පවුලක් බවට පත්වෙති. සුහද සාකච්ඡා මඟින් විශේෂාංග බිහි වේ. ප්‍රවෘත්ති බෙදා ගැනෙයි. සරසවිය කලා අංශය භාර කර්තෘ නිමල් පෙරේරා අභයවර්ධන ඉතා නිශ්ශබ්දව ධ්‍යානයකට සමවැදි දවස ගත කරයි. එහෙත් ඔහු කල්පනා කරන්නේ පත්‍රය ගැනය.

හිටි හැටියේ ඔහු උ‍පදෙස් දෙයි. ඒ විශේෂාංගයකටය. නැතිනම් ඡායාරූපයක් ගැන ය. නැති නම් පිටු සැකැස්මක් ගැනය. සරසවියේ පළවූ අගනා ඡායාරූප එවකට සිටි ඡායාරූප ශිල්පීන්ගේ වූවද ඔවුන්ගේ උපදේශක ලෙස නිහඬ සේවාවක් කළේ නිමල් පෙරේරා අභයවර්ධනය. ඔහු දැන් වෙනත් පුවත්පත් ආයතනයක එබඳුම නිහඬ සේවයක් කරයි. සරසවිය ලේඛකයන් සෘජුවම සම්බන්ධ වූයේ ප්‍රධාන උප කර්තෘ ලක්ෂ්මන් වික්‍රමසිංහ සමඟය. පේරාදෙණි විශ්වවිද්‍යාලයේ සංස්කෘත ගෞරව උපාධිධාරියකු වූ ඔහු දක්ෂ පුවත්පත් කලාවේදියකු ද විය. ඔහු දැන් එක්සත් ජාතීන්ගේ ළමා අරමුදලේ උසස් නිලධාරියකු ලෙස උගන්ඩාවේ සේවය කරයි.

කර්තෘ මණ්ඩලයට සම්බන්ධ වී සිටි කුමාරදාස වාගිස්ට මුළු ජීවිතයම ප්‍රවෘත්ති උදෙසාම කැප කොට දැන් විශ්‍රාමිකව සිටියි. ඩයස් ගුණරත්න දැන් දර්ශනය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙකි. එකල කර්තෘ මණ්ඩලයට සම්බන්ධව සිටි රෝහණ පෙරේරා දැන් අධිනීතිඥවරයෙකි. කැමරා ශිල්පියෙකුව සිටි බන්දු එස් කොඩිකාර දැන් වෙනත් ආයතනයක කැමරා ශිල්පියෙකි. මම පූර්ණකාලීන ලේඛන කලාවට පිවිස පුවත්පත් කලාවෙන් බැහැරව සිටිමි. එදා සිට අද දක්වා සිටි පිරිස අතරින් තවමත් සරසවියේ සිටින්නේ වර්තමාන කර්තෘ ඒ. ඩී. රන්ජිත් කුමාර පමණකි.

සරසවිය පුවත්පතේ විවිධ මෙහෙය අතරින් සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල කැපී පෙනෙයි. වසර තිහක් තරම් පැරණි ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියන සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල දැනට ශ්‍රී ලංකාවේ පැවැත්වෙන ප්‍රධානම සිනමා උළෙල ද වෙයි.

මේ වනවිට සිංහල චිත්‍රපට උළෙලක් පැවැත්වීම සඳහා සිනමා ශාලාවක් හෝ වෙනත් ස්ථානයක් ලබාගැනීමට එතරම් පහසු කාර්යයක් නොවීය.

පළමුවන සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල සංවිධායකවරයෙකුව සිටි රණපාල බෝධිනාගොඩ මහතා විශේෂ පරිශ්‍රමයක් දරා ග්‍රෑන්ඩ්පාස් හි අසෝකා සිනමාහල මෙම උළෙල සඳහා ලබාගත්තේය.

සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල ආරම්භ වූයේ 1964 මැයි මස 9 වැනිදාය. එහෙත් එය 1963 චිත්‍රපටවලට සීමා නොවීය. 1960 සිට 1963 දක්වා තිරගත වූ චිත්‍රපට ඇසුරෙන් පවත්වන ලද උ‍ළෙලක් විය. සිංහල සිනමාව වඩාත් අර්ථාන්විත ගමන් මගකට යොමු කරවන ලද්දේ මෙම උළෙල විසිනි. ආරම්භයේ සිටම චිත්‍රපට උළෙල ස්වකීය පාඨකයාද සහභාගි කරවාගැනීම විශේෂ ලක්ෂණයකි. සරසවිය ජනතා පුවත්පත්වල පළ වූ කූපන මගින් පාඨක සහභාගිත්වයට දොරටු විවර කෙරිණ.

එකල පාඨකයෝද ඉතා අවංක ලෙස තම යුතුකම ඉෂ්ට කළහ. තමන්ගේ මනාපය අවංකව පළ කිරීමට තරම් පාඨකයෝ යුක්තිගරුක වූහ. එකල සිටි නළු නිළියන් සහ නිෂ්පාදක අධ්‍යක්ෂකවරුද පාඨක මතයට අත නොගැසූහ. තම මතය පාඨක මතය බවට පත්නොකළහ.

එකල ප්‍රේක්ෂක රුචිය පිළිබඳ අවබෝධයක් මෙම මනාප ඡන්දයේ ලබාගත හැකිය. වැඩිම ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් එනම් 35,374 ක් ලැබුවේ ගම්පෙරළියයි. සිකුරු තරුව 34192 කි. රන්මුතුදූව 32843 කි. විවිධ අනුකරණ චිත්‍රපට එකලද නොතිබුණා නොවේ. නමුත් ප්‍රේක්ෂකයා වඩාත් අගය කළේ උසස් චිත්‍රපට බව මෙම ඡන්දවලින් පැහැදිලි වේ. එහෙයින් චිත්‍රපට නිෂ්පාදකවරුද ප්‍රේක්ෂක මතය එය විය යුතු බව පිළිගත්හ. තමන්ගේ “කොපිය” මුල්තැනට පැමිණිය යුතු යැයි වාද නොකළහ. කොපි කිරීම හා දුර්වල චිත්‍රපට නිෂ්පාදනය එකල නම්බුකාර වැඩක් ලෙස එසේ කරන්නන් හෝ පිළිගත්තේ නැත.

සරසවිය මංගල සිනමා උළෙල පැවැතියේ අශෝකා සිනමා හළේ ය. දිනය 1964 මැයි මස 9 වැනිදාය. දැන් මෙන් නොව එකල නළු නිළියන් දැක බලා ගැනීමට රසිකයන් දැක් වූයේ බලවත් උනන්දුවකි. එම නිසා ලේක්හවුස් මන්දිරය අසල සිට අශෝකා සිනමා හල දක්වා නළු නිළියන් කැටුව ගියේ රථ පෙරහැරකිනි. තාරකා යානය යයි නම් ලද විවෘත රථය කාගේත් අවධානය යොමුකර ගත්තේය. නළු නිළියන් අතර පැවැති දැඩි මිත්‍රත්වයද ඔවුන් එකිනෙකාට ප්‍රසිද්ධියේ දෝෂාරෝපණය කර නොගැන්මද දැන් මෙන් සිනමා මඩ පත්තර නොවීමද නිසා රසිකයා තුළ නළු නිළියන් කෙරෙහි ගෞරවයක් තිබිණි. එම නිසා චිත්‍රපට උළෙලට යන මග දෙපස සිට හෝ නළු නිළියන් දැක ගැනීමට රසිකයෝ පොරකෑහ.

සරසවිය හැමවිටම නළු නිළියන්ගේ ආත්ම ගෞරවය මහත් කොට සැලකීමත් අලෙවිය සඳහා නළු නිළියන් අතර ගැටුම් ඇති කිරීමෙන් ද නින්දා අපහාසය කිරීමෙන් ද වැළැකීමත් සරසවිය චිත්‍රපට උළෙලේ සාර්ථකත්වයට බෙහෙවින් ඉවහල් විය. අදද සරසවිය කෙරෙහි ගරුත්වයක් ඇත්තේ අසභ්‍ය හා මඩ පත්තර කලාවක් එහි නොමැති බැවිනි.

සරසවිය මුල් චිත්‍රපට උළෙලේ ජීවනාලිය බවටද පත්ව සිටියේ එවකට සභාපති රංජිත් විජයවර්ධන මහතාය. එවකට සරවිය කර්තෘ විමලසිරි පෙරේරා දැන්වීම් කළමනාකරු රණපාල බෝධිනාගොඩ, බෙදාහැරීමේ කළමනාකරු ‍රෝලන්ඩ් අබේසිංහ, සිළුමින කර්තෘ එස්. සුබසිංහ, දිනමිණ කර්තෘ ධර්මපාල වෙත්තසිංහ, ජනතා කර්තෘ ඩී. එෆ්. කාරියකරවන සරසවිය කර්තෘ මණ්ඩලයේ නිමල් පෙරේරා හා ඔබ්සර්වර් කර්තෘ මණ්ඩලයේ ඩී. සී. රණතුංග සංවිධායකවරු වූහ. මේ කිසිවකු අද ලේක්හවුස් ආයතනයේ සේවයේ නැත. නමුත් ඔවුන් කළ සේවය නම් ඉතිරිව ඇත.

සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල වසර 9 ක් (1971 – 1979) නොපැවැත්විණි. එම අවදියේ කලා ක්ෂේත්‍රයේ ලොකුම ඉල්ලීම වූයේ මෙම උළෙල පැවැත්විය යුතු බවයි. සිනමාවට නිසි මගපෙන්වීම ඇගයීම නව පරපුරට අතදීම යන ත්‍රිත්ව කරුණු එම අවධියේ නිසි ලෙස ඉටුනොවූ බැවිනි.

රණපාල බෝධිනාගොඩ මහතා ලේක්හවුස් සභාපති වී වසර කිහිපයකින් 1980 දී යළිත් සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල ආරම්භ විය. ඉන් පසු සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල අඛණ්ඩව පවත්වාගෙන යාමට සරසවියට හැකිවිය. 1989 භීෂණ සමය නිසා 1990 චිත්‍රපට උළෙල දෙකක් පවත්වා අඩුව සම්පූර්ණ කිරීමට තරම් සරසවිය සිනමාවට කෘතවේදී විය. 1989 සිට මේ දක්වාම ලේක්හවුස් වර්තමාන සභාපති අධිනීතිඥ සුනිල් රුද්‍රිගු මහතාගේ මඟපෙන්වීම යටතේ සරසවිය චිත්‍රපට උළෙල පැවැත්වෙයි.

එක් අතකින් බලනවිට සරසවිය ගංගාවක් වැන්න. එබැවින් අති පුරාණයේ භාරතයෙහි සරස්වතී නදිය ආර්යයන්ගේ ගංගා නදිය මෙන් ගරු බුහුමන් ලැබුවාය. සරසවි නදියේ ජලය ආර්ය ජනයාගේ කායික මානසික පරිශද්ධතාත් ශස්‍ය පළදාවත් ලබාදුන්නාය. එම නදියට අධිපති දෙව්දූව සරස්වතියයි. ඇය මිනිසුන්ගේ පව් ‍සෝදා හරියි. යස ඉසුරු ගෙන එයි. ඒ භාරත විශ්වාසයයි. එවන් දෙවඟනක ගෙන් නම ගත් සරසවිය පත්‍රය ද කලාකාමීන්ට යස ඉසුරු ගෙන එමින් චිරාත් කාලයක් වැජඹෙනු නියතය.

සෝමවීර සේනානායක

ශ්‍රී ලාංකේය කලාකාමී ප්‍රේක්ෂකයාට ඔහු නැවත හඳුන්වාදීම අවශ්‍ය නොවේ. පාලිත පෙරේරා යයි කී සැණින් හදවතේ රුව මැවෙන ඒ ප්‍රතිභාපූර්ණ රංග ශිල්පියා වෙනස් චරිතයකින් දැන් හමුවේ.ඒ දෙවැනි ඉනිම හරහාය. බාරගන්නා චරිතයකට නිරතුරුවම සාධාරණ ඉටුකරන පාලිත රසමංජරිය සමඟ එක්වූ මොහොතයි මේ.

l ඉතිං කොහොමද අලුත් කලා කටයුතු එහෙම?

මේ දිනවල දෙරණ නාලිකාවේ විකාශය වෙන "දෙවෙනි ඉනිම"සහ හිරු නාලිකාවේ විකාශය වන "උරුමයක අරගලය"ටෙලි නාට්‍ය දෙකේ ම මං චරිත නිරූපණයෙන් දායක වෙනවා. ඒ වගේ ම මේ දවස්වල ජීවන්

හඳුන්නෙත්තිගේ "සාරි ගැටේ"කියලා වේදිකා නාට්‍යයක පුහුණුවීම්වල යෙදෙනවා. ඒ නාට්‍ය බොහෝ දුරට සැප්තැම්බර් මාසෙ වන විට වේදිකාගත වේවි. ඒ අතර මගේ ම කියලා නිර්මාණයක් කරන්නත් බලාපොරොත්තුවෙනුයි ඉන්නෙ. තව ඉතින් විවිධ වැඩකටයුතු තියෙනවා. විවිධ පාර්ශ්වයන්ට නාට්‍ය වැඩමුළු කරනවා. විවිධ අවස්ථාවන්වල නාට්‍ය තරග විනිශ්චය වැනි දේවලටත් සහභාගි වෙනවා. සේරම ඉතිං කලා කටයුතු තමයි. ඒවත් එක්ක ටිකක් කාර්යබහුලයි.

l දෙවෙනි ඉනිමේ ඒකනායක සර්ට ලැබෙන ප්‍රතිචාර කොහොමද?

ඒ චරිතය ඇත්තට ම ගොඩක් හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබෙන චරිතයක්. මම හිතුවෙත් නෑ මේක මේ තරම් ජනප්‍රිය වෙයි කියලා. ක්‍රිකට් කියන්නෙ මට එච්චර නුහුරු දෙයකුත් නෙවෙයි. මම ක්‍රීඩයෙක් හැටියට කාලයක් ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා කළා. ක්‍රිකට් කියන්නෙ මම ගොඩක් ආස කරපු දෙයක්. දැන් ඉතිං සෙල්ලම් කරන්න වෙලාවක් නැති වුණාට මම තාමත් හොඳ ක්‍රිකට් රසිකයෙක්. නිතර ක්‍රිකට් මැච් බලනවා. ඒක මට මානසික සහනයක්. ඉතිං දෙවෙනි ඉනිමේ ක්‍රිකට් කෝර්ච්ගේ චරිතයට මම ගොඩක් කැමතියි. ක්‍රිකට් ෆෑන්ස්ලත් ගොඩක් ඒ නාට්‍ය බලන්න පටන් ගත්තා.

l දෙවෙනි ඉනිමේ ක්‍රිකට් කෝර්ච්ගේ චරිතය ඔබට ම ලැබෙන්න හේතුව?

මේ චරිතය මට ලැබෙන්නත් සමහර විට මට ක්‍රිකට් ගැන ඇති දැනුම සහ කැමැත්ත යම්තාක් දුරකට බලපාන්න ඇති. මොකද සාරංග ඒ දේවල් ගැන දැනගෙන හිටියා. ක්‍රිකට් සෙල්ලම් කරලා නැති කෙනෙකුට ටිකක් අමාරුයි මේක කරන්න. භාවිත කරන වචන සහ පොඩි පොඩි දේවල් තියෙනවා, ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ නියැලෙන කෙනෙකුට විතරයි ඒවා අහුවෙන්නෙ. මේ වගේ චරිතයක් කරනකොට ක්‍රිකට් ගහලා තියෙන කෙනෙක් වුණොත් වැදගත්.මං කියන්නෙ නෑ ඒක අනිවාර්යයි කියලා. නමුත් චරිතයට සාධාරණයක් කරන්න නම් අඩුම තරමෙ ක්‍රිකට් කෝර්ච් කෙනෙක්ව දැකලා තියෙන්නවත් ඕනෙ. මට ක්‍රිකට් පුහුණුකරුවන් කිහිප දෙනෙක් ම ඉඳලා තියෙනවා. මගේ ප්‍රධාන පුහුණුකරු තමයි මෙරිල් පෙරේරා සර්. සර් කතා කරන විදිහ, හැසිරෙන විදිහ, ළමයින් පාලනය කරන විදිහ, මට මේ චරිතය ගොඩනඟා ගන්න ගොඩක් උපකාරි වුණා කියලා හිතනවා. වතාවක් අපේ පාසලේ ක්‍රිකට් පුහුණුකරුවෙක් විදිහට කටයුතු කරන්නත් මට අවස්ථාව ලැබුණා. නමුත් වෙලාවක් නැතිකම නිසා මට ඒ අවස්ථාව බාරගන්න බැරිවුණා. පස්සෙ කාලෙකදි මට ඒ චරිතය රඟපාන්න ලැබුණා. ක්‍රීඩකයෙක් විදිහටත් සර් මං ගැන ලොකු විශ්වාසයක් තියාගෙනයි හිටියෙ.

l නාට්‍ය කලාව නිසා ඔබට ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව සම්පූර්ණයෙන් මගහැරුණාද?

15න් පහළ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා කරපු මං අවුරුදු 17 දි විතර ඉඳන් තමයි නාට්‍ය කලාවට යොමු වුණේ. නාට්‍ය කරන්න පටන් ගත්තම මට ක්‍රිකට් ෆ්‍රැක්ටිස් එහෙම මගහැරුණා. දවසක් මගේ ක්‍රිකට් පුහුණුකරු නාට්‍ය පුහුණුවීමක් මැද්දට ම ඇවිත් මට කිව්වා "නාට්‍ය කරන්න එපා ඔයා ක්‍රිකට් ගහන්න"කියලා.මං එතකොට සම්පූර්ණයෙන් ම ක්‍රිකට් පිළිබඳ මගේ සිහිනය අතෑරලා තිබ්බෙ. සර් මාත් එක්ක අමනාප වෙලයි ගියේ මං ක්‍රිකට් අතෑරලා දිගට ම රඟපාන්න තීරණය කරපු හින්දා. ඒ වෙනකොට ආචාර්ය සාලමන් ෆොන්සේකාගේ හමුවීමත් එක්ක විද්‍යාත්මකව රංගනයට ප්‍රවේශ වෙන්න මට අවස්ථාව ලැබුණා. ගොඩක් හැදෑරුවා,

අභ්‍යාස කළා. රංගනයේ තියෙන ගැඹුර මට එතකොට අහුවෙලයි තිබුණෙ. ක්‍රීඩාවෙන් ඉවත් වෙලා වේදිකාවේ ම තමයි රැඳුණෙ. නමුත් සිනමා නළුවෙක් වෙන්න නම් හිතු‍වෙ නෑ. වතාවක් මාව අහම්බෙන් තෝරගත්තා 1987දී ලංකාවට ආව විදේශීය චිත්‍රපටයක පොඩි චරිතයක් නිරූපණය කරන්න. ඒ චිත්‍රපටියෙදි මට ලෝකප්‍රකට විදේශීය නළුවො තුන්දෙනෙකුත් එක්ක රඟපාන්න අවස්ථාව ලැබුණා. මං එතකොට ගොඩක් පොඩියි. මං රංගනයේ යෙදෙන හැටි දැකලා ඔවුන් මට කිව්වා, එංගලන්තයට ගිහින් රඟපෑම සම්බන්ධයෙන් වැඩිදුර අධ්‍යාපනය ලබන්න කියලා. මම අනිවාර්යෙන් ම ඩ්‍රාමා ස්කූල් එකකට යා යුතුයි කියන කාරණාව ඒ අය මගේ ඔළුවට දැම්මා. ඒ වෙනුවෙන් අවශ්‍ය කරන ඉංග්‍රීසි භාෂා දැනුම ගොඩනඟාගන්නයි මම බ්‍රිතාන්‍ය කවුන්සිලයට යොමු වුණේ. බ්‍රිතාන්‍ය කවුන්සිලය හරහා විදේශීය නාට්‍ය කරුවො රාශියක් මට මුණගැහුණා. අවසානයේ දී මට නාට්‍ය හදාරන්න එංගලන්තයට යන්න අවශ්‍ය වුණෙත් නෑ. කෙසේ හෝ මම ගියේ නෑ නාට්‍ය පාසලකට. ආචාර්ය සාලමන් ෆොන්සේකා සහ වෙනත් විවිධ රටවල නාට්‍ය කරුවන් සමඟ වැඩ කරන්න ඉඩ ලැබුණා. මම ඉන්දියාවේ ජාතික චිත්‍රපට ආයතනයට ඇතුළත් වුණා, මං හදාගත්තු සුදුසුකම් එක්ක. වසර ගණනාවක් සිනමාව සම්බන්ධයෙන් හැදෑරීම් කළා.

"අපේ ගමට අමුත්තෙක් ඇවිත්"කියන මගේ නිර්මාණය හොඳ ම කෙටි ටෙලි නාට්‍ය හැටියට සම්මානයටත් ලක්වුණා. නමුත් ඒක ටෙලි චිත්‍රපටියක් හැටියට තමයි මම නිර්මාණය කළේ. ඉදිරියේ චිත්‍රපටියක් කිරීමේ අදහසකුත් මගේ ඔළුවෙ තියෙනවා.

l වේදිකාව, පුංචි තිරය හා රිදී තිරය තුළ ඔබ ප්‍රධාන චරිත විශාල සංඛ්‍යාවක් නිරූපණය කළ අයෙක්?

ඔව්. ඇත්තෙන් ම මම ලංකාවේ වැඩිපුරම ප්‍රධාන චරිත රඟපෑ නළුවෙක් කියලා තමයි බොහෝ දෙනා කියන්නෙ. වේදිකාව, සිනමාව සහ ටෙලිනාට්‍ය යන ත්‍රිත්වයේ ම නිර්මාණ තුන්සීයයකට අධික ප්‍රමාණයක මම ප්‍රධාන චරිත නිරූපණය කරලා තියෙනවා. ඒක ඇත්තට ම සෑහෙන්න ලොකු ජයග්‍රහණයක්. කෙනෙකුට සෑහෙන්න කාලයක් කලා ක්ෂේත්‍රයේ රැඳිලා ඉන්න ඕනෙ ඒ වගේ දෙයක් අත්පත් කරගන්න.

l ඔබ නිරූපණය කළ චරිත අතරින් ඔබේ හිතට වඩාත් කාවැදුණු චරිතය?

මම ජර්මන් ජාතික නාට්‍යකරුවෙක් සමඟ කළා "කස්පාර්"කියලා වේදිකා නාට්‍යයක්. ඒක ඇත්තට ම ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂණයක්. ජර්මනියේ ඉන්න හොඳ ම අධ්‍යක්ෂකවරු දහදෙනාගෙන් කෙනෙක් තමයි ඒක අධ්‍යක්ෂණය කළේ. ඒ සම්පූර්ණ නාට්‍ය දර්ශනය ජර්මනියේ සංරක්ෂණය කරලා තියෙනවා. ඒක තමයි මට සුවිශේෂ ම චරිතය. මගේ රඟපෑමක් කොහේ හරි සංරක්ෂණය වෙලා තියෙනවානේ. නළුවෙක් හැටියට මං ඒ ගැන හරි ආඩම්බර වෙනවා. ඒ වගේ ම ධර්මසේන පතිරාජ මහතා අධ්‍යක්ෂණය කළ "දුර්ගාන්තය"කියන ටෙලි නාට්‍යයේ මට රංගනයෙන් දායක වෙන්න ලැබුණු චරිතයත් මගේ හිතට ගොඩක් කාවැදුණු චරිතයක්.

l වර්තමාන ටෙලිනාට්‍ය කලාව ගැන ඔබේ අදහස?

වර්තමාන ටෙලිනාට්‍ය කලාව නිකන් අයාලේ යන ළමයෙක් වගේ. අපිට හොඳ ටෙලිනාට්‍ය කලාවක් තිබුණා. මම මේ ඉන්දියාවට අපහාස කරනවා නෙවෙයි. ඉන්දියාවේ තියෙන දියුණුතම නිර්මාණ හලලා, අපි

ඉන්දියාවේ තියෙන කසිකබල් ම නිර්මාණ ගෙනැල්ලා මෙහේ දාගෙන වැඩකට නැති දේවල් ප්‍රේක්ෂකයාට ළං කරමින් සමාජය මොට කරන තත්ත්වයකට පත්වෙලා. අපි අපේ තියෙන ලස්සන ටෙලිනාට්‍ය කලාව සම්පූර්ණයෙන් ම විනාස කරගෙන මේ කොහෙවත් යන වැඩකට නැති සිස්ටම් එකකුයි ඒකට අනුගත වුණු මෙගා නාට්‍ය රැල්ලකුයි අල්ලගෙන දඟලනවා. ඒක හරි අපරාධයක්. මට කියන්න තියෙන්නෙ අපේ මේ ටෙලිනාට්‍ය කලාව නැවත පණගන්වන්න පුළුවන්. විශේෂයෙන් ම ටෙලිනාට්‍ය, රාජ්‍ය මට්ටමෙන් ආරක්ෂා කළ යුතු කලාවක් විදිහට රජය විසින් හඳුනාගත යුතුයි. මේ කලාව කියන්නේ ඇත්තට ම වෙළෙඳ අධිකාරින් විසින් තීරණය කරන දෙයක් නෙවෙයි. වෙළෙන්දන්ට ඇඩ් දාන්න පුළුවන් මේක ඇතුළට ඇවිල්ලා. ඒ වුණත් වෙළෙන්දන්ට සම්පූර්ණයෙන් මේක පාලනය කරන්න දීම කනගාටුදායක තත්ත්වයක්. කලාව ගැන දැනුමක් නැති අය හැමතිස්සෙම කලාව පාලනය කරන්න ගියාම එතන ලොකු අර්බුදයක් ඇතිවෙනවා.

කාංචනා සිරිවර්ධන

සංකල්පීය ප්‍රවේශයකින් චිත්‍ර අඳින ප්‍රගීත් රත්නායකගේ 5 වන ඒකපුද්ගල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනය "එකලස් රූප" (Figures Assembled) බම්බලපිටිය PARADISE ROADE කලාගාරයේදී ජූලි මස 20 සිට අගෝස්තු මස 08 දක්වා පැවැත්වේ.

l චිත්‍රය කියන්නේ?

ප්‍රකාශන මාධ්‍යයන් ගොඩාක් තියනවා. ප්‍රකාශන ආරයේ එක ශානරයක් තමයි චිත්‍රය. චිත්‍රයට ඓතිහාසික පසුබිමක් තියනවා. ඓතිහාසික කාරණාවන්ගේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහට ඇවිල්ලා, ඒ ඒ මොහොතවල් පහු කරලා මා ගත කරන මේ සමකාලීන මොහොත කියවාගැනීම, කියවා ගන්නේ කෙසේද? කියන කාරණාවට මා ගේන රූපය, පැහැය , හැඩය තමයි චිත්‍රය කියන්නේ. චිත්‍රයට තිබෙන්නාවූ අදහස, ඉතිහාසයේ සිට මේ මොහොතේ නිෂ්පාදිත දැනුම විසින් සංස්කෘතිකව ගොඩනඟන ලද අදහස. මා කියන්නේ ඒක දේශපාලනිකයි කියලා. අහිංසක නෑ.

l චිත්‍රය අහිංසක නෑ?

චිත්‍රය තවදුරටත් අහිංසක නෑ. එහෙම කියන්නේ ඇයි මම? සාපේක්ෂව ගත්තොත් එදා සමාජය හරි සරල වූ මිනිස් විෂය අධිනිෂ්චය වූ එකිනෙකාට ගනුදෙනු කරගන්නා වූ සමාජ මොහොතක් තමයි තිබ්බේ. ඒක ඓතිහාසික කාරණාවක්. නිෂ්පාදනීය ප්‍රතිඵලයක් හැටියට සමාජය සංවිධානය වෙලා තිබ්බා ලස්සනට. ඒක ඇතුළේ දේවල්වල පොඩි ඓන්ද්‍රීය සම්බන්ධයක්, එහෙම නැත්නම්, විනිවිද බවක්, නැත්නම් දරාගැනීමේ හැකියාව මත සමහර දේවල් එකිනෙක මත රඳා පැවතුනා. කෙනෙක් තව කෙනෙකුට වග කිව්වා. විශ්වාස කළා. ඒ විශ්වාසය ප්‍රබල වුණා.

ඉතින් මම කියන්නේ, දැන් මේ මොහොතේ කලාව, දේශපාලනය ඒ කියන්නේ මිනිස් සබඳතා හැම දෙයක්ම ඔය තත්ත්වයේ සාරය අහිමි කරගෙන වෙන ප්‍රබන්ධ තත්ත්යකට ඇවිල්ලා කියලා. එතකොට මම කියන්නේ, අර අහිංසක අර්ථය, ඒ කියන්නේ අපි නියම කියන අදහස, එහෙම නැත්නම් අර පූජනීය අදහස, එහෙම නැත්නම් ආගමික අදහස, සරලව හරි තැනකට ගෙනාපු, හැමෝටම අයිතිකර ගන්න පුළුවන් අදහස නැතුව දෘෂ්ඨිවාදයක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා. එහෙම නැතිනම්, වෙන හැඟවුම් ගොඩාක් තියෙන තත්ත්වයන් බවට පත්වෙනවා. එ‍තකොට එදා අර්ථයෙන් අපට කලාවවත්, සමාජයවත්, ජීවිතයත්, දේශපාලනයවත්, ආගමවත් කිසිම දෙයක් කියවගන්න බෑ. ඒ කියන්නේ එතකොට මේක අර ඇත්තටම තක්කඩි බවක් සමහරවිට හැඟවිලා තියෙනවා. නැත්නම් නරුම බවක්. ඒ කියන්නේ අර එදා තිබුණු අර්ථයෙන් නෙවේ. හොඳ නරක නෙවේ මම මේ කියන්නේ. තත්ත්වය වෙනස්වෙලා තියනවා. ඒ තත්ත්වයන් තුළ හුඟාක් දේවල් හුවමාරු කරගන්න වෙලා තියනවා.

සමහර දේවල් වංචනික විදිහට හුවමාරු කරගන්න වෙලා තියෙන්නේ. ඒ තරමට මේක ස්වභාවික වෙලා. ඒක ඇතුළේ අපිට ගොඩක් දේවල් අහිමිවෙලා තියනවා. අන්න ඒක තමයි මම මේ මගේ චිත්‍රය ඇතුලේ කතා කරන්නේ. එතකොට යටිපෙළක්, වෙන අදහසක්, වෙන අරමුණක් හැම දේකම තියනවා. ඒ කියන්නේ එදා අර්ථයෙන් අපට අර සාරයක් හැටියට ගන්න තිබුණු දේට වඩා, වෙන‍දේවල්වලට තමයි දේවල් මේ මොහොතේ පාවිච්චි කරන්නේ, ඒකයි මම කිව්වේ අහිංසක නෑ කියලා.

l ඔබ චිත්‍ර අඳින්නේ?

මෙහෙමනේ, ලෝකයේ විවිධ භාෂාවන් තියනවා. විවිධ විෂයන් තියනවා. විවිධ පුද්ගලයන් ඉන්නවා. විවිධ විදිහට හිතන වෙනස්කම් සහිත මිනිසුන් සහ වෙනස්කම් සහිත සමාජයක්. ඕක ඇතුළේ මට ඓතිහාසික , නැත්නම් මගේ සොබාවික පවුල ඇතුළේ පුහුණුවක් ලැබෙනවා, තාත්තාගෙන් චිත්‍ර ඇඳීම සම්බන්ධව. ඒ පරිසරය ඒ කතිකාව තමයි මම චිත්‍ර ශිල්පියෙක් දක්වා මේ හිතන මොහොතට මූලාශ්‍ර සපයන්නේ. ඒක හරි සොබාවිකයි. ඒක ඇකඩමි එකක් තුළ ශික්ෂණය වුණු ලොකු වැඩක්වත් එහෙම ලොකු කතිකාවක්වත් නොවේ. තාත්තාගේ හස්ත කෞෂල්‍යයන් එක්ක තාත්තාගේ ව්‍යවහාරික කලාවන් එක්ක කරගෙන ආපු භාවිතයක් ඇතුළේ, මගේ සොබාවික පවුල ඇතුළේ මට ඒ ඇබ්බැහිකම ලැබෙනවා. ඒක මං භාවිතයට ගන්නවා. අන්න ඒක තමයි මගේ මුල.

නමුත් එහෙම එහෙම ඇවිල්ලා එනකොට මට තේරෙනවා චිත්‍ර, නැටුම්, සංගීතය , දේශපාලනය, ම‍නෝවිද්‍යාව, නීතිය වගේ විෂයන් ‍ගොඩක් එහෙම ගත්තට පස්සේ, මගේ පවුල ඇතුළේ ගැවසෙන්නේ චිත්‍රය. එතකොට ඒ ව්‍යූහය ඇතුළේ මම ඒක හදපින්නාගෙන මම ඒකෙන් හීන දකින්න උත්සාහා ගන්නවා, ඒක වෙන විදිහකට.

මම ගමෙන් ඛණ්ඩනය වෙනවා මගේ සහෝදරයා සුජිත් රත්නායක නිසා කොළඹට. ඊට පස්සේ මම ගමෙන් කැඩිලා චිත්‍ර කලාව සම්බන්ධව ස්වභාවික පවුලේ තාත්තා එක්ක තිබුණු එකේ මූලයන් සහිතව වෙන ඉසව්වක් ස්පර්ශ කරනවා. ඒකේ වෙන අපූර්වත්වයක් තියනවා. ඒකේ ඇතුළේ තමයි මට චිත්‍රය සම්බන්ධව වෙන දෙයක් කියවන්න පුළුවන්, වෙන දෙයක් කරන්න පුළුවන්. ඒක අහිංසක නෑ. ඒක දේශපාලනික භාවිතයකට ගන්න පුළුවන්. විවිධ ශානරයන් ඔස්සේ චිත්‍රය කියවගන්න පුළුවන් සහ මට හිතෙන‍ දේ මම දේවල් තේරුම් ගන්න විදිහ දෘෂ්‍ය රූපවලට හරවගන්නේ කොහොමද කියන විනය, පුහුණුව, නැත්නම් ඒ දේශපාලනික භාවිතය කොළඹ ආවට පස්සේ ලැබෙනවා. එතකොට මට වෙන විෂයන් බෑ. ඇත්තම කිව්වොත් මට චුට්ටක් හරි මං සම්බන්ධව හැකියාව තියෙන්නේ, චිත්‍රය සම්බන්ධව. පුළුවන්දේ මම කරනවා. මට සිංදු කියන්න බෑ. නැටුම් නටන්න බෑ. ඒ කියන්නේ මට වෙන විෂයක් බෑ. මම කියන්නෑ මම පරිපූර්ණයි කියලා. පරිපූර්ණ වෙන්න බෑ මි‍නිහෙකුට.

චිත්‍රය ඇතු‍ළේ මට දේවල් ටිකක් අහුවෙනවා. ඒ අහුවෙන එක ඇතුළේ මම හොයාගෙන යනවා. මේ මොහොතට සාපේක්ෂව යම්කිසි පුහුණුවක් තියෙනවා කියලා විශ්වාස කරනවා. ඒ නිසා මම දිගටම චිත්‍ර අඳිනවා.

l ඔබ චිත්‍රය අඳින්නේ කාටද?

කලාව කාටද? කා වෙනුවෙන්ද? කියන එක සංවාදාත්මක ප්‍රශ්නයක්. මම ඉස්සෙල්ලාම චිත්‍රය තේරුම් ගන්න විදිහක් තියනවා. මම ඒක විසඳගන්න විදිහ. මම ඉස්සෙල්ලාම ඒකට උත්තර හොයනවා. කොහොමද අඳින්න? මොනවද අඳින්නේ? කාටද අඳින්නේ? ඉස්සෙල්ලම ඕක මට මා තුළ එන ප්‍රශ්නයක්. ඒ අර්ථයෙන් ගත්තහම සරලව කාරණය තමයි මම අඳින්නේ මට.

මම කින්නේ තනි පුද්ගලයෙක් නෙවේ. මම හැදෙන්න අනෙකා එළියේ තියෙන්න ඕනේ. එතකොට නැවත මම පෙරළා මෙහාටත් එනවා. නැවත සමාජයෙන් මම මෙතෙන්ටත් එනවා. ඊතලය දෙපැත්තට ගමන් කරනවා. ඒක හරි ලස්සන සම්බන්ධයක් බවට පත්වෙනවා. ප්‍රගීත් කියන පුද්ගලයා නෙවෙයි. මම "අයි"කියලා ගත්තොත් මම කියන පුද්ගලයා තනි නිෂ්පාදනයක් නෙවේ. අනෙකාගේ නිෂ්පාදනයක් මම කියන්නේ. එතකොට මම චිත්‍ර අඳින්නේ මට කිව්වට, නැවත ඒක පෙරළා වෙන සමාජයකට, වෙනත් ව්‍යූහයකට අපි ගැවසෙන අවකාශයකට මුදාහැරෙනවා. තනිව මට කියලා මම, මාව ලිහාගත්තට ඒකේ වෙන අර්ථයක් ඇතුව නැවත පෙරළා වෙන සමාජයකට ආමන්ත්‍රණය වෙනවා.

මම යම්කිසි දෙයක් තේරුම් ගනිමින් මා තුළ විසඳගන්න උත්සාහ ගන්නවා. චිත්‍රය ඇතුළේ ඒක මට. නමුත් ඒක ආයේ නැවත කියනවා මට නෙවෙයි කියලා. සමාජයට කියලා. මම හරහා වෙන විදිහකට කාන්දු වෙනවා කියලා. ආන්න ඒ කාන්දු වෙන සමාජය මොකක්ද සහ ඒ සමාජ සම්බන්ධය තේරුම් ගැනීම නැවත වෙන්කරන්න බෑ. එතකොට මම, මගේ චිත්‍රය ඇතුළේ සමාජයට පොඩ්ඩක් ඇහැට අනින්න උත්සාහ ගන්නවා.

l චිත්‍ර කියවන මිනිස්සු ඉන්නවද?

මෙහෙමනේ, ඒකෙන් කියවෙන්නේ නෑ මම හිතන විදිහ ඒ විදිහටම තේරුම් ගන්නවා. ඒක ඒ විදිහටම කියවා ගන්නවා කියන එක. කියවාගන්නවා කියන එක ලස්සන යෙදුමක්. චිත්‍රය මතුපිට බලනවා. යටි පෙළ කියවන කට්ටිය තමයි අඩු. ඕනෑම දේකට පුහුණුවක් තියෙන්න ඕනේ. හැමෝටම කලාව සම්බන්ධව පුහුණුවක් දෙන්න බෑ. නමුත් මම කියන්නේ, පොඩි හෝ කතිකාවක් කතාබහක් ඇතුළේ ඒක අපිට එයාට දෙන්න පුළුවන් නම්. අපි ඒක තමයි කරන්න ඕනේ.

මම සිංහලනේ. මට දෙමළ බැරි ඒ සම්බන්ධ කතිකාවක, ඒ සම්බන්ධ ව්‍යූහයක් මට නැති නිසා. මම චුට්ටක් හරි එහෙම ව්‍යූහයකට ඇතුල්වෙලා ඉන්නවානම්, මට දෙමළ වචනයක් එකක් දෙකක්, ඒ තේරුම්, ඒ ජීවිතය ඒ සම්බන්ධතා තේරුම් ගන්න පුළුවන්. ඒ වගේ තමයි අප ඕනෑම ව්‍යූහයකට ඇතුළත් වුණොත් තමයි කියවගන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

චිත්‍ර අඳින කෙනා විදිහටම චිත්‍ර බලන කෙනාට එහෙම එකක් නැතුව ඇති. දුරස්ථ සම්බන්ධයක් ඇති. නමුත් මූ මේ මොකක්ද මේ ගෙන හැඩය, මේ ගොඩනඟන හැඩය කියලා, හරි චුට්ටක් දැනෙන්න ගත්තොතින්, නැත්නම් මූ ගෙන පාටවල සම්බන්ධය. ඇයි මේ චිත්‍ර තුළ පාට මේ වගේ කියලා, මම කියන්නේ අන්න ඒ වගේ පොඩි නිමේෂයකින් අපට ඇතුල්වෙන්න පුළුවන් හරි එකක් තමයි අපි හදාගන්න ඕනේ. මේ සමාජය ඇතුලේ පියවි ඇස් දෙකින් දකින රූපය පැහැය ඒ වගේ දේවල් වැදගත්. ඒකෙන් අපිට ලොකු කියවීමකට යන්න ප්‍රවේශයක් පාදනවා. නමුත් ගොඩක් කට්ටිය එතනින් නතරවෙලා, මෙහෙම මෙහෙම චිත්‍රයෙන් චිත්‍රයට මාරුවෙන එක විතරයි කරන්නේ. ඇතුළට කිඳා බහින්නේ නෑ.

l චිත්‍රය මිනිසාගේ මූලික අවශ්‍යතාවක් නොවේ?

මමත් ඇතුළුව හැමෝගෙම මූලික අවශ්‍යතා තමයි, කෑම බීම රමනය. නමුත් මම කියන්නේ කන, බොන, රමනය කිරීමකින් එහා වෙන දෙයක් මට තියනවා. මම මේ ඒක කරන්නේ. එහෙම මිනිස්සු ඕනේ. සාමාන්‍යයෙන් කලාකරුවෙක් කාටවත් බය නෑ. තමන්ට ඕන විදිහට ඉන්න පුළුවන් කලාකරු‍වකුට විතරයි. මම කසාද බැඳලා. මට බබාලා තුන් දෙනෙක් ඉන්නවා. මම ඒ ගෘහයට ඇතුල් වුණානේ. ඇතුල් වුණාට පස්සේ, මම ළමයින් අමතක කරන්නවත්, ඒකෙන් බැහැර වෙන්නවත් බෑ. සමහර දේවල් මගෙන් මඟ ඇරෙන්න පුළුවන්. මම ළමයින්ට ආදරේ නැත්තේ නෑ.

මිනිස්සුන්ට ආදරේ කරන්න ඕනේ. සමාජයට ආදරේ කරන්න ඕනේ. කන, බොන, රමනය කරන්න ඕන ගමන් මට වෙන දේවල් තියනවා. මට ළඟ කෙනත් එක්ක හුවමාරු කරගන්න ඕන. ළඟම කෙනා මට දැනෙන්නේ නැත්නම් මම මනුස්සයෙක් නෙවෙයිනේ. කලාකාරයෙක් වෙන්න කළින් මනුස්සයෙක් වෙන්න ඕන. ලෝකයේ වෙන රටවල අධ්‍යාපනය ඇතුළේ කතිකාව ඇතුළේ ඒ දේවල් හැදිලා තියෙනවා. ඒ රටවල පොඩි ළමයින්ට පවා "ඇබ්ස්ට්‍රැක්"කලාව සම්බන්ධයෙන් පොඩි දැනුමක් තියෙනවා. අපේ රටේ "ඇබ්ස්ට්‍රැක්"කිව්වට පස්සේ ලොකු එවුන්ටත් මඤ්ඤං. ලෝකයේ දියුණුම "ටූල්"එක ලංකාවට එනවා. ඒකත් එක්ක තියෙන සංස්කෘතිය නැතිව. එතකොට මොකද වෙන්නේ, සංස්කෘතිය නැතිව එන "ටූල්වලින්"පිස්සු කෙලිනවා. ඒකෙන් "එරියස් කවර්"කර ගන්නවා. "අයිඩින්ටීස්"විසඳගන්නවා.

l ලංකාව ඇතුළේ චිත්‍රයට තියන තැන?

ඇත්තටම මදිනේ. චිත්‍ර, නැටුම්, සංගීතය කියන අ‍නෙක් විෂයන්ට සාපේක්ෂව පොදු, ජන අර්ථයෙන් අර විෂයන් තුන ගොඩාක් මිනිස්සුනට වෙන විදිහට අවකාශයක් එක්ක සැරිසරනවා. නමුත් චිත්‍රය දුරස්. දුරස්වෙන්න හේතු ගොඩක් තියනවා. හැබැයි දුරස් වෙන්න හේතු කතාකරන එක වෙනම ප්‍රශ්නයක්. නමුත් දුරස්තිකරණයක් තියෙනවා. එහෙම වෙන්නෙම අධ්‍යාපනයෙන්.

මම හිතන්නේ ලංකාවේ ගොඩක් දේවල් වෙනස් වෙන්න ඕනේ. දියුණුව මිනිස්සු ටික ඉන්න ඕනේ ළමයින් සම්බන්ධව ගන්න තීරණවලදී. ළමා මනසත් එක්ක වැඩකරන තැන්වලදී. විශේෂයෙන්ම ළමා අධ්‍යාපනයේදී . ඔතන තමයි හැරවුම් ලක්ෂය ගන්න ඕනේ.

ළමයින්ට ප්‍රතිකාර කරණ තැන්වලදී තමයි දියුණුම මිනිස්සු ඉන්න ඕනේ. සරලව කිව්වොතින් ළමා චිත්‍රය ඇතු‍ළේ, අධ්‍යාපනය ඇතුළේ ගොඩක් තැන්වල ළමයා විනාශ කරනවා.

උදාහරණයක් කිව්වොතින්, මගේ දුවට දැන් අවුරුදු තුනයි. මට ලොකු කැන්වස්වල චිත්‍ර අඳින්නේ. ඒ කතිකාව ඇතුළේ එයා ඒවා දකිනවා. එයත් අඩි හතරයි පහේ වගේ . ලොකු කැන්වස්වල චිත්‍ර අඳිනවා. හැම ළමයෙක්ම එහෙම වෙන්න ඕන කියන එක නෙවේ.

නමුත් එයාට වෙන කතිකාවක් ඇතුළේ, එයාට වෙන පුහුණුවක් ඇතුව ඇබ්බැහියක් ඇතුළේ එයා හිතනවා. තාත්තා වෙන වැඩක් කරනවා. ඒ - 3 පේපර් එකක්, පැස්ටල් එකට අමතරව තව දේවල් කරන්න පුළුවන් කියලා. එයාට කතිකාවෙන් දේවල් ටිකක් ඇඟට ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඉතින් එයා ඒ පුහුණුව ඇතු‍ළේ චිත්‍ර අඳිනකොට, ඉස්කෝලෙදී අවස්ථා දෙකකදී එක ගුරුවරියක් කියලා තියෙනවා, "ඔහොම අඳින්න එපා. මිනිස් රූප තනි කහපාටයි. ඔයා එහෙමද කරන්න එපා"කියලා.

ඇස් යට අඳුරුයි. බෙල්ල යට අඳුරුයි. රැවුල කළු පාට වුණාට අඳුරු තැන් එළිය තැන් වෙන පාටක් කියලා එයා පරිකල්පනය කරනවා. මම කියන්නේ ඒ‍කනේ විය යුත්තේ.

ඒ ළමයගේ පරිකල්පනය තේරුම්ගන්න බැරි ගුරුවරු කියනවා, මිනිස් හම තනි කහපාටයි. එක පාටයි කියලා. ඕක මම තේරුම් ගන්නවා. මගේ දූටත් ඒ ටික තේරුම් ගන්න පුළුවන්. පොඩි පුහුණුවක ඉන්න නිසා. ලංකාවේ ගොඩාක් ළමයින්ට ඒ තත්ත්වය නෑ. මොකද මව්පියන්ට ඒ පසුබිම නෑනේ. ඒක අධ්‍යාපනයෙන් හැදුනේ නැත්නම්, පරම්පරා ගාණක් විනාශ වෙනවා. ළමයින්ගේ ආශාව ඉස්කෝලවලින් මරණවා. මම ඒක දන්නවා ව්‍යවහාරිකව. එතකොට ගොඩක් දේවල් අධ්‍යාපනයෙන් වෙනස වුණාට පස්සේ, අපට අර පොඩි අවකාශය පුළුල් කරගන්න පුළුවන්.

ළමයින්ගේ මනස දියුණු කරන්න පරිකල්පනයට උදව්වෙන සමීප ම විෂය චිත්‍රය. ළමයින්ගේ ඒ ආශාව කප්පාදු කරන එක හරි, අහිමි කරන එක හරි නරුම වැඩක්.

l ඔබ සහජ හැකියාව කියන දේ පිළිගන්නවද?

මම පිළිගන්නේ නෑ. ජානවල තියෙන එක තිබුණට වැඩක් නෑ. ජානවලින් හැකියාවනුත් එනවා. එහෙම එකක් තියනවා. නමුත් ඒක ඔහේ තියෙනවා. මගේ තාත්තා ඇන්ඳා. අයියා ඇන්ඳා. ඒ පසුබිම ඇතු‍‍ළේ මම ඇන්ඳා . ඒක මම හිතන්නෙම නෑ, ජාන කියලා. ජානවල තියෙන එකක් ඕහේ තියෙනවා. මිනිස්සු හදන්නේ, කතිකාව නැත්නම් පුහුණුව. පොල් කඩන මිනිහා ගත්තොත් පොල් කඩන මනුස්සයට පුහුණුව නැත්නම් පොල් කඩන්න බෑ. මම කියන්නේ පුහුණුවෙන් සහ කතිකාවෙන් තමයි මිනිස්සු හදන්නේ. ඒකෙන් තමයි අපිට ඉසව්වකට ගෙන යන්නේ. ඕකට වාසනාව කියලත් කට්ටිය කියනවා. එහෙම එකක් නෑ. ඒවා බොරු.

l එකලස් රූප කියන්නේ?

මිනිස්සු එකට ඉන්නවා. එකට ඉන්න ගමන්ම හැම රූපයක් අතරම පොඩි ඉඩක් තියන් ඉන්නේ. මේ කාලේ මිනිස්සු කියන එකයි, කරණ එකයි දෙකක්.

පිරිසක් මැදත් මිනිස්සු තනියම. හොඳට බලන්න, මේ කාලේ මිනිස්සු ගොඩාක් රෙදි කඩවලට යනවා. කෑමයි, රෙදියි. සමූහයක් මැදත් හැමෝම තනිවමයි ඉන්නේ. එකට හිටියත් තනිව ඉන්න මිනිස්සු, ඒක තමයි මගේ "ඩේ ඔෆ්ලයින්"එක.

මිනිස් පොකු‍රක් ඉන්නවා. පොකුරක් හිටියත් තනි තනි මිනිස්සු. හැමෝගේම වටා සීමාවක් තියලයි මම තියෙන්නේ.

කියන එකයි කරන එකයි එකක් හැටියට ගේන්නේ. ආකෘතිය සහ අන්තර්ගතය වෙන් කරන්න බෑ. කියන අන්තර්ගත දේවල් මේ ආකෘතිය අතර තියනවා. ආකෘතියට සම්බන්ධයි. මම කියන දේවලුත්. අන්න ඒකාගොඩක් කට්ටිය මඟ අරිනවා.

මම සුදුවලින් චිත්‍ර ඇඳපු මනුස්සයෙක්. මේකේ සුදු විතරක් නෙවේ තියෙන්නේ. මම වෙනස් වෙනවා. ලොකු චිත්‍ර ඇඳපු මම අඟලේ චිත්‍රවලට මාරු වෙනවා. ලොකු චිත්‍ර ඇන්ඳ මම, ලොකු මිනිස් රූප ඇන්ඳ මම අඟලේ චිත්‍රවලට මාරු වෙනවා. මේකෙදී මම මගේ මමත්වය කඩාගන්නවා. කඩා ගත්තේ නැත්නම්, මට එච්චර සරල වෙන්න බෑ. මට ඔච්චර චූටි චිත්‍ර අඳින්න බෑ.

අපේ වැඩිහිටි චිත්‍ර ශිල්පීන් තමන් හදාගත්තු අයිඩින්ටිටි එක කඩාගන්නේ නෑ. වෙළෙඳ පොළ වෙනස් වෙයි කියලා. වෙළෙඳ පොළට ගොඩාක් කට්ටිය බයයි.

ඉතින් මම හිතනවා මම දැනුවත්ව මගේ මමත්වයට මම පයින් ගැහුවා කියලා. ඒ නිසා තමයි මට ඔච්චර සරල වෙන්න පුළුවන් වු‍ණේ. සමාජයේ ගොඩාක් මිනිස්සුන්ට ඉදිරියට යන්න පුළුවන් මේ "ඉගෝ"එක කඩාගත්තොත්.

අනුසාර මාහිංගොඩ

ජේ-Z හා බියොන්සේ කාටර්ගේ ලෝක සංගීත සවාරියේ උණුසුම පහව යන්නටත් පෙර ඔවුන්ගේ අලුත්ම ගීත ඇල්බමය “Everything is Love” නිකුත් කිරීම රසික ප්‍රජාවට ගෙනදුන්නේ පුදුමයකි. එහි මංගල සංගීත වීඩියෝපටය වු ‘Apesh*t‘ නැරඹුවන්ට එය පුදුමයක් ගෙන දෙමින් නිකුත්කළ සැණින් අන්තර්ජාලය දෙවනත් කළ එහි පදමාලාවටත් වඩා අවධානය පැහැර ගත්තේ රූප රචනාවය. ලෝ ප්‍රකට ඓතිහාසික කලකෘතින්ට නිවහන වූ පැරිසියේ ලුවර් කෞතුකාගාරය පසුබිම් කරගනිමින් මෙම ගීතයේ රූප රචනාව නිර්මාණය කර තිබුණි. කාටර් යුවළට ඊට දැරිමට සිදුවු බරපැන ගැන ලුවර් කෞතුකාගාර බලධාරින්ද කට හොල්ලන්නේ නැත. නමුත් “Everything is Love” යනු ඊට වැයවු හැම පැන්සයක් පාසාම ගීතයට මෙන්ම ලුවර් කෞතුනකාගාරයටද වටිනාකමක් එක් කළ මනරම් කලාකෘතියකි.

රසිකයින් බලාපොරොත්තු නුවු අවස්ථාවක යු ටියුබ් වෙබ් අඩවියට නිකුත් කෙරුණද, “Everything is Love” කඩිමුඩියේ සිදුකළ නිර්මාණයක් නොවේ. ලුවර් කෞතුකාගාරය පසුබිම් කරගත් ගීත ඇල්බමයක් නිර්මාණය කිරීම ගැන කාටර් යුවළ හීන දකින්නට පටන්ගෙන ඇත්තේ අඩුම වශයෙන් මීට වසර දහයකටත් පෙර සිටය. පසුගිය වසර දහය තුළදි සිව්වරක් ලුවර් කෞතුකාගාරය නරඹන්නට ගොස් ඇති කාටර් යුවළ ඉකුත් 2014 වසරේදි එය කුලියටද ගත් බව රසිකයින්ට මතක් ඇතිවාට සැක නැත. නමුත් පසුගිය වසරේ බේ හා ජේ, ලුවර් වෙත ගියේ කලා නිර්මාණවල ආශ්වාදය විඳිමට නොවේ.

සුදු ජාතික බටහිර කලාකරුවන්ගේ අනන්‍යතාව රැගත් ලුවර් කෞතුකාගාරයේ තමන්ගේම කලාකෘතියක් එළි දක්වා කළු ජාතික කලාකරුවන්ගේද නියෝජයක් ඊට ලබාදීමටය. කලු ජාතිකයින්ට හා ඔවුන්ගේ නිර්මාණවලට හෝ කිසිදිනක ඉඩක් ලැබේ යැයි සිතිය නොහැකිවූද, යුරෝපීය හා රෝමානු සංස්කෘතින් විරාජමාන කරවන නිර්මාණයන්ට තිඹිරිගෙයවුද අවකාශයක හිඳ කාටර් යුවළ ගෙනෙන පණිවුඩය ප්‍රබලය. අදටත් දෙවැනි තැනෙහි ලා සැලකුම් ලබන කළු ජාතිකයින්ටද, කළු ජාතික කලාකරුවන්ටද විශිෂ්ඨයන් විය හැකි බව ඔප්පු කිරිමට පොප් ගීත ලොව දික්විජය කළ කාටර් යුවළම හැර අන් සාක්ෂි කුමටද ?

මොනාලිසා - ලියනාඩෝ ඩා වින්චි

සංගීත වීඩියෝවේදි කාටර් යුවළ මුලින්ම ප්‍රේක්ෂකයන් හමුවට එන්නේ ලුවර් කෞතුකාගාරයේ ලෝ ප්‍රකට ආ‍ලේඛ්‍ය රුව ඉදිරිපිට සිටය. එහෙත් ඩා වින්චිගේ මොනාලිසාට පිටුපාය. බටහිර කලකෘති අතර මුදුන් මල්කඩ වන්වු එවැන්නකට පිටුපා සිටිමෙන් සුදු ජාතිකයින්ගේ පරිශ්‍රයකදි කාටර් යුවළ ව්‍යංගයෙන් කියන්නේ කලු ජාතික කලාකරුවන්ද කිසිකුට නොදෙවැනි බවය. ගීතය පුරාවටම ලුවර්හි විවිධ කලාකෘති පසුබිම් කරගනිමින් ගීත ගායනයේත් නර්තනයේත් යෙදෙන බියෝන්සේ හා ජේ-Z එකම වරක් හැර ඒවා දෙස බැල්මක්වත් හෙලන්නේ නැත. වීඩියෝපටය අවසාන වන, කාටර් යුවළ මොනාලිසා දෙසට හැරෙන දර්ශණය මුලු ගීත ඇල්බමයේම තේමාව කියාපාන්නක් වැනිය. එනම් කාටර් යුවළගේ පැරිස් කලාගාර සවාරියේ අරමුණ සුදු ජාතික පෞඩත්වය වින්දනය කිරිම නොවේ. මෙම වීඩියෝපටයේ නිර්මාතෘවරුන් වන්නේ තමන් බවත් මේ මොහොතේදි මෙම සුදු ජාතික බල ප්‍රදේශයේ බලය ඇත්තේ තමන් අත බවත් ප්‍රේක්ෂකයන්ට සිහිකර දෙන්නේ එම දර්ශනයෙනි.

නැපෝලියන් අධිරාජ්‍යයා හා ජොසෆින් අධිරාජිනිය කිරුළු පැළඳවීම - ජැක්ස් ලුයිස් ඩේවිඩ්

නැපෝලියන් අධිරාජ්‍යයාගේ මෞලි මංගල්‍ය දැක්වෙන මෙම සිතුවම ඔහුට පෙන්වු විට ඔහු එහි වෙනස්කම් කිහිපයක්ම සිදු කළේය. එහි තමාගේ රුව වඩාත් ඉස්මතු වනු දැකිමට ප්‍රිය කළ නැපෝලියන් එදා පැවසුවේ, “මෙය නිකම්ම නිකම් චිත්‍රයක් නෙවෙයි. ජීවමාන නිර්මාණයක්.“ කියාය. එම ජීවමාන චිත්‍රය ඉදිරිපිට කළු ජාතික කාන්තාවන් පිරිසක් සමඟ නර්තනයේ යෙදිමට බියෝන්සේ තීරණය කළේ ඇතැම් විට අධිරාජ්‍යයා සරදමට ලක්කිරිමට විය හැකිය යන්න විචාරක මතයයි. ඊට හේතුව ක්‍රි. ව. 1802 දී යළිත් කළු ජාතිකයින් වහල් සේවයේ යෙදවීමේ නීති ස්ථාපනය කළේ මෙම ප්‍රංශ අධිරාජ්‍යයා බැවිනි. බියෝන්සේ පිටුපා සිටින්නේ නැපෝලියන් විසින් කිරුළු පළඳන ඔහුගේ රැජිණටය. දහනව වන සියවසේ පැවති සම්ප්‍රදායන්ට එරෙහිව යමින් තමා විසින්ම තමාව කිරුළු පළඳවා ගත් නැපෝලියන් මෙන් බියෝන්සේද තමාගේ විශිෂ්ටත්වය තීරණය කිරිම සම්බන්ධයෙන් ඉහළ විධායකයන්ගේ තීරණ නොපතන බව පෙන්වීම මෙම නිරුපණයේ අරුත වූවා වියහැක.

කාටර් යුවළගේ ලූවර් සවාරිය, කළු ජාතිකයින්ට කෙරෙන අවතක්සේරු කිරිම්වලට එරෙහි විරෝධතා ප්‍රදර්ශනයක් පමණක්ම නොවේ. ඔවුන් ප්‍රේක්ෂකයා හමුවට එන්නේ ක්‍රි.ව. 1805දී තුන්වන නැපෝලියන් අධිරාජ්‍යයාට නීති සම්පාදන සැසියන් මෙහෙයවීමට ඉදිකළ ලුවර් හි පිහිටි Salle des Etats කලාගාරයේ සිටය. අද වැනේෂියානු පුනර්ජීව සමයේ චිත්‍රවලට මෙන්ම මොනාලිසාටද නිවහන වී ඇත්තේ එයය. එදා කළු ජාතිකයින්ට එරෙහිව බලය විමධ්‍යගත කළ තැන අද සිටින්නේ කාටර් යුවලය. එනම් සාර්ථකත්වයේ හිණිපෙත්තටම නැගි කළු ජාතික කලාකරුවන් යුවලකි. ‘ I can’t believe we made it’ ‘we living lavish, lavish’ , ‘I got expensive fabrics’ යනුවෙන් එහිදී බියෝන්සේ ගයන්නේ නැපෝලියන්ට පමණක් නොව කළු ජාතිකයින්ව හංවඩු ගසන සියල්ලන්ටම අරියාදුවට නොවේද ?

ටැනිස්හි ස්ෆිනික්ස්

ඊජිප්තුවෙන් පිටත දැවැන්තම ෆීනික්ස් පිරමිඩ අතරින් එකක් වන්නේ ලුවර්හි පිහිටි ‘ටැනිස්හි මහා ස්ෆිනික්ස්‘ පිරමිඩයයි. එයද සිය ගීත ඇල්බමයේ රූප රචනාවට ඈඳා ගැනීමට බියෝන්සේ ගත් තීරණය, නොතකා හැරීමට ලක්වු අප්‍රිකානු කලකෘතිවල මහේශාක්‍යත්වය කියා පෑමේ අරමුණින් ගනු ලැබුවකි. ඊජිප්තු පිරමිඩ අප්‍රිකානු කලා සංස්කෘතියේ නියෝජනයක් වුවද, බටහිර කෞතුකාගාර මේවා හැමවිටම ප්‍රදර්ශනය කරන්නේ අද්‍යතන ශිෂ්ටාචාරයේ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ උත්පත්තිය සිදුවූවා සේ සැලකෙන ග්‍රීක හා රෝම ශිෂ්ටාචාර ඇසුරෙනි. ඒ කළු ජාතික ප්‍රජාවගේ කලා නිර්මාණයක් වීමට තරම් ඊජිප්තු පිරමිඩ ශ්‍රේෂ්ටත්වයෙන් වැඩි බව අවිඥානිකව තීරණය කරමිනි. සුදු ජාතිකයින්ට අනන්‍යවු කලාකෘති පිහිටි කලාගාරයක ස්ථානගතව තිබුණත්, ඊජිප්තු පිරමිඩ කළු අප්‍රිකානුවන්ගේ උරුමයක්බවට බියෝන්සේ සිය ගීත ඇල්බමයෙන් කෙරෙන්නේ සිහි කැඳවිමකි. ලුවර්හි වන කලා නිර්මාණ අතරට බේ හා ජේගේ ගීත ඇල්බමයද එක්වීමට තරම් එය වටිනාකමින් හා අර්ථාන්විත බවින් අනූනය. කළු ජාතික කලාකරුවන්ව අවතක්සේරු කරමින් ප්‍රතික්ෂේප කළ හොලිවුඩය හෝ ලුවර් හෝ බ්‍රෝඩ්වේ හෝ වැනි කලායායතන මෙතෙක් කළ විගඩම දැන් අවසන්ය.

පොප් රජු හා රැජින “Everything is Love” ගීත ඇල්බමයෙන් නොකියා කියන්නේ එයය.

රුක්ලන්ති පෙරේරා

කෘෂිකාර්මික ආර්ථිකයක සිට අපනයන ආර්ථිකයක් වෙත ශ්‍රී ලංකාව මෙහෙයවීමේ කටයුතු දැන් ඇරැඹී තිබේ. මෙහිදී අපනයන විවිධාංගකරණයට ප්‍රමුඛත්වය හිමිවන නමුත් සම්ප්‍රදායානුකූල අපනයන භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය ඉදිරියට ගෙන යෑමට අවශ්‍ය පියවරද හඳුන්වා දෙනු ලබයි. ‍‍

ශ්‍රී ලංකාවේ පැරැණිතම අපනයන භාණ්ඩයක් ලෙස තේ නිෂ්පාදන සඳහා අපනයන වෙළෙඳ පොළේ හිමි ස්ථානය මෙතෙක් වෙනස් ව නැත. එහෙත් ලෝක වෙළෙඳ පො‍ළට නව තරගකරුවන් රැසක් විවිධ මුහුණුවරින් තරග කරන බව නම් පෙනෙන්නට තිබේ. මෙයින් ඇතැම් රටවල් ශ්‍රී ලංකාවෙන් තේ මිලට ගන්නා රටවල්ය. ‍

වර්ල්ඩ් ඇට්ලස් ඉකොනොමික් සඟරාව පවසන අන්දමට අද වනවිට ඉරානය හෙක්ටයාර් 32,000 තේ වගාකර වාර්ෂිකව මෙ.ටොන් 83,990 ක අස්වැන්නක් ලබාගනියි.

ආර්ජන්ටිනාව වාර්ෂිකව මෙ.ටොන් 69924 ක තේ නිෂ්පාදනයක් සහිත රටකි. එසේම නව වර්ගද අත්හදා බැලීමට පර්යේෂණායතන සූදානමින් සිටී.

ජපානය ශ්‍රී ලංකාවේ තේ ගැනුම්කරුවෙකි. ශ්‍රී ලංකා තේ නිෂ්පාදනයන්හි රසායනික ප්‍රතිශතයේ අගය ඉහළ යෑම නිසා ශ්‍රී ලංකා තේ සඳහා තහංචි දැමීමේ තරවටුවක්ද පසුගියදා අසන්නට ලැබුණේ ජපාන වාණිජ මණ්ඩල වෙතිනි. වාර්ෂිකව ජපානය මෙ.ටොන් 85900 ක නිෂ්පාදනයට හිමිකම් කියයි. ‍

වියට්නාමය ද තේ නිෂ්පාදනය සඳහා පෙරට එන රටකි. එරට THAI NGUYEN කඳුකර ආශ්‍රිත ප්‍රදේශය දැන් තේ වගාව සඳහාම වෙන්ව තිබේ. 2013 දී වියට්නාමය තේ මෙ.ටොන් 216900 නිෂ්පාදනය කළ අතර දැන් එය සිය නිෂ්පාදනය ද අපනයනය ද ඉහළ නංවාගෙන සිටී.‍

තේ තරගය

ඉන්දුනීසියාව දීර්ඝ කාලයක සිට තේ වවන රටකි. දැන් එහි නිෂ්පාදනය මෙ.ටොන් 157388 ක වාර්ෂික ධාරිතාවකින් යුතුය. තුර්කිය දැනට කොළඹ තේ වෙන්දේසියෙන් තේ මිලදී ගන්නා රටකි. තුර්කිය වාර්ෂිකව තේ.මෙ.ටොන් 174932 ක් නිපදවයි.‍‍

දැනට ශ්‍රී ලංකාව සමග ලෝක වෙළෙඳ පො‍ළේ තරග වදින්නේ ඉන්දියාව, කෙන්යාව සහ චීනයයි. ප්‍රධාන තේ වෙන්දේසි ලෙස තරගවැදී සිටින්නේ කොළඹ සහ මොම්බාසා තේ වෙන්දේසි දෙකයි. ඉන්දියා වෙළෙඳපොළ වෙනම ආකෘතියකි. ‍

ශ්‍රී ලංකාව වසර හතරක නිෂ්පාදන පසුබෑමකින් පසු 2017 කිලෝ ග්‍රෑම් දසලක්ෂ 307.7 ක නිෂ්පාදනයක් වාර්තා කළේ ය. 2017 වෙන්දේසියේදි තේ කිලෝවකට සාමාන්‍ය මිල රු.620.44 බැගින් උපයා ගැනීමට ශ්‍රී ලංකාව සමත් විය.

අපනයන තේ කිලෝවකට රුපියල් 10.00 ක සෙස් බද්දක් පැනවීමට පසුගිය සතියේ ආණ්ඩුව තීරණය කළේය. එමගින් තේ වගාවේ දියුණුව සඳහා අවශ්‍ය අරමුදල් ප්‍රශ්නය විසැ‍ඳේ. තේ කළමනාකාරින් හමුවී පැවැති සාකච්ඡාවකදී වැවිලි කර්මාන්ත ඇමැතිවරයා අවධාරණය කෙළේ කලාපීය තේ වතු සමාගම් පාලනය කිරීමේදී ස්වාධීනව කටයුතු කිරීමට කළමනාකාරිත්වයට ඉඩ සලසා ඇති බවයි. කලාපීය වතු වැවිලි සමාගම් 22ක් පිහිටුවීමට රණසිංහ ප්‍රේමදාස ආණ්ඩුව ගත් තීරණය බුද්ධිමත් තීරණයක් බව මේ වනවිට පැහැදිලිව තිබේ යැයි කී ඇමැතිවරයා වතු බොහොමයක් ලාභ ලබන තත්ත්වයේ පවත්වාගෙන යන්නේ යැයි ද කීය. ‍

තේ වෙළෙඳ පොළ අහිමිවී යෑමේ බියක් පිළිබඳව ඇතැම්විට වාර්තා පළවේ. හැටන් වැවිලි සමාගමයේ කොටස්කරුවන් අමතමින් එහි සභාපතිවරයා තේ කර්මාන්තයේ අනාගතය යහපත් බව පැවැසීය. ‍‍

එසේම හැටන් වැවිලි සමාගමයේ කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂ වී, ගෝපාලස්වාමි මහතා තුර්කිය, අයර්ලන්තය, රුසියාව , එක්සත් රාජධානිය, සහ මොරොක්කෝව යන රටවල තේ බීමේ පුරුද්ද නොකඩවා ඉදිරියටත් වර්ධනය වන්නේ යැයි කීය. එසේම ඊජිප්තුව, ජපානය, දකුණු අප්‍රිකාව, ඔස්ට්‍රේලියාව සහ එක්සත් අරාබි එමීර් රාජ්‍යයද තේ බීමේ පුරුද්දට ක්‍රමයෙන් පුරුදුවෙමින් සිටින්නේ යැයිද මේ නිසා තේ වෙළෙඳ පොළ සුරක්ෂිත බවද ඔහු කීවේ ය.

අනාගත ලොවට සරිලන නිෂ්පාදන අතින්ද ඒ හා සමග එකට බැඳුණු යාන්ත්‍රික උපකරණ අතින්ද වත්මන් තේ කර්මාන්තය යාවත්කාලිනව ඇති නිසා තේ කර්මාන්තයේ අනාගතය සුරක්ෂිත යැයි ඒ මහතා තවදුරටත් සඳහන් කරයි.

පාරිසරික ගැටලු, කාලගුණික විපර්යාස, ස්වභාවික ආපදා ගැනුම්කාර රටවල් ආශ්‍රිත දේශපාලන ගැටුම් ආදි ප්‍රශ්න රටක ආර්ථිකයට හරස්වන බාධක යැයි එම රැස්වීමේදී අවධාරණය විය. තේ සඳහා ද මේ ගැටලු පවතී. ‍‍

රටේ ජාතික තේ නිෂ්පාදනයට කුඩා තේ වතු හිමියනගෙන් ලැබෙන දායකත්වය සියයට 74.5 කි. කුඩා තේ වතු අංශයට මෑතක දී සිදු වූ ලොකුම හානිය වාර්තා වූයේ 2017 මැයි මාසයේ ගංවතුර හා නායයෑමේ ස්වාභාවික විපත්තියෙනි. ‍

දිස්ත්‍රික්ක 7ක කුඩා තේ ඉඩම් හිමියෝ 4053 කට අයත් තේ ඉඩම් හෙක්ටයාර 615 කට අලාභහානි සිදුවිය. අර්ධ වගා හානි සිදු වූ ඉඩම් ප්‍රමාණය හෙක්ටයාර 1823 කි. එමගින් සිදු වූ හානිය රුපියල් දසලක්ෂ 324 කි. සම්පූර්ණ හානි ඉඩම් නැවත යථා තත්ත්වයට පත්කිරීමේ වියදම රුපියල් දසලක්ෂ 3290 කි. අර්ධහානි පුනරුත්ථාපන වියදම රුපියල් දසලක්ෂ 324කි.

අලුත් වගාබිම්

මේ ඉඩම් පුනරුත්ථාපන කටයුතු දැන් ඇරැඹී ඇති අතර වාර්ෂිකව තේ වගාවට අලුතින් වගාබිම් රාශියක් ද එක්වේ. 2015 හෙක්ටයාර් 1226ක් නැවත තේ වගා කළ අතර අලුතින් වගාකළ බිම් ප්‍රමාණය හෙක්ටයාර 495 කි. මේ තේ වගාවනට දැන් වයස අවුරුදු තුන සම්පූර්ණව ක්‍රමයෙන් පරිණතව ජාතික නිෂ්පාදනයට එක්වීමට සූදානම්ව සිටී. 2016 හා 2017 ද නැවත වගා හා අලුතින් වගාවන් ඇරැඹිණි. මෙසේ තේ වගා ප්‍රමාණය ක්‍රමයෙන් වැඩිවෙමින් තිබේ. තේ නෙළීමේ හා ප්‍රවාහනයේ ද නව ක්‍රම භාවිතාව සිදුවේ. නව තේ ප්‍රභේද ද නවතම පර්යේෂණ ද නොකඩවා ඉදිරියට එමින් තිබේ.

ආසියා සංවර්ධන බැංකුවේ නියෝජිත පිරිසක් පසුගිය සතියේ වැවිලි කර්මාන්ත ඇමැති නවීන් දිසානායක මහතා හමුවී මෙරට තේ කර්මාන්තය පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීය.

ශ්‍රී ලංකාවේ තේ කර්මාන්තය වාර්ෂික තේ කිලෝ 400 – 450 අතර ඉලක්කයක් කරා ළඟාවීමේ වැදගත්කම එහිදී පෙන්වා දුන් ඇමැතිවරයා පැරැණි තේ පඳුරු වෙනුවට අලුත් තේ වගා කිරීම සඳහා අවශ්‍ය මූලධනය සපයාගැනීම පිළිබඳව අදහස් පළ කෙළේය. ‍‍

තේ කම්කරු ශ්‍රම හිඟය, දලු නෙළිමේ යාන්ත්‍රණය වැඩිදියුණු කිරීම, කර්මාන්ත ශාලා නවීකරණය ආදි අංශ දියුණු කර ගැනීමෙන් ලෝක තේ ඉල්ලුමට සරිලන පරිදි දේශීය තේ කර්මාන්තය දියුණු කිරීමට ශ්‍රී ලංකාවට හැකියාව තිබේ යැයිද ඇමැතිවරයා පැහැදිලි කර තිබේ. ‍

ආසියා සංවර්ධන බැංකු නි‍යෝජිතයන් පවසා ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකාවේ දී කරන ලද සමීක්ෂණ කටයුතු අනුව තේ කර්මාන්තයේ දියුණු කළ යුතු අංශ පිළිබඳව තමන් දැනුවත්ව සිටින බවයි.

කලාපීය වැවිලි සමාගම් ඉඩම් ප්‍රමාණයෙන් සියයට 2 බැගින් වාර්ෂිකව නැවත තේ වගාකිරීමට සහාය දීමට බැංකුව කැමැත්ත පළකර තිබේ. සේවක හිඟයට පිළියමක් ලෙස දලු නෙළීමේ යාන්ත්‍රික ක්‍රමය වැඩිදියුණු කර එයට ජනතාව නැඹුරු කිරීමට ආසියා සංවර්ධන බැංකුවේ සහාය හිමිවේ. ආසියා සංවර්ධන බැංකු වැඩසටහන් 2019 සිට ක්‍රියාත්මක වේ.

ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳපොළ

ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර තේ වෙළෙඳාම තුළ දැවැන්ත නිෂ්පාදකයන් අතරට වැදුණු තරගකරුවකුව සිටී. එක් තරගකරුවෙක් චීනයයි. චීනයේ නිෂ්පාදනය අධික වශයෙන් දේශීය පාරිභෝජනය සඳහා වෙන් වේ. චීනය 2016 තේ මෙ.ටොන් දස ලක්ෂ 2.4ක් නිෂ්පාදනය කර ඇත. තේ සඳහා වන භූමි ප්‍රමාණය වසරින් වසර වැඩිවන අතර දේශීය පාරිභෝජනය 2000 – 2015 කාලය තුළ සියයට 26 කින් වැඩිව තිබේ.

ඉන්දියාව කිලෝ දසලක්ෂ 1200ක් නිපදවන අතර සියයට 70ක් දේශීය පාරිභෝජනය සඳහා වෙන්වන බව ඇසැම් ටී වෙබ් අඩවිය කියයි. මේ දැවැන්ත‍යන් දෙදෙනා මැද කෙන්යාව සහ ශ්‍රී ලංකාව ලෝක වෙළෙඳ පොළ තුළ බල අරගලයක යෙදී සිටී.

ශ්‍රී ලංකාවේ මෙන්ම කෙන්යාවේද වැඩි නිෂ්පාදන ප්‍රතිශතයක් හිමිව ඇත්තේ කුඩා ඉඩම් හිමියනටය. කෙන්යාවේ වාර්ෂික නිෂ්පාදනය කිලෝ දසලක්ෂ 432 කි. කුඩා තේ වතු හිමියනගේ සංඛ්‍යාව 565,000 කි. ශ්‍රී ලංකාවේ කුඩා තේ වතු හිමියනගේ සංඛ්‍යාව 2016 දී 393420 කි. උගන්ඩාව බංගලාදේශය, මලාවි, බුරුන්ඩි සහ තායිලන්තය යන රටවල් ද තේ නිෂ්පාදනයේ යෙදෙති. ලෝක වෙළෙඳ පොළ ආක්‍රමණයට වියට්නාමය සහ බංගලාදේශය සූදානම් වෙමින් සිටිති. වර්ග කිලෝමීටර් 570ක භූමිභාගයක එරට තේ වැවීම් සිදු ‍කැරෙන අතර දැනට තේ අපනයන කටයුතු අරඹා තිබේ. වියට්නාමය දැන් ලෝටස්, ජැස්මින් නම් තේ ප්‍රභේද අපනයනයට සූදානම් කෙරේ.

වටවල වැවිලි සමාගමය සිය නවතම වාර්ෂික වාර්තාව පසුගියදා ප්‍රකාශයට පත් කළේය. එහි 65 වන පිටුවේ වතු සමාගම්වලට මුහුණදීමට සිදුව ඇති සේවක ප්‍රශ්නය ඉදිරිපත් කරයි. එසේම ශ්‍රමයේ පලදායකත්වය පහත බැස ඇති අන්දම ද, නිෂ්පාදක වියදම ඉහළ ගොස් ඇති අන්දමද එම වාර්තාවේ පෙන්වා දී ඇත. එසේ වුවත් 2017 වසරේ කලාපීය වැවිලි සමාගම් රාශියක් මේ වනවිට සිය කොටස් හිමියනට කලකට පසු ලාභාංශ ගෙවීමෙන් වතු වැවිලි අංශයේ සතුටුදායක තත්ත්වය පැහැදිලි ය.

බෝග විවිධාංගකරණය, කිරිගව පාලනය වනවගා ක්ෂුද්‍ර විදුලි උත්පාදන බලාගාර යනාදි අතුරු ආදායම් මාර්ග මගින් ද දැන් ඔවුහු විකල්ප ආදායම් උපදවාගෙන වැවිලි අංශයේ පාඩු මගහරවාගැනීමට සමත්ව සිටිති.

කුඩා ඉඩම් හිමියනගේ ඉතා කුඩා ඉඩම් නැවත නව වගා බවට පත්කිරීමෙන් පසු ආදායම් ලැබීමට වසර 5 ක්ි පමණ කාලයක් ගතවේ. කුඩා ඉඩම් නැවත වගා කිරීම නිසා ආදායම් අහිමිවන ඔවුනට වසර පහකට විකල්ප ආදායම් සපයා දිය යුතු වේ. මේ ගැන ආසියා සංවර්ධන බැංකුව වගකිවයුතු අංශවල අවධානය යොමු කර තිබේ.

කරුණාරත්න අමරතුංග

මත් කුඩු ව්‍යාසනයක් සේ පැතිරී ඇත. ඒවා හසුවන්නේ ග්‍රැම් ගණනින් නොවේ. කිලෝ ග්‍රැම් ගණනිනි. පාර්සල් හෝ ගෝනිවලින් පමණක් නොවේ. කන්ටේනර් වලිනි. සිල්ලර ගනුදෙනු කෙසේ වෙතත් තොග ගණනින් ගනුදෙනු කරන සැටියක් පෙනෙන්නට තිබේ. ඒ අහුවෙන ඒවා ය. එහෙම අහුවෙන්නේ නැති ඒවා ද තවත් විශාල ලෙස තිබිය හැකි ය. සමහරු නම් කියන්නේ ලංකාව වෙනත් දේ සම්බන්ධයෙන් මධ්‍යස්ථානයක් වෙන්නට වලි කෑව ද අවසානයේ ලොවටම මත්ද්‍රව්‍ය සපයන මත් කුඩු මධ්‍යස්ථානයක් වී ඇති බව ය.

එහෙම බැලුවහම මේ තරහ මරහ සාධාරණ ය. මරලාවත් ඉවත් කළ යුතු යැයි යන හැඟීම ද සාධාරණ ය.

තරහ මරහ සාධාරණ වුව ද ඒ ඔස්සේ අනුගමනය කරන්නට යන නිශ්චිත වැඩ පිළිවෙළත් සාධාරණ ද යන්න අප විසින් විමසිය යුතු ය.

මත් කුඩු ව්‍යාසනය සම්බන්ධයෙන් ඇඟිල්ල දිගු කළ යුත්තේ මත්ද්‍රව්‍ය බෙදන අයට පමණ ද? ඒ අය එතැනට තල්ලු කළ සමාජය ඒ සම්බන්ධයෙන් වගකිව යුතු නැද්ද?

“අහිංසක“ කීකරු දරුවෙකු විය. ඔහු මිනීමරුවෙකු කළේ ඔහුගේ ගුරුවරයා ය. මිනිසුන් 999 ක් මරා අවසානයේ බුදුන්ගේ මැදිහත් වීමෙන් පැවිදිව රහත් වූයේ ඒ මිනීමරුවා ය. ඒඅංගුලිමාල ය. නැත, අහිංසක ය. ඒ යුගයේ මිනිසුන් අංගුලිමාල සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉල්ලා පෙළපාලි ගියේ නැත. ආගමික නායකයෝ ඔහුගේ ජීවිතය ඉල්ලා කෑ ගැසුවේ නැත.

සමාජයට අත පිසදා ගත හැකි ද?

අපේ සංඝයා වහන්සේලා හා කාදිනල් මැල්කම් රංජිත් ද ඇතුළුව වෙනත් ආගමික නායකයින් අපරාධකරුවන් සම්බන්ධයෙන් රජයෙන් යුක්තිය ඉල්ලා සිටින විට, දණ්ඩනය ඉල්ලා සිටින විට, අමතක කරන කාරණය එය ය. අපරාධයන් හි වගකීම මුළුමණින් ඒ ඒ පුද්ගලයන් වෙත පවරමින් සමාජයකට අත පිස දා ගත හැකි ද?

ආගමික නායකයන් මේ වක්‍රකාරයෙන් කියන්නේ අපරාධ මැඩලිම සම්බන්ධයෙන් තමන් ෆේල් බව ය. ඇත්තටම මට සිතෙන්නේ සමාජයක් ලෙස ම අප ෆේල් බව ය. සැවොම කරන්නට උත්සහ කරන්නේ, සියලු පව්, අල්ලන අපරාධකාරයන් පිටින් යවමින්, තමන්ගේ අත් පිස දා ගැනීම ය.

වරදවා තේරුම් නො ගැනීම පිණිස තව දුර යන්නට මත්තෙන් තව යමක් සටහන් කළ යුතු ය. මේ කියන්නේ අපරාධකරුවන්ට දඬුවම් නොදිය යුතු බව නොවේ. උන් නිදහස් කොට සියල්ලේ වගකීම සමාජය වෙත පවරා ගත යුතු බව ද නොවේ. එහෙත් දිය හැකි උපරිම දඬුවම දී උන් තොලොංචි කොට, අප නිදහස් වීමේ, භයානක වෑයම ගැන නැවත සිතිය යුතු බව කියන්නට ය.

මත් කුඩු ව්‍යාපාරයට සම්බන්ධ බවට දේශපාලනඥයන් ගණනාවකගේ නම් සඳහන් වන්නේ කාලයක සිට ය. ඇතැම් දේශපාලනඥයන් හඳුන්වන්නේ ම “කුඩු“ යන විශේෂණය පදය නමට මුලින් දමා ය. පසු ගිය පාලන සමයේ එවැනි එක් දේශපාලනඥයෙක්ගේ නිවසක් පොලීසිය විසින් වටකරනු ලැබ, එම ආරංචියෙන් කම්පනයට පත් ව, රටේ ප්‍රධානියා ම ඔහු මුණ ගැසෙන්නට ගොස් සැනසුව බව, අමතක අය, මතක් කර ගන්නේ නම් හොඳ ය. ඒ අය අදට ද යහතින් ජීවත් වෙති. කුඩුවලට සම්බන්ධ යැයි කියන තවත් දේශපාලනඥයෙකු මිනීමැරුමකට අසුව පොලීසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගැනීමට සූදානම් වෙද්දී රජය කරවන ඇත්තන්ගේ විශේෂ ආරක්ෂාව මැද වෙන රටකට හෙමින් සැරේ මාරු කළ බව ද මතක් කර ගැනීම හොඳ ය. කුඩු ගෙනා කන්ටේනරයක් පරීක්ෂා නොකර නිදහස් කරන්නට උපදෙස් ලැබෙන්නේ ද එවකට පැවති ආණ්ඩුවේ ඉහළම තැනකින් බව ද මතක් කර ගැනීම යහපත් ය. මේ සියල්ලෙන් කියවෙන්නේ කුමක් ද? මේ රැකැට්ටුවල නායකයන්ට ඉහළම දේශපාලන රැකවරණය ලැබෙන බව ය.

පොලීසියේ මහත්තැන්ට, මේ පාතාලයේ මැරයන්ට, සැලියුට් ගහන්නට සිදු වූ බව ද අප අසා ඇත. එපමණක් නොවේ. පොලීසියේ ම ඇතුළතින්මත් උන්ට සහයෝගය ලැබෙන බව ද කියවේ. නීතිය අකුරට ක්‍රියාත්මක කිරීමට යන පොලීසියේ නිලධාරීන්ට මේ නිසා පොලීසිය තුළින් ම බලපෑම් එල්ල වෙන බව ද කියවේ.

දෙවැනි පෙළ අල්ලා ගැනීම

ඒ අනුව පොලීසියට අල්ලා ගත හැක්කේ හෝ පොලීසිය විසින් අල්ලා ගනු ලබන්නේ, දෙවැනි පෙළ ක්‍රියාකාරිකයන් පමණ ය. මෙහෙයවන අය පැත්තක සිටියදී දෙවැනි පෙළ ක්‍රියාකාරිකයන් කොළ නැති ගහේ යවන එක කෙතෙක් දුරට නිවැරදි වන්නේ ද? උන් මුළුමණින්ම අහිංසක යැයි අපි නොකියමු. එහෙත් උන් මුල් පෙළ නායකයෝ නොවෙති. මුල එලෙසම තිබිය දී, එයට රැකවරණය සපයන අතරතුර, පොඩි අතු කපා දැමීමෙන් සිදු විය හැක්කේ කුමක් ද?

වඩාත් උත්ප්‍රාසජනක කාරණය වන්නේ මෙසේ බන්ධනාගාර ගත කළ අයවළුන් එහි සිට මත්කුඩු ජාවාරම මෙහෙයවන බවට ඉහළින් ම ඇසෙන කතා ය. ඒ කියන්නේ මෙසේ බන්ධනාගාර ගත කර සිටින දෙවැනි පෙළට ද අවශ්‍ය සැප සම්පත් දැනටමත් ලැබෙන බව ය. ඔවුන් සාපේක්ෂ නිදහසක් ද නිල ආරක්ෂාවක් ද ලබමින් කටයුතු කරමින් ඉන්නා බව ය. ඒ කියන්නේ මේ ජාලය දේශපාලනය පොලීසිය හා බන්ධනාගාරය යන සියල්ල කෙරෙහි ආධිපත්‍ය පතුරුවමින් ක්‍රියාත්මක වන බව ය.

ඒ කිසිදු තැනකට අත නොතබා, පහත් තැනින් වතුර බැස යෑමට සලස්වා, කොළ නැති ගහේ එල්ලීම කොතෙක් දුරට සාධාරණ වන්නේ ද?

ඇතැම් විටක උන් එල්ලුම් ගස් යවා ඉවර කරන එක මුල්පෙළ නායකයන්ට අස්වැසිල්ලක් වන්නට ද ඉඩ තිබේ. ඒ තමන්ට විරුද්ධව කොයි වෙලේ හෝ ඉදිරිපත් විය හැකි සාක්කි මුළුමණින්ම ඉවත් කිරීමට ඒ මගින් හැකි වීම නිසා ය. ඉතින් අප නොදැනුවත්වම කරන්නේ ඒ අයගේ වුවමනාව ඉටුකිරීම ද?

සාක්කි ඉවත් කිරීම සඳහා නීති රීතිවලට පිටින් යමින්, හිරගෙදර ඝාතන නිල හමුදාව විසින් නොනිල මට්ටමෙන් සිදු කළේ යැයි වාර්තා වන රටක ජීවත් වන අපට, මේවා පිටුපස තිබෙන කතා තේරුම් ගැනීමට, බොහෝ පැති කඩ ගැන සිතන්නට සිදු වන්නේ ය.

මේ සියල්ල මොහොතකට පැත්තකින් තබා මේ පියවරෙන් කුමක් හෝ ආකාරයකට කුඩු ප්‍රශ්නයට විසඳුම් ලැබේ දැයි බලමු. වැරදි දෙයක් කර හෝ හරි ප්‍රතිඵලයක් ලැබේ නම් ඒ වැරදි දේ හරි යැයි සිතන ජනතාවක් අපට ඇති නිසා ඔවුන්ගේ කෝණයෙන් ද මේ දෙස බැලිය යුතු ය. මොකක් හරි කරල ඉවර කරල දාන්න යැයි කියන මේ ජනතාව ඇත්තටම අපේක්ෂා කරන්නේ ප්‍රතිඵල ය.

ඔවුන්ගේ සිතුවිලි සරල ය. මරණ දණ්ඩනය නිසා, මිනිසුන් ඊට බියෙන්, වැරදි නොකරනු ඇත. සියලු මිනිසුන් නැතත් සෑහෙන මිනිසුන් ගණනක් ඊට හීලෑ වෙනු ඇත. මේ කතාව නිවැරදි දැයි විමසිය හැක්කේ සංඛ්‍යාලේඛන පිරික්සීමෙනි.

සංඛ්‍යා ලේඛන

ලෝකයේ මිනීමැරුම් වැඩිම රටවල් 10 ආශ්‍රිත ව කරුණු විමසන විට පෙනී යන්නේ ඉන් රටවල් 6 ම මරණ දණ්ඩනය ක්‍රියාත්මක වන බව ය. එයින් කියවෙන්නේ කුමක් ද? දණ්ඩනය මිනීමැරුම් වැළැක්වීමේ ලා එහෙමට බලපෑමක් කර නැති බව ය.

ඩෙන්මාර්කය, අයිස්ලන්තය, ඔස්ට්‍රියාව, ෆින්ලන්තය, නවසීලන්තය, සිංගප්පූරුව, ස්විස්ටර්ලන්තය, කැනඩාව, චෙක් රට හා ස්ලොවේනියාව ලෝකයේ වඩාත් සුරක්ෂිත රටවල් දහය ය. මේ රටවල් අතුරින් මරණ දඬුවම ක්‍රියාත්මක වන්නේ සිංගප්පූරුවේ පමණකි. එයින් පෙනී යන්නේ රටක සුරක්ෂිතතාවය ඇති කිරීමට මරණ දඬුවම ක්‍රියාත්මක කිරීම කිසිලෙසකින්වත් පූර්ව කොන්දේසියක් නොවන බව ය.

ද ඉකොනොමිස්ට් සඟරාව 2015 පළ කළ ලිපියකින් කියා සිටියේ රටවල් 32 ක මත්කුඩු ජාවාරම්කරුවන්ට එරෙහිව මරණ දණ්ඩනයට නීති ඇතත් එය සැබැවින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ රටවල් 6 ක පමණක් බව ය. අප මේ එකතු වන්නට හදන්නේ ඒ 6 දෙනාගේ කණ්ඩායමට ය.

සංඛ්‍යාලේඛන කෙසේ කීවත්, අපේ සාමාන්‍ය දැනුම කියන්නේ, දඬුවම වැඩි කළ තරමට ඊට ඇති පෙළඹීම අඩු කළ හැකි බව ය. ඒ නිසා මෙය අත්හදා බැලීමක් ලෙස හෝ ක්‍රියාත්මක කළ යුතු බව ය.

එල්ලා මැරීමට අලුගෝසුවන් තවම නැති නිසා අපට මේ සංවාදය තරමක් දුරට කර ගෙන යා හැකි ව තිබේ. ඒ නිසා ම මේ කියන කාරණය, එනම් දඬුවම වැඩි කළ තරමට පෙළඹීම අඩු වෙතැයි යන්න, ඔබේ විග්‍රහයක දී, ඉදිරි සංවාදයක දී, සැලකිල්ලට ගත හැකි පරිදි විමසන්නට බලමු.

යුද්ධ කාලයේ දී හමුදාවට බැඳුණු බොහෝ දෙනකු තමන් ගන්නේ අවදානමක් බව දැන සිටිය හ. එහෙත් වෙන අය අසු වුව ද, තමන් ඊට හසු නොවෙතැයි යන කුඩා විශ්වාසයක්, ඒ හැම කෙනෙකු තුළම, අවසානය දක්වා ම තිබුණි. මරණය ස්ථිර බවක් වටහා ගෙන මරණය මුණ ගැසිමට ඔවුන් හමුදාවට බැඳුණා නොවේ.

ගුවන්යානා අනතුරු ගැන සංවේදී කතා අපි අසමු. ගුවන් අනතුරකින් බේරෙන අය ස්වල්ප දෙනෙකු බව ද අපි ඒ කතා අතරතුර දැන ගනිමු. එහෙත් අප ගුවනින් නොයා සිටින්නේ නැත. ඒ ඇයි? වෙන අයට වුණාට අපට එහෙම එකක් වෙන එකක් නැතැයි සිතීමට අප ඉදිරිපත් වන නිසා ය.

මෝටර් සයිකල්වල ගමන් යන අයට වෙන අනතුරු ගැන අපි නිතර අසමු. එය අනතුරුදායක වාහනයකැයි දනිමු. එහෙත් පාරේ මෝටර් සයිකල් පදවන අය ඉන් අඩු වී නැත. දුම්පානයෙන් පෙනහළු පිළිකා වැළඳීමේ අතිවිශාල ඉඩක් ඇතැයි අපි නිරන්තරයෙන් අසමු. දුම් බොන අය මේ අසා මෙයින් ඉවත්ව තිබේ ද? නැත. එසේ පිළිකා නොහැදුන අය ද සිටින නිසා තමන් එවන් එක් කෙනෙකු වෙනු ඇතැයි ඔවුහු සිත හදා ගනිති.

දණ්ඩනයකට පාත්‍රවීමට ඇති ඉඩකඩ

මෙයින් පෙනෙන්නේ කිමෙක් ද? දණ්ඩනය තිබීමෙන් පමණක් සියල්ල විසඳෙන්නේ නැති බව ය. එයට පාත්‍රවිමට ඇති ඉඩකඩ ද අපරාධකරුවන් විසින් විමසන බව ය.

“මා කුඩු බිස්නස් එක කරන්නේ අහවල් අහවල් අයගේ ආශීර්වාදය හා රැකවරණය ඇතුව නම්, අල්ලා ගත්ත ද නඩු නැතිව නිදහස් විමේ ඉඩක් තිබෙන නිසා, මට එහි නිරත වීමට ලොකු අවුලක් නැත. අල්ලාගෙන නඩු දැම්ම ද උසාවියේ ඉහළම නීතිඥ මහතෙකුගේ සේවය මගේ සේවාදායකයා විසින් මට සපයනු ලබන නිසා නඩුවෙන් නිදහස් වීමේ ඉඩක් ද තිබේ. බලය යොදා සාක්කි වෙනස් කිරීමටත් මුදල් ගෙවා මිනිසුන් නිහඬ කිරීමටත් මගේ සේවාදායකයාට එතරම් අපහසුවක් නැත. නඩුවකින් අපේ සේවාදායකයා ලෙහෙසියෙන් පරාද වී නැත. ඒ නැතත් මගේ සේවාදායකයාගේ අනුහසින් ජනාධිපති සමාවක් මට ලබා ගැනීමට ද ඉඩක් තිබේ. ඒ නිසා ම මට හැඟෙන්නේ මරණය නැමැති දණ්ඩනය මට බොහෝ දුර බව ය. ලැබෙන ඵල ප්‍රයෝජන සංසන්දනය කිරීමේ දී මේ අවදානම සුළු දෙයකි. මේ අටමගලය නොවෙන්න ජීවත් වෙන්න වෙන්නේත් මැරිලා වගේ නිසා අන්තිමේ දී මැරෙන්න සිදු වුවහොත් එහි ද ඒ හැටි ගැටලුවක් නැත“. මෙහෙම හිතන කෙනෙකු මරණ දණ්ඩනය පැනවීම නිසා හීලෑ වෙයි ද?

ලංකාවේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනවල අඩුලුහුඩුකම් බොහෝ ය. නඩු කල් යන්නේ දින මාස අවුරුදු ගණනින් පමණක් නොවේ. ඇතැම් විට දශක ගණනින් ය. ඒ අතර සාක්කිකරුවෝ මිය ගොසින් ද උන්ට අමතකව ගොසින් ද උන්ගේ උනන්දුව හීන වී ගොසින් ද තිබිය හැකි ය. ඒ වනවිට පැමිණිලි පාර්ශ්වය දහදොළොස් වතාවක් මාරු වී තිබිය හැකි ය. ඒ මාරුවන හැම වතාවක ම සාක්කි ද මූලාශ්‍ර ද උනන්දුව ද හැලී යන්නේ ය. මේ නිසා ම රටේ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් චුදිතයෙකු වැරදිකරුවකු වීමේ ඉඩ ලෙස වාර්තා වන්නේ සියයට 7 ට අඩු ප්‍රමාණයකි. ඒ කියන්නේ ගැලවීමේ ශාක්‍යතාවය සියයට 93 ක් බව ය. එහෙම රටක මරණ දඬුවමින් වැඩක් වේ ද?

අපේ රටේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය අනුව නඩුවක් අවසාන කිරීමට යන සාමාන්‍ය කාලය සිද්ධිය සිදු වී වසර 17 කි. මරණ දඬුවම ලැබෙන විට චුදිතයා ස්වභාවික ලෙස ජීවිතයෙන් සමු අරගෙන සිටිය හැකි ය. එහෙම දඬුවමක් ගැන තැකීමක් කළ යුත්තේ කවුද? බොහෝ දෙනෙකු මරණ දඬුවම දෙන්නැයි කියන විට ඒ ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙවැනි කරුනු කාරණා ගැන වගේ වගක් නැතුව ය. මෙතෙක් වේලා මේ ලිපිය කියවන්නට ඔබට සංයමයක් තිබුණේ නම් ඔබ දැන් මා වෙත දමා ගසන්නට ප්‍රශ්නයක් ගොනු කරමින් ඉඳීමේ ඉඩකඩක් තිබේ. “හොඳයි, මේ ගැන කළ යුතු යැයි ඔබ කියන්නේ කුමක් ද?“. දැන් අප වෑයම් කරන්නේ ඒ සාධාරණ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු බැඳීමට ය.

කළ යුත්තේ කුමක් ද?

මත්ද්‍රව්‍ය බහුලව භාවිතා කරන්නේ තරුණ පරපුර ය. ඔවුන්ට අධ්‍යාපන අවස්ථා සීමිත ය. රැකියා අවස්ථා සීමිත ය. ව්‍යාපාරික අවස්ථා සීමිත ය. ඒවාට තිබෙන වැට කඩොලු අසීමිත ය. මේ නිසා ඇති ව තිබෙන අසහනය අති විශාල ය. ඒවා වඩා පළල් කිරීමට රජය ගන්නා උත්සහයන් පවා කඩා දැමීමට පේවී ඇති බලවේගවල ගොදුරු බවට මේ සීමිත කඩ ඉඩ පැන ගත් තරුණ තරුණියන් ම එකතු වී කරන නාඩගම් බලන්නට සෙසු තරුණ තරුණියන්ට සිදු වී තිබීමේ කරුමය ද අති මහත් ය.

ආතතිය පීඩනය ඇති කිරීමට තරම් අනවශ්‍ය තරගයකට උන් යොමු කරවා තිබේ. උන්ව බැඳ තැබීමට ක්‍රියාත්මක වන දහසක් බලවේග මේ සමාජය තුළ ක්‍රියාත්මක වේ. පාසල, ආගම, රජය, පොලීසිය, සමාජය යන මේ හැම එකකින්ම පනවන්නේ තහංචි ය. පිරිමි ළමයෙකු ගැහැනු ළමයකුගේ අතින් අල්ලාගෙන ඇවිදීමටවත්, කුඩයක් යටට වී දොඩමළු වීමටවත්, බැරි ආකාරයේ තහංචි ය. තමන්ට රිසි ඇඳුමක් ඇඳ සිටීමටවත් නොහැකි ලෙස පනවා ඇති සමාජ තහංචි ය. මේ වැට කඩොලු, බැඳීම්, ආතතිය හා තහංචි සිහියෙන් කඩන්නට බැරි තරමට දරුණු ය. ඒවා කැඩිමට ශක්තිය සපයා ගන්නේ විවිධ මත්ද්‍රව්‍ය ඇබ්බැහියෙනි.

සමාජය විසින් මත්ද්‍රව්‍ය වැපිරීමට අපූරු තෝතැන්නක් මේ ලෙස බිහිකර තිබේ. වැඩි අමාරුවක් නැතිව ම මත්ද්‍රව්‍ය විකිණිය හැකි වාතාවරණයක් ඇති කර තිබේ. ඊට සාමාන්තරව මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන්ට ඉහළින් සහයෝගය ද රැකවරණය ද නොඅඩුව ලැබේ.

අප කළ යුත්තේ මේ තත්වයේ වෙනසක් කිරීම ය. එය ලෙහෙසි පහසු නැත. එයට කල් ගත වෙන්නේ ය. එහෙත් කළ යුතු ව තිබෙන්නේ ද එය ය. මහා ප්‍රශ්නවලට කුඩා විසඳුම් නැත. කාලයක් තිස්සේ ක්‍රමයෙන් විකාශනය වුණු, ඔඩු දුවා ගිය, ප්‍රශ්නවලට කඩිනම් විසඳුම් නැත.

කළ යුතු දේ නොකර මත්ද්‍රව්‍ය විකුණා අසුවන අය පමණක් කොළ නැති ගහේ යැවීමේ ෂෝට්කට් එකේ එල්ලීමෙන් අපට ළඟා කර ගත හැක්කේ කුමක් ද? එක පැත්තකින් යමක් කළේ යැයි හිත හදා ගැනීම ය. අනිත් පැත්තෙන් කළ යුතු, එහෙත් නොකරන දේ, මිනිසුන්ගෙන් සඟවා තැබීම ය. තවත් පැත්තකින් මරණ දඬුවම තවදුරටත් ක්‍රියාත්මක වන රටවල් හයේ ගැන්සියට පැනීමට ය. ඒ ඇරෙන්නට මේ හදිසි තීන්දුවෙන් කළ හැකි යමක් නැත.

අලුගෝසුවෙකු නොමැති වීමේ විරාමයෙන් ඉඩ හසර පාදා ගෙන මේ තීරණය නැවත විමසිය යුතු ය. ආවේගශීලී මිනිසුන්ගේ විසිල් හඬින් නිර්මල තර්කයන් සහ හේතු ඵල සංවාදයන් නොගිලී යා යුතු ය. ඒවා යටපත් නොකර මතු කර ගත යුතු ය. කළ යුතු දේ මතු කර ගෙන, එය කිරීමට, උත්සුක විය යුතු ය.

නිශාන්ත කමලදාස

නව ලග්ගල ප්‍රදේශයේ ආර්ථික සංවර්ධන ක්‍රියාදාමය වෙතට ද කළුගඟ ජලාශය මහත් දායකත්වයක් සපයයි. එසේම පැරැණි ලග්ගල ප්‍රදේශයේ ජනතාවට පිරිසිදු පානීය ජලය සැපයීම සඳහා රු. මිලියන 4000ක වියදමින් නව ජල යෝජනා ක්‍රමයක් ද කළුගඟ ආශ්‍රිතව ක්‍රියාත්මක වේ. පැරැණි හත්තොට අමුණ මඟින් දියවර සපයන ලද ප්‍රදේශවල ජනතාවට මෙතෙක් කලක් වසර පුරා වගා කිරීමට පැවති බාධකය මෙමඟින් ඉවත්වේ.

වියළි කලාපය හැඳින්වෙන්නේ ලාංකීය කෘෂිකර්මාන්තයේ හදමඬල ලෙසිනි. එම වියළි කලාපීය හදමඬල කෘෂිකාර්මික සංවර්ධනය උදෙසා තෙතබරිත කිරීමට අපේ පැරැන්නෝ ශ්‍රී ලාංකීය වාරි ශිෂ්ටාචාරයේ සුවිශේෂී පද්ධති තුනක් හඳුනාගැනීමට සමත් වූහ. අඹන්ගඟ හා කළුගඟ ආශ්‍රිත වාරි කලාපය ඉන් ප්‍රධානය.

රජරටට වඩාත් ආසන්නයේ ගලා බසිනා අඹන් ගඟ තරම් පැරණි වාරි පද්ධතියක් එම ප්‍රදේශයට නොමැති තරම්ය. අඹන් ගඟ ඈත අතීතයේ කාර ගංගාව ලෙසින් හැඳින්වූ බව ඓතිහාසික මූලාශ්‍රයන්ගෙන් ද තහවුරු වේ. මහසෙන් රජු කාර ගංගාව හරස් කර අමුණක් බැඳ මිනිහිරි වැවට (මින්නේරිය වැව) ජලය ලබාගත් බව පූජාවලියේ සඳහන් වේ. එසේම ඈත ඉතිහාසයේ අඹන් ගඟ හරස් කර රජරට ඈත පෙදෙස් වෙත ජලය ගෙනයාමේ පුරාවෘත්තය ක්‍රි.පූ. පළමුවෙනි සියවස දක්වා දිවයන බව පෙනේ. දුරාතීතයේ අඹන් ගඟ හරස් කර ඉන් එක්වූ ජලය උතුරු මැද පළාතට හැරවීමේ පුරෝගාමියා ලෙසින් සැලකෙන්නේ වසභ රජු යැයි පැවසේ. ඒ සඳහා එදා ඉදිකළ යෝධ ඇළ අදත් රජරට ගොවිබිම් තෙත් කරනු ලබන වැව් අමුණු පුරවාලන වාරි මාර්ගයක් බවට පත්ව ඇත.

මහවැලි මහ සැලසුම

නැවත අඹන් ගඟ හා කළු ගඟ පිළිබඳ අපේ මතකය අවදිවන්නේ එය මහවැලි මහ සැලැස්මේ ප්‍රධාන ජල ව්‍යාපෘතියක් ලෙසින් සැලසුම් වීමත් සමඟය. වර්තමානයේ මෙය හඳුන්වන්නේ මොරගහකන්ද ව්‍යාපෘතිය ලෙසිනි. මොරගහකන්ද, මහවැලි මහ සැලසුමේ පැවතිය ද එය ක්‍රියාවට නැංවීම පසෙකට දමා තිබුණි. මහවැලි මහ සැලැස්මේ රජරට හා උතුරු නැඟෙනහිර ගොවිබිම්වලට 90%ක් පානීය හා වගාවට ඇවැසි ජල සැපයීම සැලසුම් වී තිබුණේ මොරගහකන්ද ව්‍යාපාරය මඟිනි. නැතිනම් මොරගහකන්ද කළුගඟ ව්‍යාපාරයටය. එසේම නොසලකා හැර තිබුණේද එයමය.

මේ නිසා ජල විදුලියට ප්‍රමුඛත්වය දෙන පංච මහා ජලාශ මහවැලිය කඩිනම් වී ඉදිවූ අතර මොරගහකන්ද ව්‍යාපාරය සැලසුම් අතර සැඟවිණ.

මේ පිළිබඳ යළි හඬක් නැගෙන්නේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන තරුණ මන්ත්‍රීවරයා 1989 දී පොළොන්නරුව දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රීවරයා ලෙසින් මැති සබයට පැමිණීමත් සමඟය. ඔහු මොරගහකන්ද පිළිබඳ මාතෘකාව මැතිවරණ සමයේ පමණක් කරළියට ගනු ලැබූ ඡන්ද පොරොන්දුවක් කර ගත්තේ නැත. එය ඔහු සැබෑකරගත යුතු සිහිනයක් බවට පත්කර ගත්තේය. ඒ සිහිනය මේ වනවිට සැබෑ වී අවසන්ය. ප්‍රතිඵලය මහවැලි බහුකාර්ය මහ සැලැස්මේ දැවැන්තතම ව්‍යාපෘතිය මොරගහකන්ද කළුගඟ ව්‍යාපාරය නමින් රජරටට පමණක් නොව මුළු රටටම දායාද වීමය.

පංච මහා ජලාශ ඉදිකළ මුළු මහවැලි ව්‍යාපාරයටම වැයකළ මුදල රු. කෝටි 7000කි. මුදලේ අගයේ වෙනස්කම් අනුව එය දෙගුණයක් ලෙසින් අදට තක්සෙරු වුවද මොරගහකන්ද - කළුගඟ ව්‍යාපාරය අවසන් වනවිට වැය වන මුදල ඊටත් වඩා වැඩිය. එනම් රුපියල් කෝටි 22000 වනු ඇත.

එසේම මෙතෙක් ශ්‍රී ලංකාවේ ඉදිවන දැවැන්තම සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය වනු ඇත. අවසානයේ වැව් අමුණු 2000කට වැඩි ප්‍රමාණයක් පෝෂණය කරමින් මොරගහකන්ද කළුගඟ ජලය කිසිදු වාර්ගික හා ප්‍රාදේශීය භේදයන්ගෙන් තොරව උතුරින් කිලිනොච්චිය දක්වාත්, නැඟෙනහිරින් ත්‍රිකුණාමලය දක්වාත් ගමන් කිරීමට නියමිතය. දැනට ඉදිවෙමින් පවතින ගංගා බඳු සිව් මහා ඇළ මාර්ග අවසන් වීමත් සමඟම කිසිදු බාධාවකින් තොරව සැලසුමට අනුවම සියල්ල ඉටුවීමට නියමිතය.

ද. ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්තීය දේශපාලන තුළ ‘කාවේරි නදියේ’ ජලයට සටන් කරනු ලබන අය පිළිබඳ පුවත් අපට අසන්නට ලැබේ. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවේ රජරට හා මධ්‍ය කඳුකරයේ උතුරු බෑවුම ලෙසින් සැලකෙන නකල්ස් කඳුකරයේ ජල දහරා සමඟ අන්වැල් බැඳ ගන්නා වාරි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මොරගහකන්ද කළුගඟ ව්‍යාපාරයෙන් උදාවනු ඇත. එය දකුණු ආසියානු කලාපයටම ආදර්ශයක් බව ගෞරවයෙන් සඳහන් කළ යුතුය. මොරගහකන්ද කළුගඟ ව්‍යාපාරයේ පමණක් නොව මහවැලි මහ සැලැස්මේ අවසන් ජලාශය ලෙසින් සැලකෙන කළුගඟ ජලාශයේ දියවර රැඳවුම් මංගල්‍යය මේ මස 23 වැනිදා සිදුකිරීමට නියමිතය.

මෙම කළුගඟ යනු අප දන්නා කළුතරින් මුහුදට ගලා බසින කළුගඟ නොවේ. නකල්ස් කඳුවැටියෙන් ඇරඹෙන අඹන් ගඟට ගලා එන ගංගාවකි. මෙසේ දුම්බර කඳුවැටියෙන් ගලා එය කළුගඟ හරහා පල්ලේගම නගරයේ සිට කි.මීටර් 4ක් උතුරු දෙසින් මහ වේලි දෙකක් ඉදිකර කළුගඟ ජලාශය ඉදිකර ඇත.

මොරගහකන්ද

කළුගඟ ප්‍රධාන වේල්ලේ උස මීටර් 68කි. දිග මීටර් 624කි. ගල් පිරවීමෙන් සැකසී ඇති මුදුනතේ පළල මීටර් 8කි. කළුගඟ ජලාශයට ජලය ගබඩා කිරීම පිණිස ඉදිවන එක් වේල්ලක උස මීටර් 28ක් වන අතර දිග මීටර් 720කි. වර්ග කි. මීටර් 14ක් පුරා පැතිරෙන කළුගඟ ජලාශය අක්කර අඩි 200,000ක ධාරිතාවයකින් යුක්තය. කළුගඟ ජලාශය මොරගහකන්ද ජලාශය හා යාකෙරෙන ඇළ මාර්ගය ඉදිකිරීම ඇරඹීම ද මේ මස 23 වැනිදා ජනාධිපතිතුමා අතින් සිදුවේ. කළුගඟ ජලාශයේ ජලය තත්පරයකට ඝන අඩි 35ක වේගයෙන් මොරගහකන්ද ජලාශයට ගමන් කරනු ඇත. එය මාස 36කදී ඉදිකිරීමට අපේක්ෂිතය.

යටිතල පහසුකම්

කළුගඟ පහළ නිම්න ප්‍රදේශයේ නැවත පදිංචි කරනු ලබන පවුල් 3000ක් සඳහා කළුගඟ ජලාශයෙන් ජලය සැපයෙන අතර, පැරණි හත්තොට අමුණෙන් ජලය ගෙන ගොස් සංවර්ධනය කරන ලද අක්කර 2000ක පමණ ප්‍රමාණයකට වගා කිරීම සඳහා ජලය සැපයීමෙන් අනතුරුව ඉතිරි ජලය මොරගහකන්ද ජලාශය වෙත නිකුත් කිරීමට සැලසුම් කර ඇත.

නව ලග්ගල ප්‍රදේශයේ ආර්ථික සංවර්ධන ක්‍රියාදාමය වෙතට ද කළුගඟ ජලාශය මහත් දායකත්වයක් සපයයි. එසේම පැරණි ලග්ගල ප්‍රදේශයේ ජනතාවට පිරිසිදු පානීය ජලය සැපයීම සඳහා රු. මිලියන 4000ක වියදමින් නව ජල යෝජනා ක්‍රමයක් ද කළුගඟ ආශ්‍රිතව ක්‍රියාත්මක වේ.

පැරණි හත්තොට අමුණ මඟින් දියවර සපයන ලද ප්‍රදේශවල ජනතාවට මෙතෙක් කලක් වසර පුරා වගා කිරීමට පැවති බාධකය මෙමඟින් ඉවත්වේ.

හුදකලාව පැවැති ලග්ගල නගරය සහ නාවුල ප්‍රදේශය සංවර්ධනය කොට එම ප්‍රදේශවල ජන ජීවිතයට අවැසි යටිතල පහසුකම් මෙම ව්‍යාපෘතිය යටතේ සංවර්ධනය කෙරේ. කළුගඟ, අඹන් ගඟ පෝෂණය කරනු ලබන අතු ගංගාවකි. කළුගඟ හරස් කිරීමෙන් රැස්කර ගන්නා ජලය මොරගහකන්ද ජල ධාරිතාවට ද එක්වේ. මොරගහකන්ද කළුගඟ ව්‍යාපාරය ලෙසින් හැඳින්වෙන්නේ මේ නිසාය. ජලාශ දෙකේම එක්වන ජලධාරිතාව මහපැරකුම් සමුද්‍රය මෙන් හය ගුණයකින් යුක්තය.

වෘත්තියේ ගරුත්වය ආරක්ෂාකර ගැනීම කාලීන අවශ්‍යතාවකි. අතීතයේ තිබූ බොහෝ පිළිගැනීම් වත්මන වන විට එකිනෙක අහිමි වෙමින් යන වෘත්තියක් බවට, ග්‍රාම සේවා තනතුර අවදානමට ලක්ව ඇත. ග්‍රාම සේවා වෘත්තිය වෙනම සේවාවක් සේම, වෙනම වැය ශිර්ෂයක් යටතේ පවත්වාගෙන යා යුතුය. ඈත අතීතයේ තිබූ ගෙවීම් ක්‍රමවේද තවමත් ක්‍රියාත්මක වන අතර, සෑම දීමනා ගෙවීමකම ප්‍රමාණවත් බවක් ද නොමැත. එය වර්තමාන නිලධාරීන්ට ප්‍රබලව දැනෙන ආර්ථික කාරණයකි. එපමණක් ද නොව, ඒ සියල්ල අභිමුව රැකියාව අහිමි වන තත්ත්වයක් ද මේ වන විට උදාවී තිබේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ ග්‍රාමීය පරිපාලනයේ නායකත්වය දරන ග්‍රාම නිලධාරීතුමන්ලා ගැන කතා කරන්නේ ඉතාමත් කලාතුරකිනි. එහෙත් මෙරට ඇති ග්‍රාම සේවා වසම් 14,022 රාජකාරි කරන ඔවුන්ගේ පරිපාලන වංශ කතාව ලංකා ඉතිහාසයේ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට පෙර සිට පැවත එන්නකි. සමාජීය, සංස්කෘතික, දේශපාලන, ආර්ථික, අධ්‍යාපනික හා පරිපාලන වශයෙන් වැදගත් මෙහෙවරක් ඉටු කළ විශිෂ්ට වෘත්තියක් ලෙස ග්‍රාම සේවා වෘත්තිය සනිටුහන් වී තිබේ.

පෙර රජ දවස ග්‍රාම නිලධාරිවරයා හඳුන්වා ඇත්තේ රාල නමිනි. ඒ ඔවුන්ට ගෞරවාර්ථයක් දීම සඳහා ය. එදා රාලගේ නායකයා කෝරාල විය. තවද රටේ රාල නමින් නායකයකුද විය. රටේ රාලට කෝරාල කිහිපයක් පාලනය කරන්නට පැවරිණි. ඊට ඉහළින් සිංහල රජුගේ ඇමැතිවරු, සෙනෙවිවරු හා මොහොට්ටාලවරුද විය. රටේ පහළම මට්ටමේ පාලන නිලධාරියා වූ ගමරාල එදා ගමේ යමක් කර කියා ගැනීමට හැකි එකම පුද්ගලයා ද විය.

ඉංග්‍රීසි ආණ්ඩු සමයේ පළාත් බඳව ඒජන්තවරු පත්කොට පාලනය කර තිබේ. එම ඒජන්තවරු විනිශ්චකාර ධුර ද හොබවා ඇත. මේ සමයේ දී ගමරාල යන නාමය ක්‍රමයෙන් ඈත්ව යමින් ආණ්ඩුවේ ඒජන්තවරයාගේ කිට්ටුතම සේවකයා ආරච්චි වීම නිසා, ගැමියෝ ද ආරච්චිරාල ලෙස ගමරාල ගෞරවයෙන් හඳුන්වා තිබේ. ආරච්චිරාල යන නම උච්චාරණය අපහසු නිසාම පසුකාලීනව එය ආරච්චි බවට පත්ව තිබේ. අනතුරුව ගම්මුලාදෑනි යන නාමය පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට පැවත ආවේය.

මෙරටට නිදහස ලැබීමෙන් පසු 60 දශකය දක්වා ගම්මුලාදෑනි ක්‍රමය පැවැතිණ. එකල ගම්මුලාදෑනි තනතුර පිරිනැමූයේ ඉඩකඩම්, හරකාබාන, අලි ඇතුන්, මිල මුදල් හා වෙනත් සම්පත් හිමි පවුල්වලට ය. මේ තනතුර පරම්පරාවෙන් පරාවට පැවත ආවත් වැඩි වෙනසක් සිදු නොවිණි. එය වැඩවසම් යුගයේ ද සංකේතයක් බවට පත්වුණි. 1963 වසරේ එවකට පැවැති ශ්‍රීලනිප රජය පැරැණි වැඩවසම් ක්‍රමයේ තිබූ ක්‍රම දෙකක් නීතිගත කළ අතර, ඊට ගම්මුලාදෑනි ක්‍රමය වෙනුවට ග්‍රාමසේවක ක්‍රමය ස්ථාපිත විය.

1963න් පසුව ග්‍රාම නිලධාරි තනතුර සඳහා වන නිලධාරීන් තරග විභාගයෙන් තෝරා ගත් අතර, එතෙක් සිටි ගම්මුලාදෑනීන් ද ග්‍රාම සේවක ලෙසට පත්විය. ග්‍රාම සේවක තම දිස්ත්‍රික්කයේ ඕනෑම තැනක රාජකාරි කළ යුතු අතර, ග්‍රාමසේවකවරුන්ට ඇතැම් බලතල බ්‍රිතාන්‍ය පාලන සමයේ සම්මත කරන ලද අනපනත්වලින් හිමිවිය. වසමේ ප්‍රබල පරිපාලන නිලධාරියා මෙන්ම සාම නිලධාරියා ද ග්‍රාමසේවක මහතා ය. තම කොට්ඨාසයේ නූපන් දරුවාගේ සිට මියැදෙන පුද්ගලයා දක්වා ඇති සියලු රාජකාරි ග්‍රාමසේවක මහතාට පැවරිණි. 1975 වර්ෂයට පසු ග්‍රාමසේවා වෘත්තියේ තිබූ අඩුපාඩු රැසක් ඉවත් කිරීමට එවක රජය පියවර ගෙන තිබේ. එසේම 1977 අංක 05 දරණ පදවි නාම සංශෝධන පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත්කර ග්‍රාමසේවක යන නිල නාමය ග්‍රාමසේවා නිලධාරි යනුවෙන් සංශෝධනය කෙරිණි.

ඒ අයුරින්, සේවය ආරම්භ කර වසර 19ක් ගතවනතුරුම උසස්වීම් පටිපාටියක් ක්‍රියාත්මක නොවිණි. උසස් වීම් ක්‍රමයක් ස්ථාපිත කෙරුමට වී.සී.වී උනන්තැන්න කමිටුවේ නිර්දේශය අනුව 1982 වර්ෂයේ දී ක්‍රියාත්මක වන පරිදි ග්‍රාම නිලධාරීන් 1 ශ්‍රේණිය හා 11 ශ්‍රේණිය වශයෙන් ශ්‍රේණි දෙකක් ඇති කළේය.

ගොවිජන සේවා සඳහා එකල බඳවාගෙන සිටි කෘෂි ව්‍යාප්ති නිලධාරින්, සහකාර ග්‍රාම සංවර්ධන නිලධාරීන්, ඉඩම් සංවර්ධන ඕවසියර්වරුන් හා වෙනත් ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීන් ග්‍රාම සේවා නිලධාරී තනතුරට අන්තර්ග්‍රහණය කරනු ලැබිණ. 1987 අංක 42 දරණ පළාත් සභා පනත යටතේ පළාත් රාජ්‍ය සේවය ක්‍රියාත්මක කිරීමත් සමග 90 වර්ෂයේ සිට ග්‍රාම නිලධාරීවරුන් මධ්‍යම රජයෙන් ඉවත්කොට පළාත් රාජ්‍ය සේවයට අනුයුක්ත කෙරිණි. එපමණක් නොවන ග්‍රාම සේවා නිලධාරි ලෙස පැවැති නාමය ද ග්‍රාම නිලධාරී නමින් වෙනස් වෙමින්, ග්‍රාම නිලධාරින් සතුව තිබූ සාම නිලධාරී බලතලද අහෝසි කරනු ලැබ ඇත.

එවැනි බලපෑම්වලට ලක් වූ වෘත්තිය දේශපාලනික මුහුණුවරක් ගැනීම නිසා නැවත වරක් 95 වර්ෂයේ සිට ක්‍රියාත්මකවන පරිදි මධ්‍යම රජයේ පාලනයට යටත් කරනු ලබන ග්‍රාම නිලධාරී තනතුරේ අහෝසි කරන ලද සාම නිලධාරී බලතල නැවත පණ ගන්වන ලදී. කෙසේ වෙතත්, ග්‍රාම නිලධාරි රාජකාරියක් වූ දිළිඳු සහන රාජකාරියේ සහනාධාර මුද්දර බෙදීමේ රාජකාරිය ඉටුකිරීම සඳහා ගොවි නියාමක බැංකු සහයක හා සමෘද්ධි සංවර්ධන නිලධාරීන් ලෙස වසමකට තිදෙනකු බැගින් පත්කොට තිබේ. තවද සංවර්ධන කාර්යයක් ලෙස ග්‍රාම නිලධාරින්ට තිබූ රාජකාරියට සංවර්ධන නිලධාරීන් ලෙස උපාධිධාරීන් පත්කොට ඇත. මේ වන විට ග්‍රාම නිලධාරි සේවාවේ පැවැති පෙර රාජකාරි ඉටුකිරීම සඳහා ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයකට අනුබද්ධව ක්ෂේත්‍ර නිලධාරින් 37 දෙනකු පත්කොට තිබේ.

ඈත ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියන මෙකී වෘත්තියේ ගරුත්වය ආරක්ෂාකර ගැනීම කාලීන අවශ්‍යතාවයකි. අතීතයේ තිබූ බොහෝ පිළිගැනීම් වත්මන වන විට එකිනෙක අහිමි වෙමින් යන වෘත්තියක් බවට, ග්‍රාම සේවා තනතුර අවදානමට ලක්ව ඇති අතර ග්‍රාම සේවා වෘත්තිය වෙනම සේවාවක් සේම වෙනම වැය ශිර්ෂයක් යටතේ පවත්වාගෙන යා යුතුය. ඈත අතීතයේ තිබූ ගෙවීම් ක්‍රමවේද තවමත් ක්‍රියාත්මක වන අතර සෑම දීමනා ගෙවීමකම ප්‍රමාණවත් බවක් ද නොමැත. එය වර්තමාන නිලධාරීන්ට ප්‍රබලව දැනෙන ආර්ථික කාරණයකි. එපමණක් ද නොව ඒ සියල්ල අභිමුව රැකියාව අහිමි වන තත්ත්වයක් ද මේ වන විට උදාවී තිබේ.

අද වන විට සමාජ සේවා විෂය පථය ආවරණය කිරීමට ද නිලධාරීන් නව දෙනෙක් සිටිති. අතීතයේ දී එකී රාජකාරිය සඳහා සිටියේ එක් නිලධාරියකු පමණී. එය පුළුල්වීම හරහා ග්‍රාම නිලධාරි සේවයේ කොටස් අහිමි වීමේ අවදානමක් ද තිබේ. ඊට හොඳම උදාහරණය වන්නේ සංවර්ධන නිලධාරීන් ය. ඇතැම් අවස්ථාවල ග්‍රාම නිලධාරියා නොමැතිව සංවර්ධන නිලධාරීන් යොමුකරමින් රාජකාරිය ඉටුකර ගැනීමේ හැකියවක් පවතින බවටද මතයක් තිබේ. නමුත් ව්‍යවස්ථාපිත බලය තිබෙන්නේ ග්‍රාම නිලධාරිවරුන්ට ය.

ග්‍රාම නිලධාරීවරයාගේ නිල ඇඳුම ද පෙර පැවැති සම්ප්‍රදායික නිල ඇඳුමකි. එය ද යුගයට අනුව වෙනස් විය යුතුය. පිරිමි ග්‍රාම නිලධාරිවරුන් සඳහා සුදුසු නිල ඇඳුමක් ගම්පත සංවිධානය යෝජනා කර ඇති අතර, කාන්තා නිලධාරිවරියන්ට ද සුදුසු ආකාරයේ නිල ඇඳුමක් යෝජනා කර ඇත. එසේම ක්ෂේත්‍ර රාජකාරියට අවශ්‍ය උපකරණ ද ඔවුනට ලබාදිය යුතුය. විධිමත්ව හා ඵලදායීව සේවයේ යෙදීමට නම් ඔවුන්ගේ අවම අවශ්‍යතා දෙස දේශපාලන අධිකාරිය වුවමනාවෙන් බැලිය යුතු කාලවකවානුව පැමිණ ඇත.

තවදුරටත් ග්‍රාම නිලධාරියාට මහජනයා හා රාජකාරි කිරීමේ ගැටලු මතු නොවීමට මතුව ඇති ගැටලු විසඳා ගැනීමට සුදුසුම කාලය මෙයයි. ඒ ග්‍රාම නිලධාරිවරයෙක් මේ රටේ ජනාධිපතිවරයා වීම ය. ඒ නිසාම ඓතිහාසික වෘත්තියක අභිමානය රැක ගැනීමට දිවයින පුරා සිටින ග්‍රාමනිලධාරිවරුන්ගේ වෘත්තීය එකමුතුව ගොඩනඟා සවිමත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවක් වී ඇත. ග්‍රාම නිලධාරීවරයකු වෙත නිකුත් කර ඇති උපදෙස් සංග්‍රහය යටතේ පැවරී ඇති සියලු කටයුතු කිරීම ද, ග්‍රාම නිලධාරියා නීතියෙන් බැඳී සිටී. එසේම, ග්‍රාම නිලධාරියා තම වසම තුළ රජයේ ප්‍රධාන නියෝජිතයා, වසමේ නායකයා, සම්බන්ධීකාරක, උපදේශක, විපර්ය්‍යකාරක වශයෙන් හා සංස්කෘතික කටයුතුවලදී සහ ජාතික හා ආගමික කටයුතුවලදී, තම වසමේ වගකීමකින් යුතුව කටයුතු කරන නිලධාරියා විය යුතු බව ජනතාවගේ පිළිගැනීමයි.

ඡායාරූප - කැලුම් ලියනගේ

අද තියෙන්නේ විෂම සමාජයක්. මේ විෂම සමාජය අපි යම් ආකාරයකින් හෝ යහපත් කළ යුතුයි. නවකතාකරුවකු අතින් ඉටුවිය යුත්තේ සමාජ සංශෝධනය ම නෙමෙයි. ඒත්, සංශෝධනයකුත්, උපදේශනයකුත් ඔහු සමාජයට දිය යුතුයි.

ප්‍රවීණ ලේඛක ගුණරත්න ඒකනායක විසින් රචිත 90 වැනි කෘතිය, ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රීය - නඩුකාරයාගේ කතාව, ඔහුගේ 70 වැනි ජන්ම දිනයට සමගාමීව ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රීය පොත් පෙළෙහි පළමුවැන්න වන නඩුකාරයාගේ කතාව සහ ඔහුගේ ලේඛන දිවිය පිළිබඳ කළ කතාබහකි මේ.

'ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රිය'කෘතියට පාදක වෙලා තිබෙන්නේ අපුරු කතා තේමාවක්. ඒ පිලිබඳ කතා කළොත්?

කෙනෙක් මියගියායින් පසුව නැවත උපතක් ලබන තෙක් මේ ලොවේ සැරිසරනවා කියලා බුදු දහම අනුව විශ්වාස කරනවා. එහෙම සැරිසරන ගන්ධබ්බයො කිහිප දෙනෙක් සොහොන් පිටියේ දී එකතු වෙලා, ඔවුනොවුන්ගේ පාපොච්ඡාරණ කරනවා. ඒ පාපොච්ඡාරණ පිළිබඳ කතාව තමයි ගන්ධබ්බයන්ගේ කතාව කියන්නෙ. ගල්කිස්සේ සොහොන් පිටියෙ “නිසල සෙවන” කියලා ගහලා තියෙනවා දැකලා තමයි මට මෙහෙම දෙයක් කරන්න ඕනැ කියලා මුලින් ම හිතට ආවෙ. ඒ ස්ථානය හරි ලස්සනයි . අන්තිම හුස්ම පොදත් අතෑරියාට පස්සෙ එක එක මිනිස්සු මෙතැනට එනවා. ඔවුන් මුණගැහිලා කතාබහ කරනවා ඇති කියලා මං හිතුවා. පස්සෙ මං ගන්ධබ්බයො කතා කරන විදිහට නවකතාවක් ලියන්න ගත්තා. ඒ නවකතාව තමයි “ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රිය” කියන්නෙ. නඩුකාරයකුගේ කතාව තමයි මේ පොතේ තියෙන්නෙ. මං මුලින් හිතන් හිටියෙ ප්‍රධාන චරිත කිහිපයක් ම මේ සාකච්ඡාවට සම්බන්ධ කරලා, ඔවුනොවුන්ගේ කතාව කියන්න. ඒත්, නඩුකාරයාගේ කතාව දිගට ලියාගෙන යද්දි, මේ පොත නඩුකාරයාගේ පාපොච්ඡාරණයට පමණක් සීමා වුණා. ඉදිරියට තවත් ගන්ධබ්බ චරිත කිහිපයක් අරන්, “ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රිය” පොත් මාලාවක් විදිහට පාඨකයා අතට පත් කරන්න හිතාගෙන ඉන්නවා.

ඔබේ අනෙක් පොත් හා සසඳන විට, මේ පොතෙහි ශෛලියේ යම් වෙනසක් දක්නට ලැබෙනවා නේද?

මම නිතරම ඒ ඒ කතාවට අනුගත වෙන විදිහට ශෛලිය වෙනස් කරනවා. සතතාභ්‍යාසය සහ වයෝවෘද්ධභාවයත් සමඟ එකතු වුණු අත්දැකීම් හේතුවෙන් මට ඕනෑම ශෛලියකින් ලිවීමේ හැකියාව ලැබිලා තියෙනවා. මේ මගේ තිස් එක්වැනි නවකතාව. මගේ හැම නවකතාවකම බොහෝ දුරට සන්දර්භය, වස්තු බීජය, ශෛලිය, මේ සේරම එකින් එකට වෙනස්. ලේඛකයෙක් විදිහට ඒක මට එක්තරා විදිහක වාසියක්. එක ම ආකෘතියේ නවකතා ලියුවහම පාඨකයන්ට නීරස වෙනවා. පාඨකයන් බොහෝ පිරිසක් මා වටා ඉන්නෙ, මං නිතර ම විශේෂ වූ නවකතා ලියන නිසයි. ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රියත් කතාවට උචිත භාෂා ශෛලියක් යොදා ගනිමින් ලියූ වෙනස් අන්දමේ කෘතියක්.

මේ කෘතියේ දී ඔබ ගන්ධබ්බයකුගේ පාපොච්ඡාරණයක් හරහා සමාජ විවරණයක් කරන්නට උත්සාහ දරනවා. එවැන්නකට ඔබ පෙලඹ වූ විශේෂ කාරණාව මොකක්ද?

අද තියෙන්නේ විෂම සමාජයක්. මේ විෂම සමාජය අපි යම් ආකාරයකින් හෝ යහපත් කළ යුතුයි. නවකතාකරුවකු අතින් ඉටුවිය යුත්තේ සමාජ සංශෝධනය ම නෙමෙයි. ඒත්, සංශෝධනයකුත්, උපදේශනයකුත් ඔහු සමාජයට දිය යුතුයි. මෙහි කතා නායකයා නඩුකාරයෙක්. කවුරුන් හෝ ජීවිත කාලය පුරාවට කරන කියන අපරාධවල පව්, තරාතිරම නොබලා ඒ පුද්ගලයට පල දෙනවා. අන්න ඒ දේ තමයි මේ නඩුකාරයටත් වුණේ. නඩුකාරයෙක් කිව්වහම කවුරුත් හිතන්නෙ වෙනස් විදිහටයි. ඒත්, ඔහුත් මනුෂ්‍යයෙක්. ආශා, හැඟීම්, ධන ලෝභය හැම දෙයක් ම ඔහුටත් තියෙන්න පුළුවන්. ඒ වගේ ම ඔහුගේ තීන්දු තීරණ අනෙක් අයගේ ජීවිතවලට බරපතළ විදිහට බලපානවා. ඔහුගේ නඩු තීන්දු අහනකොට, විත්තිකරුවන් සසල වුණා වගේ ම, කවදා හරි තමන්ට තීන්දුවක් දීමට කවුරු හෝ ඉදිරිපත් වෙයි කියලා ඔහු හිතුවෙ නෑ. ඔහුගේ ජීවිත කතාවේ කෙළවර එවැනි අවස්ථාවක් උදා වුණහම, ඔහු සසල වුණා. ඔහු ඒ තත්ත්වයට මුහුණ දුන් ආකාරය වැරැදිද? නිවැරැදිද? කියා දකින එක පාඨකයාට භාරයි.

මේ ඔබේ 90 වෙනි පොත. පොත් ලිවීම ඔබ පටන් ගත්තේ කොත­ැනින්ද?

මං ඉපදුණේ ගොමගොඩ, එලමල්පොත කියන දුෂ්කර ගමේ. ගොමගොඩ, එලමල්පොත මහා විද්‍යාලයෙන් ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනය හැදෑරුවා. උසස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් තෙල්දෙනිය මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයට යන්න හැමදාම හැතැප්ම හයක් පයින් ඇවිද්දා. කුඩා කාලෙ ඉඳලම පොත්පත් ලිව්වත්, මට ඒ එකක්වත් ප්‍රකාශයට පත් කරන්න ලැබුණෙ නෑ. ඒත්, පස්සෙ කාලෙක මගේ මිත්‍රයෙක් මුද්‍රණ ආයතනයක් පටන් ගත්තා. පොතක් මුද්‍රණය කරමු කියලා ඔහු තමයි මුලින් ම මට යෝජනාවක් ගෙනාවේ. ඒ අනුව දහසක් පැතුම් පතලා තමයි මගේ පළමු වැනි නවකතාව ප්‍රකාශයට පත් කළේ. මේ වෙද්දි මම පොත් අනූවක් ලියලා තියෙනවා. “ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රිය, නඩුකාරයාගේ කතාව” කියන්නේ මගේ 90 වැනි පොත.

ලේඛකයෙක් විදිහට ඔබ යන්නේ අධිවේගී ගමනක්. ඉසිඹුවක් නොලබා ම එක දිගට පොත් ලියලා පාඨකයා අතට පත් කරන්න ගියහම, ඒ ලියන පොත්වල ගුණාත්මකභාවයට මොකද වෙන්නෙ?

මා තුළ ඇති ප්‍රතිභාවට, සතතාභ්‍යාසයත් එකතු වෙලා තියෙනවා. ඒ වගේ ම වැඩිහිටි භාවයට පත් වෙන්න පත් වෙන්න අපි වැඩි වැඩියෙන් සමාජය කියවනවා. තව කෙනෙක් බොහෝ ම සාමාන්‍ය සිදුවීමක් විදිහට දකින දෙයක් වුණත්, වෙනස් කෝණයකින් දකින්න නිර්මාණකරුවකුට පුළුවන්. මේ වගේ විවිධ දේ නිසා මා තුළ ඇති ලිවීමේ ශක්තිය තව තවත් වැඩි වෙනවා මිසක් අඩු වෙන්නෙ නෑ. අවුරුද්දකට මම යොවුන් නවකතාවක්, කෙටිකතා කෘතියක්, නවකතා දෙකක්, උපදේශාත්මක කෘතියක් සහ ළමා කතාවක් වශ‍යෙන් විවිධ වූ දේ ලියනවා. ඒ කටයුත්ත මං කරගෙන යන්නේ ඉතා ම ක්‍රමානුකූලව. මගේ නවකතා හා අනෙක් කෘති පිළිබඳ පාඨකයන් තෘප්තිමත්. ගුණාත්මක භාවයේ අඩුවක් ගැන චෝදනාවක් ලැබිලා නෑ. ගන්ධබ්බයන්ගේ රාත්‍රිය මා අතින් නිර්මාණය වූ උසස් මට්ටමේ නවකතාවක් බවයි පාඨකයන්ගේ අදහස. ලියන්න ලියන්න ලිවීම මුවහත් වෙනවා කියන එක මගේ විශ්වාසයයි. මගේ කෘති සාර්ථකත්වයේ රහසත් එයයි.

වර්තමාන නවකතාකරණය පිළිබඳ ඔබේ කෙබඳුද?

සෑහීමකට පත් වෙන්න පුළුවන්. දැන් විවිධ වූ නවකතා ලියැවෙනවා. පෙර කාලෙට වඩා යම් යම් ආකාරයේ විවිධ වූ නවකතා හා පර්යේෂණාත්මක නවකතා ලියන ලේඛකයො බිහිවෙලා ඉන්නවා. ඉදිරියටත් එවැනි අය බිහි වෙයි. දක්ෂතා තියෙන ලේඛකයො අප අතර බොහෝ දෙනෙක් ඉන්නවා. අද අපට ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍යයට ළඟා වීමට ඇති නොහැකියාව , අපතුළ තිබෙන ප්‍රධානම ගැටලුව විදිහට දක්වන්න පුළුවන්. යම් යම් උසස් සම්මාන ලබා ගන්නා ඉංග්‍රීසි පොත් දිහා බලද්දි, ඒ හා සමාන සුදුසුකම් තියෙන පොත් අපි ළඟත් තිබෙන බව පැහැදිලි වෙනවා. තිබෙන එක ම අවසනාවන්ත දේ තමයි, ඒ පොත් ඉංග්‍රීසි බසින් නොලියවීම. ඒ නිර්මාණ ඉංග්‍රීසි බසින් බිහි වෙනවා නම්, මීට වඩා අපේ රටත් ලෝකයේ අවධානයට ලක් වෙනවා කියන විශ්වාසය මා තුළ තිබෙනවා. කොහොම වුණත්, ආධුනික ලේඛකයන්ට අත දෙන්න ඕන බව මා පිළි ගන්න දෙයක්. ආධුනිකයන්ට අත දුන්නොත් තමයි ඉදිරියේදී අපට බලාපොරොත්තුවක් තියා ගන්න පුළුවන් වෙන්නේ. ඉදිරි පරපුරට මඟ කියාදීම, වැඩිහිටි ලේඛකයන් වන අපගේ පරම යුතුකමක්. ආර්ථික ලාභයක් බලාපොරොත්තු නොවී, ආධුනික ලේඛකයන් සඳහා නවකතා තරගයක් පවත්වලා, ඒ අතරින් තෝරාගත් පොත් තුනක් මුද්‍රණය කිරීමේ වැඩපිළිවෙළක් මේ වනවිට මම දියත් කරලා තිබෙනවා. ඒ මඟින් මං බලගාපොරොත්තු වුණේ, නවකයන්ට අත දීමට වගේ ම, ලේඛන හැකියාව තිබෙන, ඒ සඳහා උනන්දුවක් දක්වන අයට ඉදිරියට යාමට මංපෙත් විවර කර දීමටයි.

ඔබේ කෘති වරින් වර සම්මානයට පාත්‍ර වුණා. ඒ ගැනත් යමක් පැවසුවොත්?

සම්මාන ලැබෙන එක, තමන් නියැළී සිටින කාර්ය උත්තේජනය සඳහා හොඳයි. ඒත්, මම කවදාකවත් සම්මාන ගන්න හිතාගෙන නම් පොත් ලියලා නෑ. මගේ ඇතැම් පොත් සම්මානයට පාත්‍ර වුණා කියලා මට විශේෂ සතුටකුත්, ඇතැම් පොත් සම්මානයට පාත්‍ර නොවීම ගැන විශේෂ කලකිරීමකුත් නෑ. ලේඛකයෙක් විදිහට මගේ සතුට පාඨකයා තෘප්තිමත් කිරීමයි. ඒ කාර්ය සතුටින් කරනවා විනා, මට සම්මාන ලබා ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවක් ඇත්තේ ම නෑ. ඒ වගේ ම, අද කාලේ සම්මාන දීම ගැන මගේ කිසි විශ්වාසයකුත් නෑ. බොහෝවිට සම්මාන දෙන්නෙ සාධනීය මට්ටමක තිබෙන හොඳ කෘතිවලට නෙමෙයි. එක අච්චුවක් තියෙනවා. ඒ අච්චුවට අනුව ලියැවිලා තියෙන පොත්වලට සම්මාන ලැබෙනවා.හිතවත්කම්, මුදල් සහ බලය කියන දේ, සමහරවිට මේ සම්මාන ප්‍රදානයට හේතු වෙනවා. හැම සම්මාන උත්සවයකම අවසානයේ විශාල වශයෙන් ගැටලු ඇති වෙනවා. සම්මානයට පාත්‍ර වෙන්නෙ, සම්මානයට පාත්‍ර විය යුතු පොත නම් ගැටලු මතු වෙන්න ඉඩක් නෑ. සමහරු සම්මාන ගන්නවා. ඒක ඒ ලේඛකයාගේ පළමු සහ අවසන් කෘතිය වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ අවුරුද්දෙ විතරයි පාඨකයන්ට ඒ ලේඛකයා මතකයේ තියෙන්නේ. පස්සෙ ලේඛකයා මතකත් නෑ. සම්මානෙ ගත්ත පොත මතකත් නෑ. මට එහෙම වෙන්න ඕන නෑ. යම්කිසි පාඨක පිරිසකට මං ලියනවා. ඒ පාඨකයන්ගේ ආදරය දිනාගෙන ඉන්නයි මට ඕනෙ.

කාංචනා සිරිවර්ධන

ඔබට නෙළා ගත නොහැකි මලකි මම
රකුස් අරක්ගත් විලක ජනිත වූ
නරඹනු මැන දුර සිට ඒ විල් තෙර
විල් දියඹට ආවොත් කවුරුන් හෝ
ආ පියවර මිස නැත ආ සලකුණු
දෙව්දම් දාවෙහි සේ.........
ඔබ මා හට දෙන දිවි සවියට යළි
කළ ගුණ දක්වනු බැරි අසරණියකි
කමනු මෙමට මේ සසර සරන තුරු
නිරාමිසව හිමි සේ..........//

මහාචාර්ය සාලිය කුලරත්නයන්ගේ හඳ මද්දහන නවකථාව කියවද් දී, මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ පේමතෝ ජායතී ශෝකෝ චම්පු කාව්‍ය සිහි වූයේ නිරායාසයෙනි. අධ්‍යතන සිංහල නවකතා කලාවට නවමු ප්‍රවේශයක් හඳුන්වා දෙමින් සාලිය කුලරත්නයන් අතින් බිහි වූ හඳ මද්දහන, අර්ධ ලෞකික වූත්, අර්ධ අධ්‍යාත්මික වූත් ජීවිතයේ යථා ස්වභාවය විවිධ කෝණ ඔස්සේ අවලෝකනය කිරීමට සමත් වී තිබෙන කෘතියකි. ඒ බව මූලිකවම හඳුනාගත හැකි ය. පූර්විකාව ලෙස සඳහන් කළ නවකථාවේ එන අනුෂ්කා විසින් සාරසිංහ ඇදුරුතුමන්ට ලබා දුන් කවියෙහි ධ්වනිතාර්ථය අත්විඳි පුද්ගල මහෝභාවයන් අතිශය සියුම් ලෙස ග්‍රහණය කර ගැනීමට කතුවයා සමත් වී ඇති බව පෙනේ. භෞතික දේ රැස් කිරීමට ජීවිත ලඝු වුණ ලෝකයක, සංසාරගත පුරුද්දක් වූ මානුෂීය සම්බන්ධතා දුරවබෝධ අහම්බ සංසිද්ධි හෝ කල්පනා ලෙස සැලකුණ ද, පුද්ගල ආධ්‍යාත්මයේ යථාව ගැබ් වී ඇත්තේ එකී මානුෂීය හමුවීම් මත බවත්, භව ගමනේ කෙළවර තෙක් ඒවා අප හැර නොයන බවත් කතුවරයා චිත්‍රණය කරනුයේ, පරිකල්පනීය මායා යථාර්ථවාදී මංපෙත් ඔස්සේම පමණක් නොවේ. කෙනකුට දුරවබෝධ, එහෙත් එකිනෙකට සහසම්බන්ධ කාලවකාශයේ සැරීසැරීම පමණක් එහි දී සිදුවේ. තමා අහිමුවේ සිදුවන සෑම සිදුවීමක්ම අහම්බයක් නොව, පෙර ජීවන පුරුදු හා සම්බන්ධතා මත පදනම් වෙමින්, නොමිදිය හැකි ලෙස කාලවකාශතරණයේ යෙදෙන බවත්, එකී සත්‍ය අවබෝධය හා ඒ තුළ ජීවිතයේ නිවැරැදි දිශානතිය තේරුම් ගන්නා පුද්ගල ආත්මය විමුක්තිය ළඟා කර ගන්නා බවත් කතුවරයා අපට කියා දෙන ජීවන සත්තාවයි.

නවකථාවට හඳ මද්දහන නම යෙදීම ද රූපකාර්ථමය වන අතර, ජීවිතයේ අතිශය චමත්කාරජනක දේ සිදුවන්නේ මේ කාල හෝරාවේ දී බව එම නවකථාවේ කේන්ද්‍රීය චරිතයක් වන සීසා අපට කියා දෙන්නේ මෙලෙසිනි.

“පුතේ ඔය හඳ මද්දහන කියන්නේ ලෝකයේ මහා අරුම පුදුම දේවල් සිද්ධවෙන වෙලාවක්. මේ චක්කර වාටේ ඇතුළේ කාල මාන විපර්යාස වෙන වෙලාවක්. මිනිස් සිත් ඇතුළේ එක එක ජීවිත සත්තෑසි පහළ වෙන වේලාවක්. බුදුවරුනට බුද්ධ ඥානේ මෝරන වෙලාවක්ග ධම්ම චක්කේ දී මෙහෙම දේශනා කෙරුවේ ඒකයිග ”අනනුස්සුතෙසු ධම්මෙසු චක්ඛුං උදපාදී” (පි. 164)

හඳ මද්දහනෙ දී අපට ලෝකය දකින්නට අලුත් ඇසක් ලබා දීමට, කතුවරයා කටයුතු කරන්නේ ඒ අයුරිනි. කාල්පනික හා නිර්මාණාත්මක වෘත්තාන්තයක් වුව ද, ලෝකය පිළිබඳ අධ්‍යාත්මික අවබෝධයට මාර්ගෝපදේශය සපයන පර්යේෂණ නිබන්ධයක් ලෙස ද කරුණු හා සිද්ධි විවරණය කරන අවස්ථා බොහෝ ගණනක් ග්‍රන්ථයේ තිබේ. වෛද්‍ය ජාතක ජයමාරිය (ජනතාව ඔහු හඳුන්වන්නේ ජූතක මහාමාරිය ලෙසය. පි. 80) වැනි භෞතික වාදීන් භෞතික නොවන සියලු සංසිද්ධි, හුදු මනෝ භ්‍රාන්ති ලෙස අවඥා සහගතව බැහැර කරන විට, කතුවරයා එකී දර්ශනයේ දිළිඳු බව සනාථ කරන්නේ අධිභෞතික සංසිද්ධිවල අධ්‍යාත්මික සබඳතාව තාර්කිකව හා නිර්ව්‍යාජ ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමෙනි. කතුවරයා මෙය ඉස්මතු කරන්නේ මේ අයුරිනි.

"මේක අර්ධ වශයෙන් අධ්‍යාත්මිකයිග ඉතිරි අර්ධයේ විද්‍යාවල දර්ශනය, මනෝවද්‍යාව වගේ විෂයනුත් තියෙනවා. ඔය වගේ තත්ත්වයක් තුළ එදිනෙදා ජනප්‍රිය වැඩසටහන් විශ්වයේ ගැඹුරු පදනම ගැන කථා කරන තෝතැන්නක් කර ගන්න හොඳ නෑ." (පි. 114)

මේ යථා‍ර්ථය අවබෝධ නොකරගත් ඊනියා භෞතිකවාදී උගතුන්ට, විශ්වයේ ඒ ඒ ප්‍රවර්තන තල පිළිබඳ සැබෑ විග්‍රහයක් කළ නොහැකි වී ඇති අතර, බහු විශ්ව සංකල්පයේ යථා ස්වරූපය තේරුම් ගැනීමට ද ඔවුහු අසමත් වී සිටිති. එබැවින්, කතුවරයාගේ උත්සාහය වී තිබෙනුයේ, පුද්ගල ජීවනයේ අත්දැකීම් හා විඳීම්, මායා සන්තතික පෙළ ගැස්වීමක් හරහා විශ්ව පැවැත්මේ අඛණ්ඩතාව පෙන්වා දීමට ය. අධි යාථාර්ථයේ ආචාරධාර්මික පදනම මෙන් ම, කාලයේ මායාව ඉදිරියේ සාමාන්‍ය ලෝකයේ මිනිසුන්ට සිදුවිය හැකි විශ්මෘතික තත්ත්ව ද මනාව පැහැදිලි වන අයුරින් කතාව ගොඩනඟන කතුවරයා, මායාමය තලයකින් ප්‍රවේශ වී, යථාර්ථය අර්ථකථනය කළ හැකි බව ද වැඩිදුරටත් පෙන්වා දෙයි. ඒ සඳහා ආඛ්‍යානයට පෙර සපයන පූර්විකාවෙහි ඔහු අපූරු මැදිහත්වීමක් කර තිබේ. ආගමික, දාර්ශනික, මනෝ විද්‍යාත්මක මෙන් ම, සමාජ විද්‍යාත්මක සම්භාවනාවක් එහි අන්තර්ගත වන අතර, නවකතාවෙහි පර්යේෂණාත්මක ජීව ගුණය රැඳී ඇත්තේ එමඟින් බව කිව යුතු ය.

සිය ප්‍රබන්ධය මඟින් මානව සම්බන්ධතාවල විවිධ ඉසව් ආමන්ත්‍රණය කරන කතුවරයා, ළමා සංවර්ධනයේ දී අප නිරන්තරයෙන් අවධානය යොමු කරන ආකාරය හා පරිසරය මඟින් ළමයා වෙත යොමු කරන තෙරපුම හඳුනාගෙන, එය නිසි ලෙස කළමණාකරණය කිරීමේ වැදගත්කම තහවුරු කරනුයේ, අතිශයින් සිත් ගන්නා අයුරිනි. සීයාගේ භූමිකාව හා අවට පරිසරයේ සිදුවන වෙනස්වීම් දරුවන් තේරුම් ගන්නා ආකාරය මෙන් ම, මිනිස් සබඳතාවල පවතින අපූරු බව දරුවන්ගේ ඇසින් චිත්‍රණය කිරීමට ද කතුවරයා දක්වන්නේ බුහුටි බවකි. එබැවින්, මේ කෘතිය අධ්‍යාපනික වැදගත්කමකින් යුතු නව නිර්මාණයක් ලෙස ද සැලකිය හැකි ය.

නිමක් නොපෙනෙන දිවි සැරියේ එක් තාවකාලික නැවතුමක සිර වූ අප, නොයෙක් මායාවල පැටලී, අනවරත දුක් කම්කටොළු විඳින බව කතුවරයා දාර්ශනිකව ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙලෙසිනි.

තුරුණු දිවියෙහි ගැලෙනු රිසි වූ මම ද සුන්දර සුපෙම් බැඳුමක
ලැබුණු මුදු එය සැම නිමේෂෙක දැවෙන බව හද දැනිණි නිරතුරු
රඳා ගැනුමට එ පෙම් දම කළ සතත අරගල තවත් දන හා
මිහිර පැතුමුත් ඒ අවසන මට ලැබුණේ පිළිමල් සතුරු බව විය.

අධ්‍යාත්මික ප්‍රවේශය හැර භෞතිකව නිර්මාණය වූ කවර හෝ යානයකින් සෞන්දර්යාත්මක ලෙස සංතෘප්ත විය හැකි ශිෂ්ටාචාරවත් ප්‍රවේශයක් අපට කිසි දිනක ලබාගත හැකි වේද? මේ යථාර්ථය තේරුම් ගැනීම අපට මේ ජීවිත කාලය තුළ කළ හැකි වේද? හඳ මද්දහනට පෑයූ අරුන්දතිය ඔබට හමුවීද?

ආචාර්ය ප්‍රභාත් ඒකනායක
ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය
අධ්‍යාපන විද්‍යා අධ්‍යයන අංශය
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය

ක්‍රිස් පැවන් යනු, මෑතකදී ලොව බොහෝ පාඨකයන් අතර කතාබහට ලක් වුණ සහ පසුගිය වසරේ නැගී එන නවකතාකරුට හිමි සම්මානයෙන් පිදුම් ලද අමෙරිකානු ජාතික කතුවරයෙකි. මිඩ්වූඩ් සහ කොර්නෙල් උසස් පාසලෙන් සහ විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය ලබා ඇති මොහුගේ The Expats කෘතිය, පාඨකයන් අතර බෙහෙවින් ජනප්‍රිය විය. මේ එම කෘතිය සහ ඔහුගේ ලේඛන කලාව පිළිබඳ, writersdigest.com වෙබ් අඩවිය කළ සාකච්ඡාවක පරිවර්තනයකි.

මෙම කතාව කුමන ගණයට අයත් එකක්ද?

The Expats කියන්නේ ත්‍රාසජනක කතාවක්. යම් මනෝභාවයකින් පෙළෙන ඔත්තු බලන්නකුගේ ජීවිතය සහ ඔහුට කරන්න ලැබුණු විශේෂ කාර්යභාරයක් වටා ගෙතුණු ත්‍රාසජනක සිද්ධි මාලාවක් මේ කතාවට ඇතුළත්. ඒ සිද්ධි එකිනෙකට සම්බන්ධ වෙලා, අවසානයේ නොසිතූ විරූ තත්ත්වයකට පත් වෙනවා. මම හිතන්නේ ඒ අත්දැකීමට තමා පාඨකයන් බොහෝ දෙනෙක් කැමැති වුණේ. පාඨකයන් අතරට වේගයෙන් ගමන් කළ කෘතියක් විදිහටත් මෙය දක්වන්න පුළුවන්. ඒ වේගවත් බව, මං අපේක්ෂා කළ එකක් නෙමෙයි.

The Expats මොන වගේ කතාවක්ද?

මම මුලින් කිව්වා වගේ, මේ කතාව ගලාගෙන යන්නේ අමෙරිකාවේ ජීවත් වන වෘත්තීමය ඔත්තු බලන්නකු වටායි. ඔහුගේ පවුල් ජීවිතයේ කඩා වැටීමත් සමඟ ඇතිවන සිත් තැවුලක් නිසා, ඔහුට අහම්බෙන් හමුවන වෙබ් අඩවියක් සමඟ ගැවසෙන්න හුරු වෙනවා. ඊට පසුව සිදුවන සිදුවීම් සහ එය ඔහුගේ රැකියාවට බද්ධ වන අකාරය මේ කතාව මඟින් නිරූපණය වෙනවා.

ඔබගේ මේ කෘතිය ලොව පුරා බොහෝ සේ ජනප්‍රියත්වයට පත්වී තිබෙනවා. ඒ පිළිබඳ ඔබට හැඟෙන්නේ මොනවගේ දෙයක්ද?

මං ඒ පිළිබඳ අප්‍රමාණ සතුටකිනුයි සිටින්නේ. මේ ග්‍රන්ථය නිසා මට නිව්යෝර්ක් ටයිම්ස්වල හොඳ ම විකුණුම් වාර්තා අතරට ඒමට පමණක් නෙමෙයි, ජාත්‍යන්තර විකුණුම්කරුවකු විදිහටත් වාර්තා අතරට ඒමට හැකියාව ලැබුණා. ඒ කෘතිය ලොව පුරා විවිධ භාෂා 20කින් මුද්‍රණය වුණා.

ඔබට ලියන්න වෙන්වුණු සුවිශේෂී ස්ථානයක් එහෙම තිබෙනවද?  

  මම ජීවත් වෙන්නේ නම් නිව්යෝර්ක් නගරයේ ග්‍රනිච්වල. මම ගෙදරදී ලියන්නේ කලාතුරකින්. මට ගෙදරදී වෙනත් රාජකාරි බොහොමයක් තිබෙනවා. මම අපේ දරුවන් පාසල් යවලා, ඒ රාජකාරි ටික ඉවර කලාට පස්සේ, මම මගේ නිවෙස අසල තිබෙන ලියන්නන්ගේ ක්ලබ් එකට යනවා. එතැන සිටින සියලු දෙනෙක්ම පාහේ ලියන්නටම පැමිණි අය. සමහර දෙනා එහි තිබෙන පුස්තකාලයට එනවා. එතැන, ලියන්න සුදුසුම සහ ඉතාමත් නිහඬ, නිදහස් තැනක්. ගිම්හාන කාලයේ නම් මම බොහෝ වෙලාවට අපේ ගෙදර තිබෙන පිහිණුම් තටාකය ළඟ ඉඳන් තමයි ලියන්නේ.

මේ කතාව ලියන්න හේතු වුණ විශේෂ කාරණයක් එහෙම තිබෙනවද?

මීට අවුරුදු දහයකට පමණ කලින් මම පොත් ප්‍රකාශන ව්‍යාපාරයක යෙදී සිටියා. කලක් ගත වෙද්දි, කතුවරයන් බොහෝ දෙනකුගේ ඇසුර ලැබීමත් සමඟ, කතුවරයෙක් වීමට මටත් අවශ්‍ය වුණා. මම මුලින්ම පොඩි පොඩි නිර්මාණ ටිකක් කළා. ඒත් ඒවා පළ කරන්න මට ඕන වුණේ නැහැ. පසුව මම එක දිනයක මට මගේ බිරිය රැකියාව කරන ලක්සෙම්බර්ග්වලට යාමට සිද්ධ වුණා. එහිදී තමා මට The Expats ලිවීම සඳහා මුල්ම අදහසක් එන්නේ.

ඔබ කියන විදිහට , කතුවරයන් බොහෝ දෙනකුගේ ඇසුර ලැබුණු පමණින්, හොඳ කතුවරයකු විය හැකිද?

කිසිසේත් ම බැහැ. මං පොත් ප්‍රකාශන සමාගමක වැඩ කළ නිසාත්, කර්තෘවරු ඇසුරු කරන්න ලැබුණු නිසාත්, මට පොත් පත් සමඟ නිතර ගැවසෙන්න හැකි වුණා. ඒ හරහා මට හොඳ දැනුමක් ලැබුණා. ඊට අමතරව මං පොත් පත් බොහෝ ප්‍රමාණයක් කියෙව්වා. කුඩා කතන්දර, නවකතා වගේ ඒවා ලිව්වා. කියැවීමෙන් වගේම, ලිවීමෙනුත් අපේ දැනුම වැඩි දියුණු වෙනවා. හොඳ කතුවරයෙක්, නිරන්තරයෙන් කියැවීම, ලිවීම කියන අභ්‍යාසවල නිරත විය යුතුයි. ඒ වගේම, පර්යේෂණ කටයුතුවල යෙදීමත් අත්‍යවශ්‍යයි.

ඔබ මේ කතාව ලියන්නේ මොන කාල සීමාවකදීද?

මම මෙහි මුල්ම දළ පිටපත සඳහා මාස හතරක් වැය කළා. ඉන් පසුව මම මාස දෙකක පමණ කාලයක් නිව්යෝර්ක්වල ඉඳලා යුරෝපය දක්වා පැමිණීමට ගත කළා. එහිදී මම මගේ පිටපත සමහර ප්‍රබන්ධ නිර්මාණ සංස්කාරකවරු කිහිප දෙනකුට සහ සමහර සඟරාවල ප්‍රධාන සංස්කාරකවරු කිහිප දෙනකු වෙත ලබා දුන්නා. ඔවුන්ගෙන් ලැබුණු අදහස්වලට අනුව මමත්, මගේ බිරියත්, පළමු දළ සටහනට වෙනස්කම් ටිකක් එකතු කළා. ඉන් පසුව එහි දෙවැනි පිටපත් වෙනත් සංස්කාරකවරු කිහිප දෙනකු වෙත ලබා දුන්නා. මේ අතරේ මම එහි දෙවැනි පිටපත්, ප්‍රකාශන ආයතනයක් හිමි මගේ මිතුරෙක් වෙත ලබා දුන්නා. ඔහු තමා මගේ ප්‍රකාශන නියෝජිතයා වුණේ. ඔහු මගේ නිර්මාණය දැක්කට පස්සේ, එය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට බොහෝ සේ කැමැති වුණා. මාස නවයකට පසුව මගේ මේ නිර්මාණය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට මට හැකි වුණා.

මේ නිර්මාණය ප්‍රකාශනයට පත් කරන ක්‍රියාවලියේ, ඔබට ලැබුණු අත්දැකීම් කොයි වගේද?

මම මුලින් හිතන් හිටියේ, මගේ මුල්ම පිටපත් බෙහෙවින්ම හොඳයි කියලයි. ඒත් , මට වෘත්තීමය නිපුණයන්ගෙන් ලැබුණු අවවාද සමඟ මම එය සංශෝධනය කළා. බොහෝ දෙනකුගේ බුද්ධිමත් අවවාද, තීරණ , මේ නිර්මාණය සාර්ථක වීමට හේතු වුණා.

ඔබ ප්‍රකාශයට පත් කර තිබෙන අනෙකුත් ග්‍රන්ථ පිළිබඳ කතා කළොත්?

The Accident සහ The Travelers යන නවකතා පොත් දෙක සහ ප්‍රබන්ධ නොවන නවකතාවක් වන The Wine Log: A Journal And Companion කෘතිය තමා මේ වනවිට මං රචනා කර තිබෙන්නේ.

පසුගිය කාලය දෙස බැලුවොත්, ඔබ පසුතැවිලි වෙන කාරණා මොනවද?

මම මගේ ජීවිතේ බොහෝ කාලයක් ප්‍රකාශන ක්ෂේත්‍රයේ ව්‍යාපාරයක තමා වැඩ කළේ. මම හැම වෙලේම කළේ සඟරා සංස්කරණය, පුවත්පත් සංස්කරණය, කතුවරයන් ගේ නියෝජිතයෙක් වීම ආදියයි. මට කතුවරයෙක් වීමට ඇති තරම් අවස්ථාව තිබියදී, මම ව්‍යාපාර කාරණා නිසා එය දිනෙන් දින ප්‍රමාද කළා. එහි වටිනාකම තේරුම් ගැනීමට මම බොහෝ කලක් ගත කළා කියා මගේ හිතේ පසුතැවීමක් තිබෙනවා.

ඔබට ඔබගේ නිර්මාණ පාඨකයන් වෙතට ලබා දීමට මාධ්‍යයක් තිබෙනවද?

මට විශේෂ මාධ්‍යයක් නම් නැහැ. මම සාමාන්‍යයෙන් බොහෝ සේ ජනප්‍රිය වීමට කැමැති කෙනෙක් නෙමෙයි. කෙසේ වෙතත් මම Twitter හරහා මගේ පාඨකයන් සමඟ සම්බන්ධ වෙමින්, මගේ අලුත් නිර්මාණ ගැන මා බොහෝ වෙලාවට ඔවුන් දැනුම්වත් කරනවා. ඔවුන්ගේ වටිනා අදහස් , හැකි සෑම විටෙකම මම බලනවා.

යශෝදා ඉන්දීවරී

නවකතා කියැවීමෙන් පලක් නැතැ’යි ද; ඒවායෙහි ඇත්තේ අමු - බේගල් යැයි ද මතයක් පවතී. සිංහල නවකතා දෙස බලනවිට මේ මතය බොහෝ දුරට නිවැරැදි ය. එහෙත්, ඉඳහිට මේ මතයට අභියෝග කරන නවකතා ද බිහි වෙයි. “බළකොටු සහ නෞකා” නවකතාව හැඳින්විය හැක්කේ එබඳු නිර්මාණයක් හැටියට ය.

සිංහල ස්වතන්ත්‍ර නවකතාවේ නිම් වළලු පුළුල්වෙමින් පවතින බවට ද; අපේ කතා කලාවේ බරසාර ගතිය ශක්තිමත් වෙමින් පවතින බවට ද හොඳ ම සාක්ෂියක් මා ඉදිරිපිට තිබේ. එය ‘බලකොටු හා නෞකා’ ලෙසින් හඳුන්වා ඇත. ලෝක ප්‍රබන්ධකරණයේ ගතිකවලට අනුව ගතහොත්, “බලකොටු හා නෞකා” යන ප්‍රබන්ධය ඓතිහාසික නවකතා ගණයට වැටෙයි. මේ නවකතාව රචනා කිරීම සඳහා කතුවරයා සිදුකර ඇති පරිශ්‍රමය ගැන පළමුව සංවාද කළ යුතු ය. එය සෙසු නවකතා රචකයන්ට ද ලබාදෙන මහඟු මාර්ගෝපදේශයක් ලෙස පවතී.

කතුවර භද්‍රජි මහින්ද ජයතිලක මහතා සිය ප්‍රබන්ධකරණය සඳහා අභ්‍යාස ගණනාවක නිරත වී ඇති බව පෙනෙයි. එය අංශ කිහිපයකට බෙදා වෙන් කළ හැකි ය.

(I) ඉතිහාස අධ්‍යයනය

(II) භාෂා අධ්‍යයනය

(III) ආගම් අධ්‍යයනය

(IV) ජන -ජීවිතය නිරීක්ෂණය

මේ කෘතියේ එන තොරතුරු හා සිද්ධි නිරීක්ෂණය කරන කල පැහැදිලි වන්නේ, පහළොස් වැනි සියවස හා ඊට තදාසන්න කාලයෙහි ලෝක ඉතිහාසය, දේශපාලනය, ආර්ථික කටයුතු හා ආගම් ප්‍රචාරය පිළිබඳ පැහැදිලි දැක්මක් කතුවරයාට ඇති බව ය. අරාබිවරුන් හා යුරෝපා ජාතිකයන් අතර පැවැති ලෝක වෙළෙඳ යුද්ධය, නාවුක ගමන් අතර තරගය හා රටවල් අල්ලාගැනීම පිළිබඳ ඉතිහාසය කතාවෙන් එළියට එයි. එය ඓතිහාසික සාධක ඔස්සේ නිරූපණය කිරීමට කතුවරයා උත්සුක වෙයි.

මෑත භාගයේ අමෙරිකන් නවකතාව තුළ ඓතිහාසික ප්‍රබන්ධවලට විශේෂ ආකර්ෂණයක් පවතී. 2016 දී පළ වූ “අන්ඩර්ග්‍රවුන්ඩ් රේල් රෝඩ්” නම් කෘතිය මේ සඳහා එක් නිදසුනක් ලෙස දැක්විය හැකි ය. කොල්සන් වයිට්හෙඩ්ගේ ඉහත නවකතාව පිළිබඳ සංවාදයක් අදටත් පවතී. විචාරකයන් උක්ත නවකතාව හඳුන්වා තිබුණේ, ඉතිහාසය හා මානව අත්දැකීම් පිළිබඳ අපූරු විවරණයක් හැටියට ය. භද්‍රජි මහින්ද ජයතිලක මහතාගේ “බලකොටු සහ නෞකා” කෘතිය ද ඉතිහාසය හා මානව සබඳතා පිළිබඳ අපූරු විවරණයක් ලෙස හඳුන්වා දිය හැකි ය. මෙහි එන දේශපාලන සිදුවීම් ඉතා සංකීර්ණ වන අතර, මානව සබඳතා ඔස්සේ ගොඩනැ‍ඟෙන වෘත්තාන්තය අතිශය අනුවේදනීය වෙයි. එය වෙන ම සංවාදයට ගත යුතු කාරණයෙකි.

ඓතිහාසික නවකතා රචනය කෙරෙහි විශේෂ ආකර්ෂණයක් සිංහල රචකයන් අතර ද පවතී. ඒ අනුව ඓතිහාසික නවකතා ශානරයට ඇතුළත් කෘති ගණනාවක් බිහි වී ඇත. එම කෘතිවල දක්නට ලැබෙන ප්‍රධාන දුර්වලතාවක් වන්නේ, ඉතිහාසය,දේශපාලනය, ජන ජීවිතය හා භාෂාව අධ්‍යයනය නොකොට, ස්ව - අභිමතයට අනුව සිද්ධි හා චරිත ගළපා තිබීම ය. අපේ මෑතකාලීන ඓතිහාසික නවකතා බොහොමයක් ඓතිහාසික විහිළු ලෙස පවතී. භද්‍රජි මහින්ද මහතා මේ දුර්වලතාව හඳුනාගෙන, සිය නවකතාව ලියා ඇතැ’යි සිතන්නට පුළුවන. ඔහුගේ මුළු ප්‍රබන්ධය ම ඓතිහාසික සාධක මත පදනම් ව රචනා වී ඇත.

බලකොටු සහ නෞකා නවකතාවට පාදකවන කාල පරාසය පහළොස් වැනි සියවස යැයි කිව හැකි ය. 1505 සිට 1597 තෙක් නිශ්චිත කාල වකවානුවක් පිළිබඳ ප්‍රබන්ධයේ සඳහන් ය. මේ කාලය තුළ ශ්‍රී ලංකාවට බලපෑම් කළ ප්‍රධාන විදේශීය භාෂාව පෘතුගීසි යැයි කිව හැකි ය. පෘතුගීසි භාෂාවෙන් සිදුවන සංවාද පමණක් නොව; එය සිංහලය සමඟ මිශ්‍ර වී සමාජය තුළ භාවිතයට ගැනෙන ආකාරයත් රසවත් ලෙස නිරූපණය කිරීමට කතුවරයා උත්සුක වෙයි.

“පරංගි බළකොටුව ළඟට යනකොට උන්ගෙ ගේට්ටුව වහන වෙලාවලු! දුර ඉඳලා එන අපේ මිනිස්සු දැකලා ගේට්ටුවේ හිටි පරංගි කිව්වලු ‘කුරේ - කුරේ’ කියල. අපේ මිනිස්සු හිතුවලු පරංගි ඒගොල්ලන්ට දුන්න නම තමා කියල. ගමේ ගිහින් කිව්වලු අපිට කුරේ කියල නම දැම්ම කියල”

“ඉතිං”

“ඉතිං බැලුවාම කුරේ කියන එකේ තේරුම තමයි දුවන්න කියන එක. පරංගි සොල්දාදුවො අපේ මිනිස්සුන්ට කියල තියෙන්නෙ දුවපල්ලා! දුවපල්ලා කියලලු!

(පිටුව 277)

අද අප අතර නැතත්; මහාචාර්ය එම්.එච්.ගුණතිලක මහතා පෘතුගීසි භාෂාව සම්බන්ධයෙන් බොහෝ පර්යේෂණ සිදුකර තිබේ. අප දන්නා හැටියට පෘතුගීසි භාෂාව උගත් එක ම සිංහල මහාචාර්යවරයා වූයේ එම්.එච්.ගුණතිලක මහතා ය. ඔහුගෙන් පසුව පෘතුගීසි භාෂාව පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වා ඇති කෙනකු ලෙස ද භද්‍රජි මහතා කැපී පෙනෙයි.

යුරෝපා ඉතිහාසය හදාරන විට පෙනී යන වැදගත් කාරණයක් වන්නේ වෙළෙඳාම හා ආගම් ප්‍රචාරය යටත්විජිත ගොඩනැඟීමේ හොඳ ම උපායමාර්ග ලෙස පැවැති බව ය. ආගම් ප්‍රචාරය ඔස්සේ යුරෝපා ජාතිකයන්ගේ මතවාදය ප්‍රචලිත වූ අතර, තමන්ට හිතවත් සමාජයක් තහවුරු කර ගැනීමට ද හැකි විය. ශ්‍රී ලංකාව තුළ කිතුනු දහම ප්‍රචලිත වූයේ යුරෝපා ජාතිකයන් නිසා ය. මේ අතර පෘතුගීසීහු ප්‍රමුඛ වෙති. පෘතුගීසීන්ගේ ආගම් ප්‍රචාරයත් සමඟ දේශීය සමාජය තුළ විවිධ සංවාද මතු විය. එය කතුවරයාගේ අවධානයට ලක් වී ඇත.

“හාමුදුරුවනේ මං දන්න ක්‍රිස්තියානි උදවිය සර්ව බලධාරී දෙවියන් වහන්සේ ගැන කියනවා සේරම උන්වහන්සේ මැව්වා කියනවා”

“එතකොට උන්වහන්සේ මැව්වෙ කවු ද?”

(පිටුව 321)

ආගම් අතර පවත්නා විවිධ ඉගැන්වීම් හා සංකල්ප තර්කානුකූල සංවාද ඔස්සේ නිරූපණය කිරීමට නම්; එම ආගම් හා දර්ශන පිළිබඳ හොඳ වැටහීමක් තිබිය යුතු ය. කතුවරයා ආගම් හා දර්ශන පිළිබඳ ප්‍රාමාණික හැදෑරීමකින් යුතුව මෙහි එන සංවාද ගොඩනඟා තිබේ.

පහළොස් වැනි සියවසෙහි ශ්‍රී ලාංකේය ජන ජීවිතය පිළිබඳ අපූරු නිරූපණ රැසක් ද මේ කෘතියට ඇතුළත් ය. ඒවා කතුවරයාගේ හිතලූ නොව; ඉතිහාසය හැදෑරීමෙහි ප්‍රතිඵලයක් බව පෙනී යයි. අපේ මිනිසුන්ගේ ආහාර රටා, ගමනාගමනය, ආවාහ - විවාහ ආදිය පිළිබඳ අපූරු චිත්‍රයක් මෙහි ඇත. ඒවා කියැවීමෙහි රුචිය ඇති කරයි.

කෘතියෙන් ඉස්මතු වන තවත් ප්‍රධාන සාධක දෙකක් කෙරෙහි අපගේ අවධානය යොමු කිරීම වටී.

(I) කෝට්ටේ යුගයෙහි දේශපාලනික තත්ත්වය

(II) එම යුගයෙහි මානවීය සබඳතා

කෝට්ටේ යුගය හැඳින්විය හැක්කේ දේශපාලනික වශයෙන් අවුල්-වියවුල් ගහන අරගලකාරී යුගයක් හැටියට ය. රාජ්‍ය බලය සම්බන්ධයෙන් පාර්ශ්ව ගණනාවක් තුළ යුද ගැටුම් පැවැතිණි. ඒ අතර පෘතුගීසි ආක්‍රමණ හා විවිධ කුමන්ත්‍රණ ක්‍රියාත්මක විය. කෝට්ටේ, සීතාවක, රයිගම වශයෙන් රාජ්‍ය - පාලනය බෙදී තිබිණි. ඒ හැරෙන්නට උඩුගම්පොළ ආදී ප්‍රදේශ යුව රජුන් යටතේ පාලනය විය. නායක්කාර පරපුර යටතේ පාලනය වූ තවත් ප්‍රදේශ තිබිණි. උතුරේ වෙන ම පාලනයක් දක්නට ලැබිණි. මේ සියල්ල ගත්කල අතිශය සංකීර්ණ දේශපාලන රටාවක් පැවැති බව ද, එහි පීඩනය සාමාන්‍ය ජනතාවට හොඳින් දැනෙන්නට ඇති බව ද උපකල්පනය කළ හැකි ය.

වීදිය බණ්ඩාර, භුවනෙකබාහු, දොන් ජුවන් ධර්මපාල , සමුද්‍ර දේවී යන චරිත සේ ම, විජයබා කොල්ලය, කොළඹ කොටුවට පහරදීම, සමුද්‍රදේවී දියේ ගිල්වා මරා දැමීම ආදී සිදුවීම් ද ජීවමාන ලෙස නිරූපණය කිරීමට කතුවරයා දක්වා ඇති බුහුටිකම අගය කළ යුතු ය.

“කවුරු මොන හටනක් කළත්, අපි වාගේ මිනිස්සුන්ට පාඩුවෙ ඉන්න තියෙනවනං!”

“හේතුවො හැම මිනිහට ම යුද්ධෙ බලපානවා. ඒකෙන් බේරිලා ඉන්න වටු කුරුල්ලටවත් බෑ”

(පිටුව 229)

ඉතිහාසයේ ඇත්ත තොරතුරු පමණක් නොව; යුද ගැටුම්වල සදාකාලික අර්ථයන් නිරූපණය කිරීමට කතුවරයා උත්සුක වෙයි. නවකතාවේ එන බොහෝ සංවාදවල යටි අරුතක් තිබේ. එම යටි අරුත්වලින් හැඟවෙන්නේ දේශපාලන යථාර්ථය හා මනුෂ්‍යත්වයේ ස්වාභාවය යැයි කියන්නට පුළුවන.

කතුවරයා ගොඩනඟා ඇති මානුෂීය සබඳතාවලින් ඇතැම්විට අතිශය අනුවේදනීය වෘත්තාන්ත එළියට එයි. එබඳු වෘත්තාන්ත තුනක් අප සිහියට නැ‍ඟේ.

(I) එන්රිකේ හා මාලී අතර ආදර වෘත්තාන්තය

(II) හේතු හා ඇනා අතර මානුෂීය සබඳතාව

(III) එන්රිකේ හා ඇනා අතර සම්බන්ධය

පළමු වෘත්තාන්තය අතිශය අනුවේදනීය කතාවක් ලෙස ගොඩනඟා ඇත. ගාලුතොට ආසන්නයේ දී මාලී නම් තරුණියට අහම්බෙන් මුණගැසෙන පෘතුගීසි නාවුකයකු වටා මේ කතාව ප්‍රබන්ධ වී ඇත. මාලී කැටුව කායිකව එකතු වන එන්රිකේ නම් නාවුකයා, පසුව පෙරළා ලිස්බන් නුවරට යයි. එන්රිකේ සබඳතාව නිසා දියණියක ලබන මාලී, සිය ජීවිත කාලය පුරාම එන්රිකේ එන තුරු බලා සිටී. ඇය උමතුවෙන් මෙන් ඔහු සොයා පරංගි බළකොටුවලට යයි. වසර ගණනාවකට පසු එන්රිකේ යළි ශ්‍රී ලංකාවට එන අතර, තවත් අහම්බ සිදුවීමක දී මාලී මුණ ගැසෙයි. එය ඇගේ අවසන් මොහොත ලෙස සටහන් වී ඇත. මාලී එන්රිකේ හඳුනාගත්ත ද, එන්රිකේට මාලී හඳුනාගත නොහැකි වෙයි.

මෙහි එන හේතුගේ චරිතය නිර්මාණය වී ඇත්තේ කෘතවේදී මනුෂ්‍යයකු හැටියට ය. ඔහු මාලීට දක්වන ළෙන්ගතුකම, ඇනාට දක්වන ගෞරවය පුදුමාකාර ය. නියම සිංහල ගැමියකුගේ ගති - සිරිත් හේතු ළඟ තිබේ. ඔහු ජීවත්වන්නේ ආත්මාර්ථය උදෙසා නොව; පරාර්ථය උදෙසා යැයි සිතන්නට පුළුවන. ඉතා සංසුන් මිනිසකු වන හේතු, ඇනාට වටිනා ත්‍යාගයක් ලබාදීම සඳහා දීර්ඝ කාලයක් බලා සිටී. ඇනාගේ ආරක්ෂකයා ලෙස ද, එක ම ඥාතියා ලෙස ද හේතු පෙනී සිටී. එහෙත් ඒ වෙනුවෙන් ඔහුට ලැබෙන දෙයක් නැත.

එන්රිකේ ඇනාගේ ආදරය දිනාගැනීම සඳහා කුමන්ත්‍රණ දියත් කරයි. මිනිස් ඝාතන සිදු කරයි. එහෙත් ඇනා යනු තමන්ගේ දියණිය බව ඔහු දන්නේ නැත. අවසන් ලෙස එන්රිකේ සියල්ල වටහාගෙන, කලකිරීමට පත්වෙයි. ඔහු යළිත් ලිස්බන් බලා යන්නේ පරාජිත මිනිසකු හැටියට ය. මෙය තවත් අනු‍වේදනීය කතාවකි.

හේතු, එන්රිකේ, මාලී, ජුවාන්, රාහුල හිමි, පුන්සාර යන සියලු චරිත ඔස්සේ මනුෂ්‍යත්වය විවරණය කිරීමේ උත්සාහයක් පවතී. ජුවාන් ශ්‍රී ලංකාවට කඩා වදින්නේ නැවත ආවතේව කරන මෙහෙකාර කොල්ලකු ලෙස ය. ඔහු දෙවැනි වර ලංකාවට එන්නේ නැවත උසස් නිලධාරියකු හැටියට ය. නාවුක ගමන් පිළිබඳ අපූරු විස්තර ද, නාවුක ජීවිතයේ කටුකත්වය පිළිබඳ විස්තර ද කෘතියට ඇතුළත් ය.

“බලකොටු සහ නෞකා” යනු පරිපූර්ණ නවකතාවකි. එය කාගේත් අවධානයට ලක්විය යුතු නව ආරක ප්‍රබන්ධයක් ලෙස ද හඳුන්වා දිය හැකි ය.

උත්පාද යනු හේතු ඵල සම්බන්ධයකි. ස්ථිති හෙවත් ඇති වෙමින් නැති වෙමින් පැවතීම ද හේතු ඵල සම්බන්ධයකි. අවසානයේ එය භංග හෙවත් අභාවයට පත්වීමද හේතු ඵල සම්බන්ධයක් මත සිදුවන්නකි. එවිට ව්‍යවහාරික ජ්‍යොතිෂය යනු හේතු ඵල නියාමය පිළිබඳ පුරෝකතන විද්‍යාවක් වෙයි.

ඉහත කී එක් එක් අවස්ථා අතර එක් එක් සාපේක්ෂ වෙනස්කම් හට ගනී. එකී වෙනස කාලය ලෙස මනිනු ලැබේ. එවිට ව්‍යවහාරික ජ්‍යොතිෂය යනු කාලය පිළිබඳ පුරෝකථන විද්‍යාවක් බවට පත් වෙයි.

කාලය යනු සාපේක්ෂ දෙයකි. ව්‍යවහාරික ජ්‍යොතිෂය තුළ කාල, ශක්ති, පදාර්ථ යන ත්‍රිකෝණයට මුල් තැන හිමිවෙයි. ඕනෑම දෙයක උපත, පැවැත්ම සහ අභාවය යන ත්‍රිවිධ අවස්ථා එයින් සංකේතවත් වෙයි. උපත පැවැත්ම සහ අභාවය යන එක් එක් අවස්ථාවන් ස්ථිර ස්වභාවයෙන් නැති අතර යමක් හට ගනී ද එය පවතී. යමක් පවතී ද එය අභාවයට යයි. අභාවයට යන යම් දෙයක් වේද එය වෙනත් ස්වරූපයකින් නැවත හට ගනී. ඒද නො නවතින චක්‍රයකි. ඒ එක් එක් අවස්ථාව අතර පවතින සාපේක්ෂ වෙනස කාල චක්‍රය නම් වෙයි.

කිසියම් වස්තුවක් ඒකාකාර වේගයෙන් ඒකාකාර දිශාවකට චලනය වන්නේ නම් ඊට එක් ලක්ෂ්‍යයක සිට තවත් ලක්ෂ්‍යයකට සමීප වීමට හෝ දුරස්ථ වීමට ගතවන කාලය නියතයක් ලෙස පවතී. සෞරග්‍රහ මණ්ඩලයේ ග්‍රහ චලනය ඊට නිදසුනකි. ඔරලෝසුව සහ දින දර්ශනය නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ ද එකී නියතය මත පදනම් වෙමිනි. එහි ඇත්තේ ඒකත්වය යි.

හිරු උදාව උදේ 06.00 සහ හිරු බැස යෑම සවස 18.00 ලෙස උපකල්පනය කළහොත් එහි පැය 12 ක් වෙයි. එහෙත් එකී දොළොස් පැය ලෝකයට සහ සත්ත්වයාට ඒකාකාර ලෙස ගත වන්නේ නැත. උණුසුම ආලෝකය ආදිය පැයෙන් පැයට වෙනස් වෙයි. අවශ්‍ය නම් එකී වෙනස තත්පරයෙන් තත්පරයට හෝ මිලි තත්පරයට වුව බෙදා වෙන් කළ හැකිය. ඒ තත්පරයෙන් 1/ 1000 න් පවා එකකට එකක් වෙනස් වෙයි, විවිධාකාර වෙයි. එවිට අප කාලය ලෙස ගණනය කරන්නේ හෝ නිරීක්ෂණය කරන්නේ වෙනස් වීම හෙවත් විවිධත්වය යි.

කාලය යනු විශ්වයේ ඒකත්වයේ සහ විවිධත්වයේ නිරූපණයක් මිස ස්වායත්තව පවතින ශක්තියක් හෝ පදාර්ථයක් හෝ නොවේ.පෘථිවියට හිරු වටා එක් ගමන් වටයක් සම්පූර්ණ කිරීමට ආසන්න වශයෙන් පෘථිවි දින 365 ක් ගතවෙයි. සෙනසුරුට වර්ෂ 29.5 ක් යුරේනස්ට වර්ෂ 84 ක් ගුරුට වර්ෂ 12 ක් රාහුට වර්ෂ 18 ක් ආදී වශයෙන් එකී කාලය වෙනස් වෙයි. එහෙත් මේ සෑම අවස්ථාවක් ම ගණනය කර තිබෙන්නේ පෘථිවි වර්ෂයකට සාපේක්ෂව යි. පෘථිවියේ එක් දිනයක් යනු පැය 24 කි. ගුරු ග්‍රහයාගේ එක් දිනයකට පැය 10 ක් ද බුධ ග්‍රහයාට පැය 1408 ක් ද සිකුරුට පැය 5832 ක් ද කුජට පැය 25 ක් ද සෙනසුරුට පැය 11 ක් ද යුරේනස්ට පැය 17 ක් ද නෙප්චූන්ට පැය 16 ක් ද වෙයි. එකම පද්ධතියක කොටස්කරුවන් වූවත් එක් එක් ග්‍රහයා පරිභ්‍රමණය වීමට විවිධාකාර කාල ගත කරයි.

එසේ වන්නේ එක් එක් ග්‍රහයාගේ පරිමාව හෝ විශාලත්වය අනුව නොවන බවත් පෙනෙයි. ග්‍රහ ලොව විශාලතම ග්‍රහයා වූ ගුරු පැය 10 න් පරිභ්‍රමණය වන අතර ග්‍රහලොව කුඩාම ග්‍රහයා වූ බුධ ඒ සඳහා පැය 1408 ක් වැය කරයි. ගුරුට වඩා බෙහෙවින්ම කුඩා සිකුරුගේ එක් දිනයක් යනු පැය 5832 කි. මෙසේ වන්නේ කවර හේතුවක් නිසා ද ? ඊට බලපාන එකම හේතුව නම් එකී ග්‍රහ නිර්මිත වී තිබෙන ශක්ති පදාර්ථ සංයුතිය මිස අන් දෙයක් නොවේ. විශ්වයේ වැඩියෙන් ම පැතිර පවතින්නේ ආකාශ ශක්තිය යි. සියලු ශක්තීන් අතර සියුම් සැහැල්ලු බව ද අධි වේගය ද උදාරත්වය ද අතින් අග්‍රගණ්‍ය වූ ස්වභාවය ගුරු ග්‍රහයා වෙතින් නිරූපණය වෙයි. විශ්වයේ පවතින බර සහ දෘඨ ස්වභාවයෙන් අධිකතර වූ ආපෝ සහ පඨවි යන ශක්තීන් දෙක සිකුරු සහ බුධ ග්‍රහයන් වෙතින් නිරූපණය වෙයි. ආකාශ - තේජෝ සහ වායෝ ග්‍රහයන් වේගයෙන් පරිභ්‍රමණය වන අතර ආපෝ සහ පඨවි ග්‍රහයන් මන්දගාමීව පරිභ්‍රමණය වෙයි. පොදු සම්මත ඒකකයක් ලෙස කාලය මනිනු ලබන මුත් එක් එක් අයට සහ එක් එක් ස්ථානයට කාලය වෙනස් ම ලෙස වැඩ කරනු පෙනෙයි.

පැය 24 කට වරක් හිරු උදාවීම මෙන්ම හිරු බැස යෑම ද දින 30 කට වරක් අමාවක කළුවර මෙන්ම පුර පසළොස්වක ආලෝකය දිස්වීම ද නිශ්චිත දින රටාවකට යළි යළි සිදුවෙයි. කාලයේ චක්‍රීය ස්වභාවය එමඟින් නිරූපණය වෙයි. එවැනි ග්‍රහ චලන කාලත්‍රයේ වෙනසක් නැතිව නිවැරදි මිනිත්තුව දක්වා ගණනය කළ හැකිය. එවිට ව්‍යවහාරික ජ්‍යොතිෂය ගණිතමය සූත්‍ර මත පදනම් වෙයි.

කේ.සී.ජේ. රත්නායක

ජූලි මස 18 සිට ජූලි මස 24 දක්වා

මේෂ
ආදායම යහපත්

වෘත්තීමය වෙනස්වීම් සිදුවිය හැක. වාසස්ථාන වෙනස්වීම් ද ඇතිවේ. පාසල් අධ්‍යාපනයට බාධා ඇත. උසස් අධ්‍යාපනයේ ප්‍රගතියක් ඇත. මඟුල් තුලා කටයුතුවලට සුබ නැත. පෙම්වතුන්ට දැඩි ස්වාධීනත්වයක් ගෙන දේ. කලා ක්ෂේත්‍රයේ නිරතවූවන්ට ඉස්මතු විය හැක. විදේශීය ගමන් යෙදේ. විදේශීය මූලාශ්‍රවලින් ආදායම් ලබන්නන්ට මේ සතිය යහපත්ය. සෙම් රෝග ඇතිවේ.

වෘෂභ
ව්‍යාපාරවලට සුබයි

වෘත්තීමය කටයුතුවල මාරුවීම්, වෙනස්වීම් ආදිය සිදුවේ. බහුවිධ ආදායම් මාර්ග ඇතිවේ. වාසස්ථාන මාරුවීම් සිදුවේ. උසස් අධ්‍යාපනයට බාධා ගෙනදේ. විදේශීය ගමන් කල්යයි. කොන්ත්‍රාත්, වෙළෙඳ ව්‍යාපාරවලට හිතකර සතියකි. උරුම හිමිකම් ලැබිය හැක. හදිසි දුර ගමන්, කෙටි ගමන් යෙදේ. අනිසි මුදල් ආයෝජනයක් ද යොදන්නට සිදුවේ. රුධිර පීඩන ආදිය ඉස්මතු විය හැක.

මිථුන
සාමයට බාධා ඇතිවේ

බහුවිධ ආදායම් මාර්ග ලබයි. කොන්ත්‍රාත්, අඩමාන ව්‍යාපාරවලින් වාසි ලැබිය හැකි අවස්ථා යෙදේ. යුග දිවියේ සාමයට බාධා ඇත. හදිසි මුදල් වාසි ලබයි. ලොතරැයි දිනුම් වාසි ඇත. හවුල් ව්‍යාපාරවල සගයන් අතර ගැටුම් ඇතිවිය හැක. එම ව්‍යාපාරවලට හිතකර තත්ත්වයක් නැත. ලාභයක් ද නොමැත. ආදායම් වැඩිකර ගැනීමට දැඩි ආයාසයක් ගනී, කැපවීම් ද කරයි. රුමෙටික් ආබාධ සෑදිය හැක.

කටක
ප්‍රතිවාදීන් හා ගැටුම්

මේ සතිය මානසික පීඩා නිසා, ගන්නා ආයාසයන්ට බාධා ආදිය එල්ලවන සතියකි. දැඩි මානසික අසහනයන්ට මේ නිසා බාධා ඇතිවෙයි. පවුල් ජීවිතයට හිතකර සතියක් නොවේ. අසමඟිය වර්ධනය විය හැක. ප්‍රතිවාදීන් සමඟ ගැටුම් ඇතිවිය හැක. අය පක්ෂය එතරම් හොඳ නැත. ගෘහස්ථ කරදර පෙන්වයි. දුර බැහැර මෙන්ම කෙටි ගමන් ද යෙදේ. එහෙත් අපේක්ෂිත ප්‍රයෝජන නොලැබෙයි. අධ්‍යාපනයට එතරම් නරක නැත. සෙම් රෝග ඇතිවේ.

සිංහ
කාර්ය බහුල සතියක්

වියදම් අධික වේ. බහුවිධ ආදායම් මාර්ග කරා යා හැක. අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රවලට අතිරේක මුදල් වැයවේ. එහෙත් එහි පසුබෑමක් නැත. වාහන ගනුදෙනු ඇති අයට පාවිච්චි කළ වාහන ගත හැකිය. ඉඩම්, වතුපිටි සම්බන්ධ ගැටුම් ඇතිවේ. පුවත්පත්, ග්‍රන්ථ ආදී ක්ෂේත්‍රවල නිරතවූවන්ට කාර්ය බහුල සතියකි. එහෙත් ජනප්‍රිය විය හැක. සමේ රෝග, රුමෙටික් ආබාධ ඇතිවේ.

කන්‍යා
ලොතරැයි දිනුම්

ශාස්ත්‍රවේදීන්ගෙන්, ආචාර්යවරුන්ගෙන් උපකාර ලබයි. ග්‍රන්ථකරණ ක්ෂේත්‍රයේ සිටින්නන්ට හිතකර සතියකි. සෞන්දර්ය කලාවට සුබ කාලයක් නොවේ. අය පක්ෂය සාර්ථකය. ප්‍රවාහන වියදම් අධිකය. හදිසි මුදල් වාසි ලැබේ. ලොතරැයි දිනුම් ඇත. ගුප්ත රෝග ඇතිවිය හැක. වෘත්තීය කටයුතුවලට සුබ වේ. කාර්යබහුල වේ. සෙම් රෝග ඇතිවිය හැක.

තුලා
පුණ්‍ය කටයුතු යෙදේ

වෘත්තීමය කටයුතු සාර්ථකය. වෘත්තීමය කාර්යයන් බහුවිධ විය හැක. තම දක්ෂතා ඉස්මතු වේ. ප්‍රවාහන පහසුකම් ලබයි. දුරබැහැර ගමන්, විදේශීය ගමන් ආදිය යෙදේ. පරිපාලන තත්ත්වයන් ලැබේ. ඉඩම් ගැටලු ඇතිවේ. පෙම්වතුන්ට බාධා ගෙන දෙන සතියකි. පුණ්‍ය කටයුතුවල යෙදේ. දියවැඩියා රෝගය ඉස්මතු විය හැක.

වෘශ්චික
අධ්‍යාපනයට බාධා ඇතිවේ

කෙටි ගමන් මෙන්ම දුරබැහැර ගමන් ද යෙදේ. සුඛෝපභෝගී දේට අධිකව වියදම් පෙන්වයි. වෘත්තීමය වශයෙන් යාන වාහන වියදම් මෙන්ම ගමන් ප්‍රවාහන වියදම් ද අධික වේ. ලැබෙන්නට නියමිත මඟුල් තුලා කටයුතුවලට සුබ සතියක්‍ නොවේ. පාසල් අධ්‍යාපනයට බාධා ගෙනදේ. දුරබැහැර වන්දනා ගමන් යෙදිය හැක. රුධිර දෝෂ ඇතිවේ.

ධනු
වියදම් අධික වේ

හදිසි මුදල් වාසි ලැබේ. වගකීම්, භාරකාරත්වය ලැබෙනු ඇත. පාසල් අධ්‍යාපනයට, උසස් අධ්‍යාපනයට හිතකර කාලයකි. හදිසි වියදම් අධික වේ. ප්‍රවාහන පහසුකම් ලබයි. ඒ දුරබැහැර ගමන් සඳහාය. ස්ත්‍රීන්ගෙන්, වැඩිමහල් සහෝදරයන්ගෙන් උපකාර ලබයි. හවුල් ව්‍යාපාර, වෙනත් ස්වාධීන ව්‍යාපාරවලට හිතකර සතියකි. දියවැඩියාව, කොන්දේ ආබාධ ආදිය ඇතිවේ.

මකර
අපවාද ලබයි

උත්සාහයේ තරමට සාර්ථක නැති වුණත් අය පක්ෂය යම් සැනසිලිදායක ලාභයක් ලබයි. හවුල් ව්‍යාපාරවලට සුබවේ. ඉඩම් මිලදීගැනීමේ ගනුදෙනු ඇතිවිය හැක. ස්ත්‍රී පාර්ශ්ව නිසා අපවාද ලබයි. ප්‍රධානීන් සමඟ මෙන්ම තම පියා සමඟ ද ගැටුම් ඇතිවිය හැක. ග්‍රන්ථකරණයේ යෙදී සිටින්නන්ට හිතකර සතියකි. කලාවේ ප්‍රගතියක් නැත. උදරාබාධ ඇතිවිය හැකි බැවින් ප්‍රවේසම් වන්න.

කුම්භ
පෙම්වතුන්ට අපලයි

ආයෝජනවලින් ප්‍රතිලාභ ගෙනේ. විදේශගතවීමේ අවස්ථාව ලබයි. විදේශීය මූලාශ්‍රවලින් ආදායම් ලබන්නන්ට වාසිදායකය. තම සේවා ස්ථානයේ වැඩි වශයෙන් වගකීම් පැවරේ. කාර්යබහුල වේ. අභියෝග මධ්‍යයේ රාජකාරි කිරීමට සිදුවේ. පෙම්වතුන්ට අපල සතියකි. ප්‍රවාහන වියදම් අධිකය. උසස් අධ්‍යාපනයට අවහිරතා නැත. පාසල් ක්ෂේත්‍රයට බාධා ගෙනදේ. යුගදිවියේ සමඟියට බාධා ගෙන දේ. සෙම් රෝග ඇතිවේ.

මීන
විදේශ ගමන් යෙදේ

ප්‍රභූන්, දේශපාලනඥයන් හා ඇසුරක් ඇතිවේ. පරිපාලන බලයක් ඇත. උසස්වීම් ද ලබයි. කලාවට යහපත් සතියකි. විදේශීය මූලාශ්‍රවලින් ආදායම් ලබන්නන්ට හිතකර සතියකි. විදේශ ගමන් යා හැක. මුදල් වාසි ලබයි. අධ්‍යාපනයට හිතකර සතියකි. පෙම්වතුන්ට බාධා අවහිරතා ඇත. සමේ රෝග, වකුගඩු රෝග ඇතිවිය හැක.

ප්‍රවීණ ජ්‍යොතිෂවේදී
පානදුරේ රෝහන් වීරරත්න

නව නි‍වෙසක් ඉදිකිරීමේදී භූමියේ ශුභ පාද තෝරා බේරා ගෙන නි‍වෙස ඉදිකිරීමෙන් භූමියේ පාද ගෙන දෙන්නාවූ වාස්තු දෝෂ අහෝසි කර ගත හැක. එසේම සුදුසු ශුභ පාදවල නිවෙස සෑදීමෙන් වාස්තු විද්‍යාත්මකව බො‍හෝ ශුභ ඵල අත් විදිය හැක. සාමාන්‍යයෙන් ඕනෑම ඉඩමක් පාද සතරකින් යුතුය. ඉඩම මධ්‍යයේ සිට පිටතට පිළිවෙළින් බ්‍රහ්ම පාදය, දේව පාදය, මනුෂ්‍ය පාදය හා ප්‍රේත පාදය ලෙස බෙදේ.

ප්‍රේත පාදය

ප්‍රේත පාදය යනු ඕනෑම ඉඩමක මායිම ආසන්න කොටසයි. ප්‍රේත පාදය ඉඩමක අපිරිසුදුම කොටසයි. කුණු වළකට, වැසිකිළි වළකට, නාන ළිඳකට, ගව මඩුවකට, බලු හෝ කුකුල් කූඩු වැනි දේ සඳහා එය යොදා ගනී. උස් නොවූ ගස් වැල් වැවීමටද සුදුසුය. ඉතා කුඩා ඉඩමක වූවද අඩුම වශයෙන් එක් පැත්තක් වත් ප්‍රේත පාදය සඳහා වෙන් කළ යුතුය. තවද ඉඩම පාරකට මායිම්ව ඇත්නම් සාමාන්‍යයෙන් එම පැත්තේ ප්‍රේත පාදය නොසලකා හරී.

කිසිදු විටක බුදු මැදුරක් පහන් පැලක් ප්‍රේත පාදයේ නොසෑදිය යුතුය. මේ කොටස ඉඩමක අනාරක්ෂිතම කොටසයි. ප්‍රේත පාදයේ අනතුරු සිදුවීමේ අවධානම වැඩිය. වියළි පොල් අත්තක්, පොල් ගෙඩියක් වුවද වැටෙන්නේ බොහෝ විට ප්‍රේත පාදයටය. ඒවා විසි වන්නේත් ප්‍රේත පාදයටය.

වර්තමානයේ ඉඩම් කුඩා වන බැවින් ඉඩම්වල පාද බෙදීම ගැටලුවක් වෙමින් පවතී. අතීතයේ පාද බෙදීම සිදු වූයේ පර්චස් 40ට වැඩි ඉඩම්වල ය. එනම් අක්කර කාලක ඉඩම්වල ය.

සාමාන්‍යයෙන් කුඩා ඉඩම් ලෙස සලකන්නේ පර්චස් 10ට අඩු ඉඩම්ය. එම ඉඩම්වල පාද බෙදීමක් සිදු නොකරයි. යම් ලෙසකින් පාද බෙදුවහොත් නිවෙස ස්ථාන ගත කිරීමේදී ගැටලු පැන නගී. අසීරුවෙන් හෝ ඉඩම පාද බෙදා ගැනීමට නම් ඉඩම පර්චස් 10ට වැඩි විය යුතුය.

විශාල ඉඩමක ප්‍රේත පාදය අත්හල යුතුම වුවත් කුඩා ඉඩමක අත්තිවාරමක් වුවද ප්‍රේත පාදයට අසුවූවාට කම් නැත. එයට හේතුව නිතර ජනයා ගැවසීමත් කටහඬ වැටීමත් නිසා දෝෂ භංග වීමයි. පාද බෙදිය හැකි ඉඩමක ප්‍රේත පාදයට ගෙය සම්බන්ධ වූ විට භූත දෝෂ, අසනීප, දියුණුව අඩු වීම වැනි අනිටු ඵල ගෙන දේ.

මනුෂ්‍ය පාදය

ප්‍රේත පාදයට ඇතුළතින් ඊළඟට ඇති කොටස මනුෂ්‍ය පාදයයි. මේ කොටස මිනිස් වාසයට ඉතාම සුදුසුය. විශාල ඉඩමක් නම් නිවස ඉදිකිරීම සඳහා තනිකරම මනුෂ්‍ය පාදය භාවිතා කිරීම ඉතාම සුදුසුය. මේ පාදයේ නිවස ඉදිකිරීමේ විශේෂ වාසියක් වනුයේ එම නිවසේ වෙසෙන අය ධාර්මික වුවද අධාර්මික වුවද වාසයට ගැටලුවක් නැති වීමයි‍. ඉඩම එතරම් විශාල නොවේ නම් මනුෂ්‍ය පාදය හා දේව පාද‍ය යන පාද දෙකම හසුවන සේ නිවස ඉදිකළ යුතු වේ. එලෙස මනුෂ්‍ය හා දේව පාදයන් එක්ව නිවෙස් සෑදූ කල එහි වෙසෙන ජනයා හැකි තාක් ධාර්මික විය යුතුය. එහෙත් සතුන් ඇතිදැඩි කිරීම නම් අපහසු වේ. සතුන් රෝගී වීම හෝ මියයෑම සිදු‍වේ.

දේව පාදය

මනුෂ්‍ය පාදයට ඇතුළතින් ඊළඟට ඇති කොටස දේව පාදයයි. දේව පාදය නි‍වෙසක් තැනීමට යෝග්‍යම පාදය ලෙස වාස්තු විද්‍යාව නිර්දේශ කරයි. විශාල ඉඩමක සම්පූර්ණ නිවෙසම දේව පාදයේ පමණක් ඉදිකිරීමෙන් එම නිවෙසේ වෙසෙන නිවැසියන්ට දියුණුව සේම කීර්ති පැසසුම් නිරන්තර හිමිවේ. කිසිදා දුක් කම්කටොලු පැමිණීමක් සිදු නොවේ. මේ තත්ත්වය ළඟා කර ගැනීමට නම් නිවැසියන් අනිවාර්යයෙන්ම ඉතාම ධාර්මික විය යුතුය. අධාර්මික පංච ශීලයෙන් තොර ජීවිත ගත කරන්නන් හට දේව පාදයේ සෑදූ නිවෙස් ඵල නොදේ. කරදර පිට කරදර පැමිණේ. දේව පාදයට දෙවි ‍‍දේවතාවුන්ගේ බැල්ම වැටෙන බැවින් දේව පාදය අමනුෂ්‍ය දෝෂවලින්ද තොරය.

බ්‍රහ්ම පාදය

දේව පාදයට ඇතුළතින් ඊළඟට ඇති කොටස බ්‍රහ්ම පාදයයි. බ්‍රහ්ම පාදය යනු ඉඩමේ හරි මැදට හසුවන කොටසයි. මේ කොටස ඉතා පිරිසුදුව තබා ගත යුතුය. මොනම හේතුවක් නිසාවත් බ්‍රහ්ම පාදයෙහි ළිඳක්, වැසිකිලියක්, සොහොන් කොතක් වැනි දෙයක් නොතිබිය යුතුය. බ්‍රහ්ම පාදය වඩාත් සුදුසු වන්නේ පූජනීය කටයුතු සඳහාය. බුදු මැදුරක් වැනි දෙයකට මෙම පාදය ඉතාම සුදුසුය. නොදැනුවත් කමින් විශාල ඉඩමක තනිකරම බ්‍රහ්ම පාදය හසුවන සේ නිවෙසක් ඉදිකළහොත් කරදර බාධක ඇතිවේ. කුමන ලෙසකටවත් නිවෙසේ විසිය නොහැක. ඊට හේතුව බ්‍රහ්ම පාදය මිනිස් වාසයට යෝග්‍ය නොවීමයි.

බ්‍රහ්ම පාදයට අයත් වන කොටස නිවසේ මිදුලට ගත හැකිනම් එය ඉතාම ශුභය. බ්‍රහ්ම පාදයේ කේන්ද්‍රය එම ඉඩමේ මධ්‍ය ලක්ෂයයි. මේ ලක්ෂයට අවට බිමේ ආකර්ෂණය පවතිනවා මෙන්ම මේ ලක්ෂයේ සිට පිටතට විකර්ශනයක්ද පවතී. වාස්තු විද්‍යාවේදී 'මරුසුලම'හෙවත් 'වාස්තු පුරුෂයාගේ හදවත'ලෙස බ්‍රහ්ම පාදයේ හඳුන්වයි. මෙය මහා මර්මස්ථාන 5න් එකකි‍‍. මේ මර්මස්ථාන පීඩා වීම මරණ, අඬදබර මෙන්ම කල කෝලාහල ආදියට මුලය. පැරණි පොත පතේ පාද නැකැත් අනුව එනම් ජන්ම, සම්පත් ආදී ලෙස ඉඩමේ මායිමේ සිට ඉඩම මධ්‍යයට අඩිය බැගින් ගෙන බෙදන ක්‍රමයක්ද වේ. එලෙස ලැබෙන පාද නවය එකිනෙකට වෙන්වේ.

මිලදී ගන්නා ඉඩමේ සුදුසුම පාදය තෝරා ඔබත් ඔබේ නිවස ඉදිකර සැපත, සතුට, සෞභාග්‍යය උදාකර ගන්න.

ජ්‍යොතිෂවේදී
මහේන්ද්‍ර පල්ලෙබැද්ද

මඟ හැරුණු මිනිසා 33

දිවයිනේ සියලුම ජනයාට ආර්ථික ප්‍රතිලාභ සාධාරණව බෙදා ගැනීමට ඉඩ සැලසෙන පියවර රජය මගින් හඳුන්වා දුන්නේ නම් තත්ත්වය මීට වඩා වෙනස් වන්නට ඉඩ තිබුණි. එය නොසලකා හැරි ඔවුහු ඇතැම් අවස්ථාවල දී තම ආධාරකරුවන් දූෂණයට සහ ගජමිතුරුවාදයට පොළඹවා ලූහ. ආර්ථිකය නමැති කේක් ගෙඩිය කුඩා වෙමින් ජනගහනය වැඩි වෙද් දී ප්‍රභූ පැලැන්තිය ධනයෙන් වැඩි කොටස දිගටම ඔවුන් අත තබා ගත්හ.

ඔහු දැන් වයස 74 ක මිනිසෙකි. කලෙක ඔහු ක්‍රම විරෝධී සටන් පෙරමුණක සන්නද්ධ සටන් කරුවෙක් විය. සමකාලීන සටන් සගයන්ගෙන් සමහරකුට ඔහු විරුවකු වෙද්දී සමහරකුට ඔහු ද්‍රෝහියෙකි. පසුකාලීන පරපුරකට ඔහු පුරාවෘත්තයකි. ඔහු උපන්නේ මාතර සාමාන්‍ය පවුලක දරුවකු ලෙසය. 1971 දී මෙරට අවූළුවාලූ පළමු සන්නද්ධ අරගලයෙහි ඔහු කැපී පෙනුණ සටන්කරුවෙක් විය. අරගලයට එරෙහිව එවකට පැවති ආණ්ඩුව පැවරූ නඩුව හෙවත් මහ නඩුවේ ඔහු දෙවැනි විත්තිකරුය. ජ.වි.පෙ. නිර්මාතෘ රෝහණ විජේවීර එහි 13 වන විත්තිකරු විය. කලෙක ඔහු ජ.වි.පෙ. ප්‍රධාන ලේකම්වරයා විය. බොහෝ සමකාලීනයන් මෙන්ම ඔහුගේ දේශපාලන මිතුරන් අතර ඔහු ජනප්‍රියව ඇත්තේ “ලයියා” නමිනි. මේ එක්තරා දුරකට ඔහුගේත් 75 වසරක ලාංකීය ඉතිහාසයේත් කතාව විය හැකිය. නොඑසේ නම් එය අපට මග හැරුණු මිනිසකුගේ කතාව විය හැකිය. ඔහු නමින් ලයනල් බෝපගේය. මේ ඔහුගේ අද්දැකීම් පුවත්පතක පළවන පළමු වතාවයි.

1970 සිට 1977 දක්වා කාලය තුළ සමගි පෙරමුණ යටතේ භාණ්ඩ මිල දෙගුණයකින් පමණ වැඩි විය. ආහාර සලාකයට පවා අර්බුදයෙන් ගැලවීමට නොහැකි විය. ජනතාවට ලබා දුන් ආහාර සලාකයේ ප්‍රමාණය අඩු කරන ලද අතර පාලන මිලට වඩා බොහෝ වැඩි මිලකට ඒවා විවෘත වෙළඳ පොලෙන් මිල දී ගැනීමට බල කෙරුණි.සහල් සේරුවක මිල රුපියල් හතරක් වුවද කොළඹ විවෘත වෙළඳ පොළේ සහල් සේරුවක් රුපියල් 7 ක් විය. තේ කෝප්පයක් ශත 20 සිට ශත 80 දක්වා ඉහළ නැඟුණි. බර වැඩවල නියුතු කම්කරුවන්ට දිවා ආහාරය සඳහා ව්‍යංජන සහිත බත් වේලක් හෝ පොල් සම්බෝල සමඟ පාන් කෑමට නොහැකි විය.රුපියල් දෙකකට විස්කෝතුවක්, කෙසෙල් ගෙඩියක් සහ තේ කෝප්පයක් ගෙන කුසගිනි නිවා ගැනීම දක්වා ඔවුන්ගේ භෝජන ක්‍රමය වෙනස් කර ගත් බව බෝපගේ පවසයි.

“රට මුහුණ දුන් ප්‍රධානතම ආර්ථික ප්‍රශ්නය වුණේ රාජ්‍යය තම පෞද්ගලික නින්දගමක් ලෙස භාවිත කළ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ නායකයින්ගේ මුසාවාදත් ධනය අසාධාරණ ලෙස බෙ දී යාමත්. සිංහල ජාතික හැඟීම්වලට ආයාචනා කළ ඔවුන්ට ජනතාවගේ අවධානය මඳ කලකට වෙනතකට යොමු කරන්නට හැකි වුණා. නමුත් එයින් වුණේ ජන වාර්ගික වෛරයකට මඟ පාදා දීම.

“රටේ ආර්ථිකය එක තැන දිගටම පල් වුණා. විරැකියාව දිගින් දිගටම ඉහළ නැංගා. සමගි පෙරමුණ තුළ ඔවුනොවුන් අතර ඇති වෙලා තිබුණ ප්‍රශ්නවලින් තත්ත්වය තවත් නරක අතට හැරුණා. 1975 අග භාගයේ දී ලංකා සම සමාජ පක්ෂය සමගි පෙරමුණේ හවුලෙන් නෙරපා දැම්මා.”

බෝපගේ පවසන අන්දමට දිවයිනේ සියලුම ජනයාට ආර්ථික ප්‍රතිලාභ සාධාරණව බෙදා ගැනීමට ඉඩ සැලසෙන පියවර රජය මගින් හඳුන්වා දුන්නේ නම් තත්ත්වය මීට වඩා වෙනස් වන්නට ඉඩ තිබුණි. එය නොසලකා හැරි ඔවුහු ඇතැම් අවස්ථාවල දී තම ආධාරකරුවන් දූෂණයට සහ ගජමිතුරුවාදයට පොළඹවා ලූහ. ආර්ථිකය නමැති කේක් ගෙඩිය කුඩා වෙමින් ජනගහනය වැඩි වෙද් දී ප්‍රභූ පැලැන්තිය ධනයෙන් වැඩි කොටස දිගටම ඔවුන් අත තබා ගත්හ. සමගි පෙරමුණේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිවල ප්‍රතිලාභ ලැබිය යුතුව තිබූණේ සියයට 10 ක් වූ අන්ත දිළින්දන්ට ය. එහෙත් දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ඔවුන් සතු කොටස ඉහළ නැඟුණේ සියයට 1.17 සිට සියයට 1.18 දක්වා ය. දිළිඳුතම සියයට 40 ක් දෙනා ජාතික ආදායමෙන් සියයට 15.05 ක් පමණක් ලබද් දී පොහොසත් ම සියයට 10 ක් දෙනා සියයට 30 ක් ලැබූහ.

කොළඹ වඩා ධනවත් ප්‍රදේශවල ඉහළ ඉඩම් වටිනාකම්වලින් වර්ධනය වන ආදායම් බෙ දී යාම පිළිබිඹු විය. මිලියන 14 ක් පමණ වූ ජනගහනයෙන් සමගි පෙරමුණු පාලනය යටතේ මිලියනයකට වඩා විරැකියාවෙන් පෙළුණි. මුළු ආසියාවෙන් ම ඉහළම විරැකියා අනුපාතය දැරීමේ ගෞරවය හිමි වූයේ ශ්‍රී ලංකාවට ය. 1975 දී සිදු කරන ලද සමීක්ෂණයකට අනුව විරැකියාවෙන් පෙළුණු ජනයාගෙන් සියයට 82 ක් පමණ ජීවත් වූයේ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවලය.

ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය ප්‍රධාන වශයෙන් සිංහල රාජ්‍යයක් බවට පත් කිරීමේ අරමුණ අතින් සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව වඩාත් සාර්ථක විය. මෙය සිදු කිරීම සඳහා ඔවුනට ප්‍රථමයෙන් ම ශ්‍රී ලාංකීය ව්‍යවස්ථාව නිරාකරණය කර ගත යුතු විය. 1944 දී කෙටුම්පත් කරන ලද මුල් ව්‍යවස්ථාවෙන්, ඕනෑම ආගමක් නිදහසේ ඇදහීම වැළැක්වීම හෝ තහනම් කිරීම, ඕනෑම ප්‍රජාවක හෝ ආගමක පුද්ගලයන් වෙනත් ප්‍රජාවන්වල හෝ ආගම්වල පුද්ගලයින් වග නොකිව යුතු බාධාවන්ට හෝ සීමා කිරීම්වලට වගකිව යුතු බවට පත් කිරීම, යම් ප්‍රජාවකට හෝ පුද්ගලයන්ට වෙනත් ප්‍රජාවන්වල හා ආගම්වල පුද්ගලයන්ට පිරිනමනු නොලබන වරප්‍රසාද හෝ වාසි හෝ පිරිනැමීම, හෝ කිසියම් ආගමික ආයතනයක පාලන අධිකාරියේ අනුමැතිය සහිතව හැර ඒ ආගමික ආයතනයේ ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කිරීම, බලාපොරොත්තු නොවුණි.

“මෙම මූලධර්ම සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාවේ 29(2) වගන්තියට ඇතුළත් කර තිබුණා. මෙයින් ජනගහනයේ බහු සංස්කෘතික ස්වභාවය පිළිබිඹු වුණා විතරක් නෙවෙයි, රාජ්‍යය සහ ආගම අතර වෙන් කිරීමත් එයින් තහවුරු කළා. සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාවට පළමු ප්‍රහාරය එල්ල කළේ 1948 පුරවැසි පනතින්. ඒ මගින් සිය දහස් ගණනක් කඳුකරයේ දෙමළ ජනතාවගේ ඡන්ද බලය අහෝසි කෙරුවා. එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව මෙය කළේ සම්ප්‍රදායික වමේ ඡන්ද පදනම බිඳ දාන්නටයි. ඒ අනුව ජාතික ධනයේ සැලකිය යුතු කොටසක් බිහි කළ ජනතාවගේ ම අයිතීන් අහිමි කර දැම්මා. ඊට පස්සේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ප්‍රමුඛ මහජන එක්සත් පෙරමුණු සන්ධානය 1956 දී ‘සිංහල පමණයි’ පනත යනුවෙන් ප්‍රසිද්ධ වුණු රාජ්‍ය භාෂා පනත ඉදිරිපත් කළා. එයින් බහුතර සිංහලයන්ට ප්‍රමුඛත්වය දුන්නා. ඒක ව්‍යවස්ථාවට එල්ල කරපු නිහීන ප්‍රහාරයක්. මම එහෙම කියන්නේ එසේ කරද් දී ආණ්ඩුව දෙමළ ප්‍රජාවේ භාෂාව නොසලකා හැරිය නිසා.”

“1972 දී සමගි පෙරමුණ ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක් ඉදිරිපත් කළා. ‘සිලෝන්’ යන යටත් විජිත නාමය වෙනුවට රටේ නම ‘ශ්‍රී ලංකාව’ ලෙස වෙනස් කළා. බොහෝ ස්වදේශික දෙමළ ජනතාවට මෙම නම සිංහල ආධිපත්‍යයක් ලෙස හැඟී ගියා. හේතුව ඒ නම සිංහල ඉතිහාසයයි, සම්ප්‍රදායයනුයි එක්ක සමීප සම්බන්ධතාවක් තිබුණු නිසයි.

“1971 අරගල සමයේ පැනවූ හදිසි අවස්ථා බලතල භාවිත කරමින් ආණ්ඩුවට ඒක පාර්ශ්විකව රට පාලනය කරන්නට පුළුවන් වුණා. ආණ්ඩුව මෙම බළතල නොකඩවා දීර්ඝ කළා. නව ව්‍යවස්ථාවෙන් ලංකාව බුදු දහමට ප්‍රමුඛස්ථානය දෙන බවත් රාජ්‍යය බුදු දහම ආරක්ෂා කොට පෝෂණය කරන බවත් ප්‍රකාශ වුණා. බොහෝ අය මෙම ව්‍යවස්ථාව දැක්කේ පනස් ගණන්වල මැද භාගයේ සිට දේශපාලන භූමියේ වැජඹුණු සිංහල බෞද්ධයින්ගේ ඉල්ලීම් මුදුන් පත් වීමක් විදියටයි. බුදු දහම සම්බන්ධයෙන් මෙම වගන්තිය පැනෙව්වාට පස්සෙ ශ්‍රී ලංකාව ලෞකික රාජ්‍යයක් වීම නතර වුණා.

“ 1972 ව්‍යවස්ථාව ගෙනෙනකම් අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය පදනම් වෙලා තිබුණේ තරග විභාග මත නිසා ජනගහනය සමඟ සසඳන විට දෙමළ සිසුන් විශාල පිරිසක් විශ්ව විද්‍යාලවලට ඇතුල් වුණා. සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව මෙය වෙනස් කරල විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය භාෂාව යොදා ගෙන ප්‍රමිතිකරණයට භාජනය කළා. මෙහි අනිවාර්ය ප්‍රතිඵලය වුණේ දෙමළ සිසුවකුට වෛද්‍ය විද්‍යා, විද්‍යා සහ ඉංජිනේරු පීඨවලට ඇතුල් වෙන්නට විශාල ලකුණු ප්‍රමාණයක් ලබා ගන්නට සිදුවීම.

“මෙම ප්‍රතිපත්තියෙන් දැඩි ලෙසම පීඩා විඳින්නට සිදු වුණේ උතුරු සහ නැගෙනහිර දෙමළ සිසුන්ට. නමුත් මෙම ප්‍රතිපත්තිය අන්ත-ජාතිකවාදීන් සිතූ තරමට දුරදිග ගියේ නැහැ. ඒ නිසා ඊළඟ වර්ෂයේ ම ‘දිස්ත්‍රික් කෝටා ක්‍රමය’ හඳුන්වල දුන්නා. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය තවත් දුෂ්කර කරල නැවත වරක් කෙනෙහිලිකම් කළේ උතුරු නැගෙනහිර ස්වදේශික දෙමළ දරුවන්ටයි. මේ දිස්ත්‍රික් කෝටා ක්‍රමයෙන් ම නැගෙනහිර දෙමළ කතා කරන මුස්ලිම් ජනයාගේත් මහනුවර කඳුකර දෙමළ ජනයාගේත් දරුවන් වැඩි ප්‍රමාණයකට විශ්වවිද්‍යාල උපාධියක් ලබා ගන්න ඉඩක් සැලසුණා. එසේ කිරීමෙන් වුණේ රට පුරා සාමූහික දෙමළ හඬක් නඟන්නට නැ‍ඟීමට තිබුණු ඉඩකඩ නැති කර දැමීම. අවසානයේ සම්පූර්ණ ප්‍රතිලාභ හිමි වුණේ බහුතර ජන වර්ගයට මයි.”

කෙසේ වෙතත් මෙමඟින් ජන කොටස් සන්සිඳුණේ නැත. සිරිමා බණ්ඩාරනායක මහත්මිය ගේ නායකත්වය යටතේ සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව හදිසි නීතිය දිගින් දිගටම පවත්වා ගෙන යාමත් විරෝධතා සහ සත්‍යග්‍රහ තහනම් කිරීමත් මැතිවරණය කල් දැමීමත් ජනතා අප්‍රසාදයට පාදක වූ තවත් කරුණු විය. පසුව ඡන්දය අවස්ථාවේ දී ඔවුන්ගේ මේ නොසන්සිඳුණු බව සහ අප්‍රසාදය ප්‍රකාශයට පත් වූ බව බෝපගේ ගේ අදහසයි.

දේශපාලන ප්‍රභූ පැලැන්තිය සිංහල අධිපති බව දරන රාජ්‍යයක් නිර්මාණය කරමින් සිටිය දී සිර ගෙවල් තුළ ලයනල් බෝපගේ සිය සගයින්ගේ ද උදව් ඇතිව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නව අන්තර්ග්‍රාහී දේශපාලන ප්‍රපංචයක් බවට පරිවර්තනය කරමින් සිටියේය. සිරගෙදර තුළ කරන ලද අධ්‍යයනවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ආර්ථික ක්ෂේත්‍රය කෙරෙහි පැවැති ඉන්දියානු බලපෑම සහ දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ පක්ෂයේ අදහස් බෝපගේ ඒ කාලයේ රචනා කළ ‘ජාතික ගැට‍ලුව ගැන මාක්ස්වාදී විග්‍රහයක්’ නමැති කෘතියෙහි අඩංගු විය.

සිසිර යාපා

හෙට - හිරගෙදරින් උපන් විමුක්ති ගී

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ මන්ත්‍රී කණ්ඩායමකට හදිසියේ මත්තල යාමට මතක් වී ඇති බව වාර්තා විය. ඔවුන් කඩිමුඩියේ එහි ගියේ තත්ත්වය සොයා බලන්නටය. ගුවන්තොටුපොළ සංවර්ධනය සඳහා ඉන්දියාව සමඟ බදු ගිවිසුමකට එළඹීමට කටයුතු කිරීමේ ප්‍රවෘත්ති පළවීමත් සමඟ මොවුන්ට මේ කුලප්පුව ඇති වූ බව පැහැදිලිය. මේ ගමන සිදුකිරීමේ අරමුණ එම ගිවිසුමට විරෝධය ප්‍රකාශ කිරීමය. හැකිනම් එය නවතා දැමීමට කටයුතු කිරීමය.

මෙම කණ්ඩායම කියන්නට යන්නේ මෙය මහා අපරාධයක් බවය. ඔවුන් කියන්නේ මෙය මත්තල ඉන්දියාවට විකිණීමක් බවයි. ඒ ගැන ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ එක එක්කෙනා කියන්නේ වෙන වෙන කතාය. විමල් වීරවංශට අනුව මෙය මහා පාවාදීමකි. තවත් අයකුට එය න්‍යෂ්ටික තර්ජනයකි. මහ බලවතුන්ගේ බල අරගලයකි. ඔවුන් කියන්න හදන්නේ මත්තල ඔය තියෙන විදිහට තියෙන්න අරින්න කියා විය යුතුය. එවිට රටට විශාල ලාභයක් අත්වෙනවා කියා ඔවුන් සිතා සිටිනවා විය හැකිය.

මත්තල ගිය මෙම කණ්ඩායමට ඇත්තටම දැකගන්නට ලැබුණේ කුමක්ද? ක්‍රියාත්මක ගුවන් තොටුපොළක ලක්ෂණයක් ඔවුනට දැකගන්නට ලැබුණේ නැත. ගුවන්තොටුපොළක් කීවාට එක ගුවන් යානයක්වත් ඔවුනට දැකගත හැකිවූයේ නැත. එක ගුවන් මගියෙක්වත් එහි සිටියේ නැත. මගීන්ට සේවා සපයන කවුන්ටර සියල්ල වසා දමලාය. එහි සේවකයන් ලෙස සිටින උදවිය තැන තැන සිටියේ තම තමන්ගේ වැඩක් බලාගෙනය. යම් පිරිසක් එතැනට පැමිණි අමුත්තන් බලන්නට පැමිණියා විය හැකිය.

වියදමක් පමණයි

විපක්ෂයේ මන්ත්‍රී පිරිස මෙතැනට තමන්ට පක්ෂ මාධ්‍ය ආයතනවල පිරිසක් කැඳවාගෙන තිබිණි. ගුවන් මගීන් සඳහා තිබූ ආසනවල වාඩිවී මාධ්‍යයට ඡායාරූප අවස්ථාවක් ලබාදීමටද මන්ත්‍රීවරු කටයුතු කළහ. ආණ්ඩුව මත්තල නම් මේ මහා අනර්ඝ වස්තුව විකුණන්නට යනවාය කියා ඊළඟට මහා අඬහැරයක් පෑවෝය.

ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ මේ පිරිස කියන විදිහට නම් මත්තල ගුවන්තොටුපොළ කියා කියන මෙම ගොඩනැගිලි හා ඉදිකිරීම් ටික අතින් වියදම් කර ගනිමින් ඔහේ පවත්වාගෙන යා යුතුය. ඉඳහිට එහි පැමිණි ගුවන් යානාවලින් වසරකට ලැබුණු මුළු ආදායම රුපියල් මිලියන හැටපහකි. වසරක මෙය නඩත්තු කිරීම සඳහා වියදම මිලියන දෙදහස් පන්සියයකි. ඒ මුදල වියදම් කරමින් මෙය දැන් වසර පහක් තිස්සේ පවත්වාගෙන යනු ලබයි.

මත්තලට නිතිපතා පැමිණි අන්තිම ගුවන් යානයද පසුගියදා එම ගුවන් ගමන් අත්හිටුවා දැමීය. ඊට පෙර අනෙක් ගුවන් යානා ගමන් නතර කර දැමුවේය. ඒ එම ගමන් ආර්ථික වශයෙන් ලාභදායක නොවන නිසාය. ඒ කියන්නේ මෙතෙක් ලැබුණු ආදායමද අහිමි වන බවයි.

ලාභදායක හා ආදායම් ලබන ව්‍යාපෘතියක් බවට මත්තල ගුවන්තොටුපළ පත්කිරීමට අප රටට නොහැකි බව දැන් පැහැදිලි කාරණයකි. රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවටද එය බැරිවිය. දැනුත් බැරිය. ඉතිරිව ඇත්තේ විකල්ප දෙකකි. එ‍කක් නම් මෙම ගුවන්තොට නඩත්තු කිරීමට තවත් වියදම් නොකර එය වසා දැමීමට කටයුතු කිරීමයි. එවිට අපට රුපියල් මිලියන දෙදහස් පන්සියයක් ඉතිරි කරගත හැකිය. දෙවැන්න නම් මෙය වාණිජ වශයෙන් වාසිදායක ව්‍යාපෘතියක් කර ගැනීමට සුදුසු පාර්ශ්වකරුවකු සමඟ ගිවිසුමකට එළඹීමයි. ආණ්ඩුව කරන්නට යන්නේ ඉන් දෙවැන්නයි.

මත්තල ගුවන්තොටුපොළ හඳුන්වන්නේ මත්තල රාජපක්ෂ ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපළ කියාය. ජාත්‍යන්තර කීවාට එයට දැන් දේශීය ගුවන් යානාවත් එන්නේ කලාතුරකිනි. එයට ජාත්‍යන්තර මාධ්‍යයෙන් විරුදාවලියක්ද ලබාදී තිබේ. එනම් ලෝකයේ හිස්ම ගුවන්තොටුපළ කියාය. ඒ කියන්නේ හැම තිස්සේම එය පාලු කාන්තාරයක් වගේ තිබෙන නිසාය.

අපූරු සටනක්

ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මහ සටනක් ආරම්භ කොට ඇත්තේ එය එසේම තබාගන්නටය. විරුදාවලිය රැකගන්නටය. අපූරු සටනකි.

මෙම ගුවන්තොටුපළ ඉදිකිරීම මහින්ද රාජපක්ෂ රජයේ මෝඩ හා හිතුවක්කාර වැඩවලින් එකකි. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා දැක්කේ විශාල සංවර්ධිත නගරවල ගුවන්තොටුපළ හා වරාය තිබෙන බවයි. ඒ අනුව හිතුවේ වරායක් හා ගුවන්තොටක් කියා දෙයක් හැදූවිට එතැන මහ නගරයක් ඉදිවී සංවර්ධනය වන බව විය හැකිය. එම නිසා වරායක්ද ගුවන්තොටක්ද, ජාත්‍යන්තර ක්‍රීඩාංගණයක්ද, සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවක් ද ඉදිකළේය. පාරවල්ද කාපට් කර දැම්මේය. හැබැයි එයින් මහ නගරයක් නම් ඉදිවූයේ නැත. රවි කරුණානායක මහතා කීවේ ගඟක් නැති තැනක පාලමක් දැම්මා ව‍ෙග් වැඩක් කියාය.

මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මේ වැඩ කළේ තනිකර හිතුවක්කාරයටය. මේවාට ‘සක්‍යතා අධ්‍යයන කළේ නැත. නීතිය’ හිතුවා කෙරුවා යන්නයි.

රාජ්‍ය ව්‍යවසාය කළමනාකරණ ආයතනය එම දිනවලම මෙයට විරුද්ධ විය. ඔවුන් කීවේ මත්තල හදනවාට වඩා කටුනායක තවත් ගුවන්පත ඉදිකොට සංවර්ධනය කිරීම වාසිදායක බවය. ඒ සමඟම හදිසි අවස්ථාවක් සඳහා පුත්තලම ගුවන් පථය සංවර්ධනය කළ හැකි බවය. පුත්තලම තිබෙන්නේ ජාත්‍යන්තර ගුවන් ගමන් මාර්ගයන්ටද ආසන්නවය.

එසේ කීවද මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ඒවා ගණන් ගත්තේ නැත. ඔහු හිතුවේ කටුනායක බණ්ඩාරනායක ගුවන්තොටුපළක් තිබෙනවා නම් මත්තල රාජපක්ෂ ගුවන්තොටුපොළක්ද තිබිය යුතු බව විය හැකිය. ඉතින් චිනුන්ගෙන් ණයට මුදල්ගෙන ගුවන්තොටුපළක් හදා නම දාගත්තේය.

මෙම ගුවන්තොටුපළ හැදුවේ පරිසරවේදීන්ගේද විරෝධය මැදය. මහ වනයක්ව තිබූ මෙම ප්‍රදේශයේ වන අලි ගහනය අධිකය. එමෙන්ම මෙය සංචාරක කුරුල්ලන් එන ප්‍රදේශයකි. මොනරුන්ගේද රජදහනකි. මත්තල ගුවන්තොටුපළ හදන්න වන අලි දෙසීයක් ප්‍රදේශයෙන් පළවා හරින්නට සිදුවිය. එසේ වුවද තවමත් එය වන අලි ගැවසෙන ප්‍රදේශයකි. කුරුල්ලන් වැදීම නිසා ඉඳහිට එන ගුවන් යානා ගණනාවකටද හානි සිදුවිය. මොනරුන් සම්බන්ධයෙන් තත්ත්වය එයමය. පසුගිය කාලයේ ප්‍රදේශයේ සතුන් එළවීමේ කටයුතුවලට වරකට තුන් සියයක් පමණ දෙනා යොදාගෙන තිබිණි. පසුව එයද තවත් වැඩි කරන්නට සිදුව තිබිණි.

මත්තල ගුවන්තොටුපොළ ඉදිකිරීම සඳහා වියදම ඩොලර් මිලියන 209 කි. ඉන් ඩොලර් මිලියන 190 ක් චීනයේ එක්ෂිම් බැංකුවෙනි. ශ්‍රී ලංකාවෙන් ඩොලර් මිලියන 19 කි. චීනයෙන් ගත් මිලියන 190 දැන් පොලියත් සමඟ ගෙවිය යුතුය. මේ පළමුවන පියවර පමණකි.

ගුවන්තොටුපොළ ඉදිකොට ඇත්තේ ඕනෑම විශාල ගුවන් යානයක් ගොඩබාන්නට හැකිවන ලෙසටය. වසරකට ගුවන් ගමන් 30,000 ක් කළ හැකිය. මගීන් ලක්ෂ දහයක් ප්‍රවාහනය කළ හැකිය. ප්‍රවාහනය කළ හැකි භාණ්ඩ ප්‍රමාණය ටොන් 45,000 කි. මෙහි දෙවන පියවර සැලසුම් කොට තිබුණේ මගීන් ලක්ෂ පනහක් වසරකදී ප්‍රවාහනය කරන්නටය. ගුවන් ගමන් වාර 45,000 කටය. පළමු පියවරවත් සාර්ථක කරගත නොහැකි තැන දෙවන පියවර අත්හැර දමනු ලැබීය.

‘කවුරුවත් නැති ඈත කඳු මුදුනකට ගිහින් අපි ආප්ප කඩයක් දාගෙන ජීවත්වෙමු’ කියා පෙම්වතියක් පෙම්වතෙකුට කී බවට කතාවක් ඇත. එය විහිළු කතාවකි. එවැනි වැඩ සිහිබුද්ධිය ඇති අය කරන්නේ නැත. හැබැයි මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කර ඇත්තේ එබඳු වැඩය. මත්තල ඉන් එකකි. වැඩිය කවුරුත් යන නොඑන කැලෑවක ගුවන්තොටුපළක් දැමීමද කවුරුත් නැති පළාතක ආප්ප කඩයක් දැමීමට වඩා වෙනසක් නැත.

සාධාරණ මිලක්

වත්මන් ආණ්ඩුවට කල්පනා කරන්නට සිදුවූයේ මෙය ගොඩගන්නා ආකාරයයි. ඒ සඳහා ජාත්‍යන්තර වශයෙන් යෝජනා කැඳවන ලද්දේ 2016 දී ය. එයට කවුරුත් ඉදිරිපත් වූයේ නැත. ඉන්දියාවද දුන්නේ තුට්ටු දෙකේ යෝජනාවකි. ඔවුන් ගුවන්තොටුපළ මිලකර තිබුණේ ඩොලර් මිලියන 290 කටය. අප රට මිල කළේ මිලියන 325 කටය. වැඩේ නැවතී තිබුණේ එම මිලට ඉන්දියාව එකඟ නොවීම නිසාය. දැන් එයට එකඟ වී ඇත. මත්තලට වූ වියදම මිලියන 210 ක් නිසා 325 වටිනාකම සාධාරණය.

එසේ වටිනාකම තක්සේරු කළද විකිණීමක් සිදුවන්නේ නැත. සිදුවන්නේ වසර හතළිහක බදු ගිවිසුමක් යටතේ පැවරීමයි. ලාභය හෝ පාඩුව බෙදී යන්නේ ඉන්දියාවට සියයට හැත්තෑවක් හා ශ්‍රී ලංකාවට සියයට තිහක් වශයෙනි. දැන් මෙය ලාභදායක ව්‍යාපෘතියක් බවට පත්කිරීමට දෙරට එක්ව කටයුතු කළ යුතුව ඇත. ඒ සඳහා ප්‍රදේශයේ වෙනත් සංවර්ධන කටයුතු ද කිරීමට සිදුවෙයි.

මත්තල ගුවන්තොටුපළ දැන් තියෙන හැටියට තියාගෙන ඉන්නවාට වඩා කාට හෝ නිකම් භාරදී සංවර්ධනය කර ලාභගන්න කීවද රටට ලාභයකි. ගුවන්තොටින් ලාභ ගන්න නම් ප්‍රදේශයේ වෙනත් සංවර්ධන කටයුතු කළ යුතුව ඇත. කර්මාන්ත හා සංචාරක ව්‍යාපාර නැංවිය යුතුය. එයින් රටට අත්වන්නේ විශාල ලාභයකි. එමෙන්ම රැකියා හා ව්‍යාපාරික අවස්ථාද බිහිවෙනු ඇත. එම සංවර්ධනය පමණක් වූවද ප්‍රමාණවත්ය. දැන් ඇති කර ගන්න යන්නේ ඊට වඩා රටට වාසිදායක ගිවිසුමක් බව පෙනෙන්නට තිබේ.

අත යට ගැහිලි

රාජපක්ෂලා වැඩ කළේ මෙහෙම රට ගැන සිතා බලා නොවේ. ඔවුනට අවශ්‍ය වූයේ විශාල ලෙස මුදල් වියදම් වන ව්‍යාපෘතිය. ඒ මුදලින් ප්‍රතිශතයක් කොහේ හෝ කාගේ හෝ නමකින් ඇති බැංකු ගිනුමකට බැරවනු ඇත. ඒවා තවමත් සොයාගන්න බැරිය. යන්තම් එළියට එන්නේ මැතිවරණයට ලැබුණු සොච්චමකි. සොච්චම කීවාට එයද කෝටි සියයකට වැඩිය. එතකොට අත යටින් ගිය අනෙක් ගණන් ගැන හිතාගත හැකිය.

හම්බන්තොට වරාය සංවර්ධනයට චීනුන් සමඟ ගිවිසුම්වලට එළඹි මත්තල ගුවන්තොටුපොළ සඳහා ඉන්දියාව සමඟ ගිවිසුම්වලට එළඹීම ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට පේන්නේ මහ බලවතුන්ට කොටස් බෙදාදීමක් වශයෙනි. එසේ වුවද ආණ්ඩුව කරමින් සිටින්නේ සියලු රටවල් සම්බන්ධ කරගනිමින් තුලනයක් ඇති කර ගැනීමය. එක් බලවතකුට යටවී ස්වාධීනත්වය නැතිවත තත්ත්වයකට පත්වීම වැළැක්විය හැක්කේ එවිටය. ඒ සඳහා ආණ්ඩුව චීනය, ඉන්දියාව මෙන්ම ජපානය සිංගප්පූරුව පමණක් නොව යුරෝපා රටවල් ද සම්බන්ධ කරගෙන ඇත. ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව ව්‍යාපෘති රාශියකට දායක වී ඇත. ලෝක බැංකුව සහ තවත් ආයතන ආධාර දී ඇත. මෑතකදී වාර්තා වූයේ මාර්ග සංවර්ධනයට කෝටි අටදහසක් ණයක් ලෙස නොව ආධාරයක් ලෙස ලබාදීමට ඇමෙරිකාව එකඟ වී ඇති බවයි.

මොනවා කෙරුවත් තම ගම් ප්‍රදේශය සංවර්ධනය කිරීමටද සිහිනයක් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට තිබුණා නම් අපට පෙනෙන්නේ දැන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා එම සිහිනය සැබෑ කරමින් සිටින බවයි. එසේ කරන්නේ මහින්ද බිහිකර තිබූ සුදු අලින් කොට අදින අලින් බවට පත්කර ගැනීමෙනි. මහින්දට කරන්න බැරි වූ දේ රනිල් කරනවිට ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ උදවියට එය දරාගන්නට බැරිය. ඒ නිසා හදන්නේ මොකක් හෝ වලියක් ඇද ගන්නටය.

හම්බන්තොට වරාය මෙන්ම මත්තල ගුවන්තොටද සංවර්ධනය කිරීමේ වාසි අත්වන්නේ ජනතාවටය. රටේම ජනතාවට මෙන්ම විශේෂයෙන්ම එම ප්‍රදේශවල ජනතාවට එම සංවර්ධනයේ වාසිය හිමිවෙයි. එය නවතන්නට වෙර දැරීමෙන් ඒකාබද්ධ විපක්ෂ‍ය කරන්නේ ජනතාවට තම ජීවන තත්ත්වය ඉහළ දා ගැනීමට තිබෙන අවස්ථා අහිමි කිරීමට උත්සාහ දැරීමයි. ඒ අනුව ඔවුන් කරන්නේ ජනතා ද්‍රෝහි ක්‍රියාවකි. එමෙන්ම එය රටට එරෙහිව කරන දේශද්‍රෝහී ක්‍රියාවකි.

සී.ජේ. අමරතුංග

අවසානයේ ලෝකයම සැනසුම් සුසුම් හෙළමින් ඒ අපූර්ව ක්‍රියාන්විතය නිමා විය. ඌරු කණ්ඩායම (Wild Boar) යහතින් හිරු එළිය දුටුවෝය. මුලින්ම ගණන් බැලූ පරිදි මේ හිතුවක්කාරයන් බේරා ගැනීමට මාස ගණනාවක් යා යුතුව තිබුණි. තවද නොබෝ දිනකින් කඩා වැටීමට නියමිත මහා මෝසම් වැසි හේතුවෙන් ඔවුන් රැදී සිටි ගුහාව දක්වා වතුර පිරීමට නියමිතව තිබුණි. අමිහිරි හා අවසනාවන්ත ඉරණමක ඉඟි පළ වෙමින් තිබුණි. බ්‍රිතාන්‍ය ජාතික කිමිදුම්කරුවන් විසින් යම් හෝඩුවාවක් සොයා ගන්නා විට දරුවන් අතුරුදහන් වී දින දහයක්ද ඉක්මවා ගොස් තිබුණි.

මේ ළමයින් හා ඔවුන්ගේ 25 වියැති පුහුණුකරුවා රැදී සිටි ගුහාවට යමකුට ළඟා වීමට නම් ජලයෙන් පිරුණු හා මිනිසකුගේ ශරීරයටත් වඩා පළලින් අඩු පටු උමං මාර්ගයක කිලෝ මීටර් හතර හමාරක් යා යුතුව තිබුණි. ඒ වෙත ළඟා වී ආපසු ඒමට අඩු වශයෙන් පැය 11ක් ගත වෙයි. එය සැබැවින් ම ජීවිතය හා මරණය අතර සටනකි. සිද්ධියට ලැබී තිබුණු ලෝක අවධානය අනුව මේ එක් අයකුගේ හෝ ජීවිතයට යම් අනතුරක් වීම තායිලන්ත රජය අති සංවේදී කාරණයක් සේ සැලකීය.

ලෝක ඉතිහාසයේ මෙතෙක් සිදු කෙරුණු අති දුෂ්කරම වූ ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුම සාර්ථකව නිමා කිරීමට මනුෂ්‍ය සංහතියට හැකි විය. අමෙරිකාව, බ්‍රිතාන්‍යය, ඔස්ට්‍රේලියාව ආදී රටවල්වල විශේෂඥ පිරිස් ප්‍රදේශයට ළඟා වී තිබුණි. බොහෝ රටවල් මේ මොහොත මිනිස් සංහතියේ සංධිස්ථානයක් සේ සලකා කටයුතු කළහ.

තායිලන්තය ථේරවාදී බෞද්ධ රටකි. අපේ උපසම්පදා ක්‍රම පැමිණියේ ද හිතවත් තායිලන්තයෙනි. එරට බෞද්ධ අබෞද්ධ සියලු දෙනා දින ගණනාවක් දරුවන් වෙනුවෙන් ආගමික කටයුතු කළහ. බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලා තමාගේ ආධ්‍යාත්මික වපසරිය ලෙන් දොර අසල සිට මුදා හැරියේය. බුරුමයේ සිට විශේෂ හිමිනමක් ආගමික කටයුතු කිරීමට පැමිණීම ලෝකයේම අවධානයට ලක් විය. පාප් වහන්සේ වතිකානුවේ සිට දරුවන් වෙනුවෙන් යාච්ඤා කළහ. මුස්ලිම් හා හින්දු ආගමික නායකයන් පූජා පැවැත්වීය.

මේ දිනවල පැවැත්වෙන පාපන්දු ලෝක කුසලානය දෙවෙනි තැනට දමමින් ලෝකයේ බොහෝ ජනමාධ්‍ය මේ සිද්ධියට ප්‍රමුඛත්වය දී තිබුණි. බෞද්ධ රටක් වූවත් මෙරට ජනමාධ්‍යට කට ගැස්මක් වී ඇති දේශපාලන නරි නාටක හා පාතාල සෙල්ලම් දිනකට ඉවත හෙළීමට අපේ ජනමාධ්‍යය නම් මැළි වූ බවක් පෙනුණි. මේ අති සංවේදී සිදුවීම මෙරට මාධ්‍යයන්ට තත්පර කිහිපයක පුවතක් පමණක් විය. මෙවැනි වාර්තාකරණයන් වැදගැම්මකට නැතැයි යමකු තර්ක කළ හැකිය. නමුත් ලෝකය පුරා දෝරෙ ගලා යැවිය යුතු මානව ප්‍රේමයේ සියුම් තැන් උද්දීපනය කිරීමට හැකි අයුරින් මෙය වාර්තා කළ හැකිව තිබුණි.

කෙසේ නමුත් මේ අවස්ථාව ආවරණය කිරීමට කිසිම ජනමාධ්‍යකට එරට බලධාරීන් ඕනෑවට වඩා අවසර දුන්නේ නැත. ජනමාධ්‍ය වුව ද කැමරා ඔසවාගෙන එතැන මොර දෙන්නට ගියේ නැත. මෙහෙයුමේ ප්‍රධානියාට මාධ්‍ය හැදුනුම්පත් පෙන්වා කලබල ඇති කරන්නට කිසිවෙක් එහි නොවූහ. සියල්ලෝ ඉවසීමෙන් සිටියහ. එහෙත් ඔවුහු කැමරා අටවා ගෙන සජීවී විකාශන ලබා දුන්හ. සමහර අවස්ථාවල පැය ගණන් එකම රූප රාමුවකට සීමා වී තිබුණි.

එසේම ඔවුන් එරට අගමැතිවරයාට හෝ ආණ්ඩුවට දෙහි කපමින් සිටියේද නැත. පුහුණුකරුවාගේ අගමුල අවුස්සමින් ඔහු මිනීමරුවකු කරන්නට ගියේද නැත. මේ හය හතර නොතේරෙන දරුවන් ආරක්ෂා කරමින් ලෝකය තමා සොයාගෙන අන්ධකාර ආගාධයට එනතෙක් මේ තරුණ පුහුණුකරුවා විශිෂ්ට සේවයක් කළ බව එරට පිළිගත්තේය. වර්ෂ 1972 දී අන්දීස් කඳුවැටියේ හැපී කඩා වැටුණු ගුවන් යානයේ සිටි උරුගුවේහි පාසල් රග්බි කණ්ඩායමේ නායක නන්දෝ පරාදෝ මෙන් මේ තරුණයා ධෛර්යය සම්පන්නව සිටියේය.

තව ද ගුහාව තුළ සිටින ළමයින්ගේ ගෙවල්වලට ගොස් මවුපියන්ගේ කඳුළු විකිණීමට ද කිසිවෙක් කටයුතු නොකළහ. ඔවුන්ව දුරකතනවලින් සම්බන්ධ කරමින් මාධ්‍ය සාකච්ඡා තබන්නට කිසිවකු එහි නොසිටියහ. ගුහාවට රිංගා යන්න තැත් කරන ඇමතිවරුත් නොසිටියේය.

තායිලන්ත අගමැතිවරයා දින ගණනාවක් අදාළ උමං ප්‍රදේශය වූ චියෑන් රායි ප්‍රදේශයේ රැඳී සිටියේය. ඒ ආසන්නයේම ‍රැඳී සිටිමින් මෙහෙයුම්වලට ධෛර්යය ලබා දුන්නේය. මවුපියෝ කෑම බීම සාදාගෙන උමග අසල දරුවන් එන තෙක් බලා සිටියෝය. දරුවන්ගේ පාසල ඒ වෙනුවෙන් සියලු අනෙකුත් වැඩ නවත්වා තිබුණි. ලෝක පාපන්දු සම්මේලනය ඔවුන් වෙනුවෙන් රුසියාවේ පාපන්දු ලෝක කුසලානයේ අවසාන තරගයේ අසුන් හා ගුවන් ටික්ට්පත් වෙන්කොට ගෙන නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියහ.

ලෝක ඉතිහාසයේ මේ උදාර ක්‍රියාන්විතය වෙනුවෙන් තායිලන්ත නාවුක සීල් නිලධාරියකු වූ සමන් ගුලාම් තම වටිනා ජීවිතය පූජා කළේය. දින ගණනාවක් දරුවන් සමඟ ‍රැඳී සිටිමින් ඔවුන්ගේ සෞඛ්‍ය ගැන වග බලාගත් ඕස්ට්‍රේලියානු ජාතික දොස්තර හැරිස්ට ඉතිහාසයේ පිටුවක් වෙන් වනු ඇත. පුටුවක අයිතියටත් වැඩවරන සමහර දොස්තර මහත්වරුන්ට ඔහු මහඟු ආදර්ශයකි.

හවස් වන විට මේ බිම්ගෙයි සිරකරුවන් හා ඔවුන්ගේ පුහුණුකරුවා ලෝකයට විවර විය. අපායේ සිට දෙව්ලොවට ආ මේ පිරිස පැය එකොළහක නගර සංචාරයක් ගෙන යෑමට බලධාරීහු කටයුතු කළේය. කිසිවෙක් කිසිවකුට ආඩපාලි නොකියමින් මේ මහා කර්තව්‍යය සාර්ථකත්ව නිම කිරීමට මිනිස් සංහතියට හැකිවීම එක්තරා දුලබ හපන්කමකි. එසේම හදවත මොහොතකට නතර කරවන්නකි.

මිනිසුන් ලේ හළා වෙන් කිරීමෙන් නොව ලේවලින් එක් වූ විට පමණක් ලෝකය එකම යායක් ලෙස පෙනෙනු ඇත.

අනුර රන්වල

රෝහණ විජේවීර සහ ලයනල් බෝපගේ ඇතුළු බන්ධනාගාර ගත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පිරිස රචනා කළ‘ජාතික ගැට‍ලුව ගැන මාක්ස්වාදී විග්‍රහයක්’ නමැති කෘතියෙහි ඔවුන් ජාතීන්ගේ ප්‍රශ්නය දකින ආකාරයත් රාජ්‍යය සහ ආගම අතර සම්බන්ධයත් විග්‍රහ කළේය.

“ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ස්ථාවරය වුණේ ශ්‍රී ලංකාව ලෞකික රාජ්‍යයක් විය යුතු බවයි. ස්වභාවය අතින් ධනවාදී වූ ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය පන්ති මත පදනම් වුණ රාජ්‍යයක්. ලංකාවේ ආගමික ඇදහිලි කිහිපයක් පවතිනවා. අප නිතර පෙන්වා දුන්නේ මෙම ආගමික කටයුතු හුදෙක් පුරවැසියන්ගේ පෞද්ගලික කටයුත්තක් බවයි. ඒ නිසා එක ආගමකට වඩා තවත් ආගමක් ඉහළින් තබන්නට රාජ්‍යයට නොහැකි බව අපි නිවැරදි ලෙස තරයේ විශ්වාස කළා.

“ලංකාවෙත් අනෙක් ධනවාදී රාජ්‍යයන්වල වගේම සූරා කන පංතියක් හිටියා. රාජ්‍යය අනෙක් සියලු ආගම්වලට වඩා එක ආගමකට ඉහළ තැනක් දෙනවා. ආගමේ මුහුණතට මුවාවෙලා වංචාව, දූෂණය, මැරකම, රැවටිල්ල, සූරාකෑම, මර්දනය සහ ආයුධ නිෂ්පාදනය වැනි අනෙකුත් අගතීන් සියල්ලත් සිදු කරනවා. ධනේශ්වර ආණ්ඩු ආගමට ප්‍රමුඛස්ථානය ලබා දීමෙන් කරන්නෙ පවතින සූරාකෑමේ ක්‍රමය ආරක්ෂා කරන එකයි; ජනතාව අන්ධභාවයෙ තබා ගන්න එකයි. පංති ක්‍රමය දක්ෂ ලෙස ක්‍රියාවේ යෙදවීම පිළිබඳ හොඳම උදාහරණයක් ලංකාව. අපි ඒ ගැන කිව්වේ මෙහෙමයි. ජනතාවගේ දෑස් ආවරණය කරන්නට දුම් පටලයක් නිර්මාණය කර තිබෙනවා. ‘ධර්ම චක්‍රය’, ‘බණ’ පොත, කුරුසය හා බයිබලයත් ඒ වගේ සියලු ආකාරයේ ආගමික දේශනාවලිනුත් තමයි මෙම දුම් පටලය හදල තියෙන්නෙ. මේ පටලය පිටිපස්සෙ තමයි පීඩිත ජනයා වෙත එල්ල කරපු රයිෆල්, බයිනෙත්තු, බෝම්බ ඇතුළු මර්දන කටයුතු තියෙන්නෙ.

“ජාතික ගැට‍ලුව ගැන මාක්ස්වාදී විග්‍රහයක්’ නමැති පොත් පිංච 1972 ව්‍යවස්ථාවත් දෙමළ භාෂාව කතා කරන්නන් කෙරෙහි එම ව්‍යවස්ථාව දැක්වූ අගතිගාමිත්වයත් විවේචනයට ලක් කළා. අපි පක්ෂයක් විදිහට ප්‍රශ්න කළේ උතුරේ සහ නැගෙනහිර ජනයාට ආණ්ඩුව සමඟ ගනුදෙනු කිරීමේ දී තම මව් භාෂාව භාවිත කරන්නට නොහැක්කේ මන්දැයි යන්න පමණක් නෙවෙයි, දකුණේ සිටින සිංහල ජනයාටත් කඳුකරයේ සිටින දෙමළ ජනයාටත් තම මව් භාෂාවෙන් ආණ්ඩුව සමඟ කටයුතු කළ නොහැක්කේ ඇයි දැයි යන්නත් අපි ප්‍රශ්න කළා. සිංහල භාෂාව ‘අධිකරණයේ භාෂාව’ ලෙස පැනවීමේ අසාධාරණ බව අපි ඒ පොත් පිංචෙන් පෙන්වා දුන්නා. අපි මෙහෙමයි ලියා තිබුණේ. ‘ආචාර්ය කොල්වින් ආර්. ද සිල්වාගේ ව්‍යවස්ථාවෙන් රාජ්‍යයේ සියලුම දෑ සිංහලබවට පත් කරන්නට අවශ්‍ය වූ බව අවසාන විග්‍රහයේ දී පෙනේ. මෙසේ කිරීමෙන් රාජ්‍යය බහුතරයේ භාෂාව අනෙක් ප්‍රජාවන් මත ද බලයෙන් පටවයි. මාක්ස්-ලෙනින්වාදී පක්ෂයක් ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට මෙය අනුමත කළ නොහැකිය.”

“1977 දී ලන්ඩන් නුවර ගිනි පුපුර ප්‍රකාශකයෝ මුද්‍රණය කරවා ප්‍රසිද්ධ කළ මා විසින් රචනා කරන ලද ‘ශ්‍රී ලංකාවේ ව්‍යවස්ථාව සහ ජාතික ගැට‍ලුව’ නමැති පොත් පිංචෙන් අපි පෙන්වා දුන්නා ‘බහු-වාර්ගික රාජ්‍යයක නිර්ධන පංති ජාත්‍යන්තරවාදී භාෂා ප්‍රතිපත්තියක මුල්ගල විය යුත්තේ කිසියම් එක් භාෂාවකට පක්ෂපාත වීමෙන් තොරව සියලු භාෂාවන් අතර සමානත්වය බව.”

“මෙම මාක්ස්වාදී හැදෑරීම අපි කළේ සිර ගෙවල් ඇතුළත. හැදෑරීම, යළි යළිත් හැදෑරීම අපේ දින චර්යාවේ අනිවාර්ය අංගයක් වුණා. අපි කල්පනා කළේ, එය අපි සතු අත්හළ නොහැකි වගකීමක් ලෙසයි. හැම මොහොතකම රෝහණ සහෝදරයා අපිත් සමඟ මේ වගකීමෙන් බැඳී සිටියා. වෙලාවකට රෝහණ සහෝදරයාත් මමත් බොහෝ කරුණු ගැන එකඟ වුණා. සමහර විට අපි එකඟ නොවන කරුණුත් තිබුණා. ඒ ගැන අපි සමහර විට දින ගණන් සාකච්ඡා කළා. වාද කළා. අවසානයේ අපි පොදු එකඟත්වයකට ආවා.

“මේ සියල්ල අතරතුරේ සිර ගෙදර තුළ නිදහසක් ලැබුණ බොහෝ වෙලාවට අපි ගීත ගයන කළා. බොහෝ විට ගායනා කෙරුණේ ‘දේශප්‍රේමී ගී’. පසු කලෙක අපි අතර හිටි කිහිප දෙනෙක්, විශේෂයෙන්ම නන්දන මාරසිංහ සහෝදරයා වැනි අය, ගීත නිර්මාණය කළා. කනට හුරු වන ලෙස අලුත් ‘තනු’ නිර්මාණය කළා. අපේ වාද්‍ය භාණ්ඩ වුණේ කෑම කන්න දෙන තැටිය, වතුර බොන්න දුන්න කෝප්පය සහ අත් පුඩිය. මෙහෙම ගයපු නව නිර්මාණ ගීතත් වනාන්තරවල සටන් කරද් දී සහ බන්ධනාගාරවලින් පිටත දේශපාලන කටයුතු කරද් දී ඒ සහෝදර සහෝදරියන් නිර්මාණය කොට ගායනා කරන ලද ගීතත් තමයි පසු කලෙක ‘විමුක්ති ගී’ බවට පත් වුණේ.”

ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්ෂය ලෙස 1977 මහ මැතිවරණයේ දී තරග වැදුණු එක්සත් ජාතික පක්ෂය තමන් බලයට පත් වුවහොත් ප්‍රධාන වශයෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයින් සහ සාමාජික සාමාජිකාවන් වැරදි කරුවන් බව ඔප්පු කිරීමට සහ දඬුවම් කිරීමට සමඟි පෙරමුණ විසින් සම්මත කොට ගෙන තිබුණු අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිෂන් සභා පනත අහෝසි කරන බවට ප්‍රතිඥා දුන්නේය.

“එක්සත් ජාතික පක්ෂය මෙම ස්ථාවරය ගන්නට කරුණු රාශියක් මුල් වුණා. එම පනත යටතේ ම ප්‍රමුඛ පෙළේ එක්සත් ජාතික පක්ෂ සාමාජිකයින් ගණනාවක් විදේශ විනිමය වංචා චෝදනා යටතේ සිරගත කොට තිබුණා. ඔවුන් නිදහස් කර ගැනීමට ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතාට ඕන වුණා. දේශපාලන කටයුතු නිසා සහ අරගලය නිසා අපේ අය 10, 000 ක් ඝාතනයට ලක් කොට තවත් විශාල පිරිසක්, මම ඇතැම් තැනක කියවා තිබෙන අන්දමට 50, 000 ක පමණ දෙනෙක්, විටින් විට සිරභාරයට ගෙන තිබූ නිසා, මහ මැතිවරණයේ දී ඒ අයගේ පවුල්වල සාමාජිකයින්ගේ ඡන්දය දිනා ගැනීමට ද එක්සත් ජාතික පක්ෂය ට අවශ්‍ය වුණා.”

“අනෙක් අතට එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙ නායකයන් වූ ආර් ප්‍රේමදාස මහතා සහ රොනී ද මෙල් මහතා (1977 බලයට පත් ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ආණ්ඩුවේ මුදල් ඇමතිවරයා වශයෙන් කටයුතු කළ) වැනි අය ඒ කාලෙ අප ගැන එක්තරා අන්දමක සානුකම්පාවක් පෙන්නුම් කළා. ඊට හේතු වුණේ රොනී ද මෙල් මහතා එක්සත් ජාතික පක්ෂයට එක් වන්නට පෙර ප්‍රගතිශීලී අදහස් දැරූ කෙනෙක් වීමත් ඔහු රෝහණ විජේවීර සහෝදරයාගේ නෑදෑයෙක් වීමත් වැනි කාරණා වෙන්නට පුළුවන්.”

“කරුණු සියල්ලම ගත් විට 1977 මහ මැතිවරණයේ දී එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙ නායකයන් දකින්නට ඇති අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිෂන් සභා පනත අහෝසි කිරීමේ ව්‍යාපාරයක් දියත් කිරීම අපට සම්බන්ධකම් පැවැත්වූ අයගේ ඡන්දය දිනා ගැනීමට තිබුණු හොඳම මඟ හැටියට. එමගින් ප්‍රබල මැතිවරණ ප්‍රතිඵලයක් ජයවර්ධන මහතා බලාපොරොත්තු වුණා. ඒ නිසාම අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිෂන් සභා පනත අහෝසි කිරීම සහ දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීම 1977 මැතිවරණයේ දැඩි විවාදාත්මක නමුත් ආකර්ශනීය මැතිවරණ පොරොන්දු දෙකක් වුණා.”

ඒ පොරොන්දු මෙන්ම, සිර ගෙවල් තුළ පවා වේගයෙන් වැඩුණු ජ.වි.පෙ. හි ජනප්‍රියත්වය සහ 1971 අරගලය විසින් ඇති කරන ලද දේශපාලනික කම්පනය සමගි පෙරමුණේ ස්වයං-විශ්වාසය පළුදු කරන්නට බලපෑ අතර ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව සහ තවත් ජාත්‍යන්තර බැංකු සමාදරයෙන් පිළිගෙන කටයුතු කිරීමෙන් රටේ ආර්ථික අර්බුදය තවත් ගැඹුරු බවට පත් කරමින් ආණ්ඩුව බලයෙන් නෙරපා දමන්නට මං පෑදූ බව බෝපගේ ගේ අදහසයි.

“1977 මැද භාගය වෙද් දී රටේ ප්‍රශ්න සංකීර්ණ වීමත් සමඟ තෙල්, පොහොර සහ ආහාර ද්‍රව්‍යවල මිල තියුණු ලෙස ඉහළ යාමෙන් උද්ධමනය ඉහළ ගියා. තෙල් මිල හතර ගුණයකින් ඉහළ නැංගා. තෙල්, සහල් මිල, සීනි සහ තිරිඟු පිටි මිලද ඉහළ ගියා. රජය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙන් කෙටි කාලීන ණය ගැනීමෙන් රටේ ණය බර තව තවත් වැඩි වුණා.”

“රටේ ප්‍රධාන ආහාර ද්‍රව්‍යවල මිල ඉහළ යාම කොයි තරම් වැඩි වුණාද කිව්වොත් සාමාන්‍ය ජනයාට ඒවා ලබා ගැනීමට නොහැකි තරමට තත්ත්වය නරක් වුණා. ඒ වගේම ඒවා සහනාධාර වශයෙන් බෙදා හැරීමට රජයට තිබූ හැකියාව දුබල වුණා. කොළඹ සහ තදාසන්න ප්‍රදේශවල පාන් ලබා ගැනීම සඳහා මිනිසුන් පෝලිම් ගැසී සිටිනු දැකීම සුලබ දර්ශනයක් බවට පත් වුණා. තමන් වැටී සිටි තත්ත්වයෙන් ගැලවීමට සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව උත්සාහ කළේ මහ ජනතාව අනුභව කරන ආහාර වර්ග වෙනස් කිරීමට උත්සාහ ගැනීමෙන්. බත් සහ පාන් වෙනුවට මඤ්ඤොක්කා අල සහ වියළි ධාන්‍ය ආහාරයට ගැනීමට උනන්දු කළා. එහෙත් ඒවායින් පවා ආණ්ඩුව හිතුව අන්දමේ ප්‍රතිඵලයක් අත් වුණේ නැහැ.”

සිසිර යාපා

හෙට - හිරෙන් ඇවිත් අතරමං වී