ලෝකයම දරුණු ආහාර අර්බුදයකට ඉදිරියේදී මුහුණ දීමට නියමිත බවට පුරෝකථන මතුව ඇත. අභ්යන්තර ආර්ථික ගැටලු හේතුවෙන් අපට ඊට වේලාසනම මුහුණ දීමට සිදුව ඇත. ආහාර අර්බුදය ජය ගැනීමට ගත යුතු ක්රියාමාර්ග, ජාතික පොහොර ප්රතිපත්තිය, කොළොම්තොට වගා සංග්රාමය සහ පෝෂණ අවශ්යතා පිළිබඳ ශ්රී ලංකා ඌව වෙල්ලස්ස විශ්වවිද්යාලයේ අපනයන කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ, සත්ත්ව විද්යා සහ අපනයන කෘෂිකර්ම පීඨයේ ජ්යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය ආචාර්ය ශෂිකා රත්නායක සමඟ කළ සංවාදයකි.
- අපේ ආහාර නිෂ්පාදනයේ වගේම පරිභෝජනයේත් ගැටලු තිබෙනවා
- අනෙකුත් රටවලට වඩා අපේ ප්රශ්නය සංකීර්ණයි
- අපට ඕනෑ කඩිනම් විසඳුම්
ශ්රී ලංකාව වැනි කෘෂිකාර්මික රටකට ආහාර අර්බුදයකට මුහුණ දෙන්න සිදුව තිබෙනවා. එහෙම වෙන්න බලපෑ හේතු මොනවාද? එමඟින් ගොඩ ඒමට අපට වැඩපිළිවෙළක් තිබෙනවාද?
ආහාර අර්බුදයට හේතු විදියට අපේ රටේ තිබුණ දුර්වල සාර්ව ආර්ථික කළමනාකරණය, දුර්වල ප්රතිපත්ති ආදිය මූලිකව දක්වන්න පුළුවන්. මෙතැනදි අපේ මුදල් ප්රතිපත්තිය විශේෂයි. ඒ වගේම, විනිමය අනුපාතිකය සම්බන්ධයෙන් අප ගත් ක්රියාමාර්ග, දරපු ප්රතිපත්ති සහ රටක් විදියට අප පනවපු ආනයන සීමා සහ පාලනය, කෘෂි රසායන සහ පොහොර තහනම වැනි දේත් මීට හේතු විදියට දක්වන්න පුළුවන්. මේ හැම දේම නිසා අපේ කෘෂි නිෂ්පාදන සඳහා අධික පිරිවැයක් දරන්න වුණා. විද්වතුන් පෙන්වා දී තිබෙන්නනේ, පොහොර සහ රසායනික ද්රව්ය තහනමත් එක්ක, ඒ යෙදවුම්වල හිඟකම නිසා අස්වැන්නෙන් 40%-50%ක වගේ අඩු වීමක් දකින්න තිබෙන බවයි. මේ හේතු නිසා ආහාර හිඟයක් වගේම ආහාරවල මිල ඉහළ යෑමක් වුණා. ආහාරවල මිල විතරක් නොවෙයි; අපේ ආර්ථික ප්රතිපත්තිවල ප්රශ්න නිසා අනෙක් සියලු භාණ්ඩ හා සේවාවල මිලත් ඉහළ ගියා. මේ හේතු නිසා අප ඉතා දරුණු උද්ධමනයකට මුහුණ දීලා සිටිනවා.
අභ්යන්තර සාධකවලට අමතරව බාහිර සාධකවල බලපෑම නිසාත් මේ ආහාර අර්බුදය තීව්ර වුණා. ලෝක වෙළෙඳපොළේ ආහාර උද්ධමනයත් මීට බලපෑවා. අපනයනය කරන රටවල් දැන් ඒ අයගෙ අපනයන සීමා කර තිබෙනවා. ඉන්දියාව තිරිඟු අපනයනය සීමා කරන්න හදනවා. ඊළඟට ඔවුන් අපනයනය සම්පූර්ණයෙන් තහනම් කරන්න හදනවා. කොළඹ පාරිභෝගික මිල දර්ශකයට අනුව ගිය මාසෙ වෙනකොට ආහාර සහ මධ්යසාර නොවන පානවල උද්ධමනය 57.4%ක්.
දැන් අපට ඕනෑ කරන්නේ මීට වඩා කඩිනම් විසඳුම්. කෙටි කාලීන විසඳුම් ගත්තත් මෙය විසඳන්න බැහැ. විවිධ පාර්ශ්ව එකතු වෙලා මේ කටයුත්ත කළ යුතුයි. සුළු පරිමාණ කෘෂිකර්මාන්තය, මහා පරිමාණ කෘෂිකර්මාන්තය, සාම්ප්රදායික කෘෂිකර්මාන්තය යන සියල්ල එකතු වෙලා වගා සංග්රාමය කරන්න වෙන්නේ. අපට ආහාර ආනයනයට මුදල් නැහැ. ඒ නිසා අනිවාර්යෙන්ම විකල්පවලට යෑමට සිදුව තිබෙනවා.
මේ නිසා, ආහාර බෙදා හැරීම නිසි විදියට කිරීම අවශ්යයි. ආහාර අපතේ යන එක විශේෂයෙන් නවත්වන්න ඕනෑ. කොළඹ සහ තදාසන්න ප්රදේශවල දවසකට ටොන් 350ක් පමණ ආහාර නාස්ති වෙනවා. අඩු භාවිත, අඩු උපයෝගිතා එළවළු, පලතුරු වගාව වැඩි කරන්න ඕනෑ. ඒවට අවශ්ය වෙන්නෙ අඩු යෙදවුම් ප්රමාණයක්.
ලෝක ආහාර අර්බුදයක් අත ළඟ එන බවට පළ වුණ පුරෝකථන සමඟ, ඒ සඳහා වේලාසනින්ම සූදානම් වීමෙන් යම්කිසි වක්ර හෝ ප්රතිලාභයක් ලැබේවිද?
මේ වන විට බොහෝ රටවල් වගේම අන්තර්ජාතික සංවිධාන, ලෝක බැංකුව, ලෝක ආහාර වැඩසටහන, ආහාර හා කෘෂිකර්මාන්ත සංවිධානය මේ වෙන විටත් ලෝක ආහාර හිඟයක් එනවා කියලා පුරෝකථනය කර, විසඳුම් සෙවීමට කටයුතු කර අවසන්. උදාහරණයක් විදියට ලෝක බැංකුව දැනට තියෙන සහ අලුත් ව්යාපෘතිවලට ඩොලර් බිලියන30ක් යොදවන්න තීරණය කර තිබෙනවා. පැමිණෙන අර්බුදයත් සමඟ බොහෝ රටවල් තමන්ගේ අපනයන සීමා කරමින් සිටිනවා. එසේ නොකර, අන්තර්ජාතික වෙළෙඳාමේ තිබෙන සීමා ඉවත් කරලා පහසු කරන්න අන්තර්ජාතික සංවිධාන කටයුතු කරමින් සිටිනවා. නැත් නම් සමහර රටවලට කුසගින්නෙ සිටීමට සිදු වෙනවා. ලෝකයේ තිබෙන රටවල් ගත්තාම, අපේ රට වගේම අවදානයට ලක් වන අය හඳුනගෙන මුදල් වවුචර් දෙන්න, විවිධ වැඩපිළිවෙළ ක්රියාත්මක කරනවා. ඉන්දියාව වගේ රටවල් අපනයනය සීමා කර තියෙනවා. ඒ ලෝක ආහාර අර්බුදයට අමතරවයි. ලෝක ආහාර අර්බුදය හමුවේ අනිවාර්යෙන්ම ලෝක වෙළෙඳපොළේ ආහාර මිල වැඩි වෙනවා. එතකොට ඒ ආහාර මිල වැඩි වීමත්, අපේ විනිමය අනුපාත ප්රශ්නත් එක්ක අපිට තවත් වැඩි මිලක් දීලා තමයි භාණ්ඩ ගේන්න වෙන්නේ. එහෙම බලද්දි අනිත් රටවලට වඩා අපේ ප්රශ්නය සංකීර්ණයි. ඒ නිසා අනෙක් හැම රටකටම වඩා අප මහන්සි වෙලා මෙතැනදි වැඩ කරන්න වෙනවා.
ශ්රී ලංකාවෙ පවුලක් ගත්තාම තමන්ගේ ආදායමෙන් 1/3ක් පමණ ආහාර සඳහා වැය කරනවා. ඒ ප්රධාන පෝෂක සම්බන්ධයෙන් ගත්තාම මුළු ධාන්ය වර්ගවලින් 42%ක් අප ආනයනය කරනවා. ප්රෝටීන් ආහාරවලින් 34%ක් ආනයනය කරනවා. මේදය අඩංගු ආහාර ගත්තොත් 43%ක් ආනයනය කරනවා. අපේ කෑම පිඟාන ගත්තාම, ඒකෙ වැඩිපුරම තියෙන්නෙ ආනයනය කරපු ආහාර. ලෝක ආහාර අර්බුදයක් එන බවට ඉඟි පළව ඇති නිසා, අපට අනිවාර්යයෙන්ම ආදේශකවලට යන්න වෙනවා.
කඩිනමින්ම ජාතික පොහොර ප්රතිපත්තියක් සකස් කිරීමට යෝජනා මතුව තිබෙනවා. මේ ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
ශ්රී ලංකාවේ එක එක කාලෙට විවිධ පොහොර ප්රතිපත්ති ක්රියාත්මක වෙලා තියෙනවා. 1972දී පොහොර සහනාධාරය ආරම්භ කෙරුණා. 1975දි වීවලට අමතරව අනෙකුත් භෝග සඳහා පොහොර සහනාධාරය දීම ඇරඹුවා. 1990-94 වෙද්දි පොහොර සහනාධාරය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කළා. 1995 වගේ කාලෙදි පොහොර සහනාධාරය නැවත හඳුන්වලා දුන්නා. ඒ යූරියාවලට පමණක් සීමා කරලයි. 2005 සිට අවුරුදු 10ක් විතර යන තෙක් ඉදිරියට නයිට්රජන්, පොස්පරස්, පොටෑසියම් මිල සමාන කරලා සහනාධාරය දුන්නා. මාස් කන්නයේ සිට 2018 යල කන්නය වෙනතෙක් පොහොර සහනාධාරයට මුදල් ආධාර ලබා දෙනවා. 2018 මහ කන්නයේදී අපි ආයෙත් පුරුදු විදියට පොහොර සහනාධාරය දීම ආරම්භ කළා. 2020දී වී වගාව සඳහා නොමිලයේම පොහොර දෙනවා කියලා රජය තීරණය කළා. 2021 අප්රේල්වලදී රසායනික පොහොර ආනයනය සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කළා. 2021 නොවැම්බර් වෙද්දි ඒ තහනම සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කෙරුණා. පොහොර ප්රතිපත්ති සම්බන්ධයෙන් මේ තරම් අත්හදා බැලීම් කරපු රටක් ලෝකයේ තවත් නැතිව ඇති. විවිධ ප්රතිපත්ති සමඟ කෘෂිකර්මයේ ඵලදායිතාවට මොන වගේ බලපෑමක්ද වුණේ කියලා කෘෂි ආර්ථික විද්යාඥයෝ විද්යාත්මකව අධ්යයනය කරලා තිබෙනවා.
ශ්රී ලංකාවෙ ඕනෑ තරම් කරලා තියෙනවා. රසායනික පොහොර වී වගාවේ පලදායිතාවට බලපාන්නෙ කොහොමද කියලා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාලයේ මහාචාර්ය දේවිකා වීරහේවා සහ තවත් පර්යේෂකයෙක්, ජාත්යන්තර ආහාර ප්රතිපත්ති පර්යේෂණ ආයතනයේ ආචාර්ය ඩේවිෂ් එක්ක පර්යේෂණයක් කළා. එතනදි අපි පෙන්නලා දෙනවා අධ්යයනයට අනුව වී වගාවේ පලදායිතාවට රසායනික පොහොර ඉතාම වැදගත් මෙහෙයක් කරනවා කියලා. ජාතික පොහොර ප්රතිපත්තියක් හදන්න යනකොට කාලයක් තිස්සෙ කරලා තියෙන ඒ පර්යේෂණ, විද්යාත්මක අධ්යයන හැම එකක්ම අධ්යයනය කරන්න ඕනෑ. එහෙම බලලා තමයි ජාතික පොහොර ප්රතිපත්තියකට යන්න ඕනෑ.
වගා නොකළ ඉඩම් තරුණ වගාකරුවන්ට දෙන්නත්, වගා ප්රවර්ධන සතියක් දියත් කරන්නත් කටයුතු කෙරෙනවා. මෙවැනි දේ මඟින් ඉක්මන් ප්රතිඵල අත් කර ගන්න පුළුවන්ද?
වගා නොකළ ඉඩම් තරුණ වගාකරුවන්ට දෙන්න තීරණය කිරීම හොඳයි. ඒකෙන් අපට කෙටි කාලීන විසඳුම් හොයන්න පුළුවන්. මේ වෙලාවෙ අර්බුදය නිසා තමන්ගෙ රැකියා අහිමි වුණු තරුණයො සිටිනවා. කෙටි කාලීන භෝග වගා කරන්න ඒ අය යොමු කරන්න අපට පුළුවන්. මේ මඟින් දිගු කාලීන යහපත් ප්රතිඵල වුණත් අත් කර ගන්න පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට තරුණයො එකතු වෙලා වැඩ කරද්දි අපට කෘෂි ව්යවසායකත්වය දැකගන්න අවස්ථාව ලැබෙනවා. සමාජ ව්යවසායකත්වය කියා සංකල්පයක් තිබෙනවා. තරුණ අය මෙහෙම වගාවට නැඹුරු වුණොත්, කෘෂි ව්යවසායකත්වය, සමාජ ව්යවසායකත්වය වැනි දේ ඉදිරියට දියුණු කරන්න පුළුවන් වෙයි.
කෘෂි විද්යාඥයෝ ‘ප්රජා ගෙවතු වගාව’ නමැති සංකල්පයත් යෝජනා කරනවා. මෙය ඈත අතීතයේ ඉඳන්ම ලෝකයේ විවිධ රටවල ඉතා හොඳට කරගෙන යන කටයුත්තක්. උදාහරණයක් විදියට අමෙරිකා එක්සත් ජනපදය පළමු වැනි ලෝක යුද්ධයට පස්සේ ප්රජා ගොවිපොළවල් පටන් ගත්තා. 1970දි ආයෙත් ආහාර මිල වැඩි වුණාම, මේ කටයුත්ත ආරම්භ කර තිබෙනවා. හොඳම දේ 2007-2009 ආර්ථික අවපාතයත් එක්ක ඒ අය නැවතත් මෙය ආරම්භ කර තිබෙනවා. ඔවුන් තමන්ගේ ඒ ගොවිපොළවල් හඳුන්වලා තියෙන්නේ 'අවපාත උද්යාන'කියලයි. ඒ මඟින් ඒ අය සාර්ථක ප්රතිඵල ලබාගෙන තිබෙනවා. පාසල්, රෝහල්, අසල්වැසියන්ට එකතු වෙලා මේ වගේ කටයුතු කරගෙන යන්න පුළුවන්. ‘ප්රජා ගොවිපොළ’ සංකල්පය, ආහාර අර්බුදයට හොඳ විසඳුමක් වෙයි.
'කොළොම්තොට වගා සංග්රාමය'වැඩසටහන පසුගියදා ආරම්භ වුණා. ඒ වගේම රජයේ නිලධාරීන්ට නිවාඩු දීලා ඔවුන්ව වගා කිරීමට උනන්දු කිරීමේ වැඩසටහනකුත් ආරම්භ වුණා. උපදෙස් දීමටත්, වගා කටයුතු නිරීක්ෂණය කිරීමටත් කෘෂිකර්ම නිලධාරීන් මේ වැඩසටහන්වලට සම්බන්ධ වෙනවාද?
නගර සභාවට අයිති අක්කර නවයක වගේම පාවිච්චි නොකළ ඉඩම්වල එළවළු සහ අල වර්ග වවන්න කියා තිබුණා. ඔවුන්ට බීජ ගැටලුවකුත් තිබෙනවා. ඒ ගැන කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව සමඟ කතා කරමින් වැඩ කරගෙන යන බවත් මම දැක්කා. ඒක හොඳ වැඩසටහනක්. අප කුමක් හෝ තීරණයක් ගන්නාවිට, ආවස්ථික පිරිවැය ගැන කතා කරනවා. කොළඹ නගරයේ ඉඩම් කියන්නෙ මේ දේ කෙටි කාලීනව පෙනෙන හොඳ විසඳුමක්. ඒත් දීර්ඝ කාලීනව බැලුවොත්, ඒ ඉඩම්වල වටිනාකම ගමක පාවිච්චි නොකරන ඉඩමකට වඩා බොහොම වැඩියි. අප ඒ ගැනත් සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෑ. කොළඹ විශේෂයෙන් ආහාර ප්රශ්නයක් තිබෙනවනේ. දැන් තියෙන්නේ ඉන්ධන ප්රශ්නයත් සමඟ සැපයුම් ජාල අවහිර වීමක්. එවිට කෙටි කාලීනව මේ දේ කරන්න වෙනවා. රජයේ සේවකයන් මිලියන 1.5ක් පමණ ශ්රී ලංකාවෙ සිටිනවා. මේ මිලියන 1.5ම ගෙවතු වගාවට යොමු වෙයි කියලා මම හිතන්නෙ නෑ. හැබැයි යම් ප්රමාණයක් යොමු වෙයි. ඒක හොඳ දෙයක් වෙන්න පුළුවන්. දින හතරක සතිය කියන එක අපේ රටේ විතරක් නොවෙයි, වෙන රටවලත් අත්හදා බලනවා. අපේ රටේ නම් තෙල් අර්බුදයට විසඳුමක් විදියටයි මේ දේ කරන්නේ. ලෝකයේ වෙන රටවල වැඩ කරන අයගෙ ඵලදායිතාව වැඩි කරන්න මෙය හොඳ ක්රමයක් කියලා පරීක්ෂණ මට්ටමෙන් ක්රියාත්මක වෙනවා. දවස් හතරක් වැඩ කළාට පස්සෙ නිවාඩු දවස් තුනයි. ඊට පස්සේ ඵලදායිතාව වැඩි වෙනවා.
ප්රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලවල සිටින සංවර්ධන නිලධාරීන් කියන්නේ අප වැඩිය භාවිත නොකළ මානව සම්පතක්. කෘෂි පර්යේෂක නිලධාරීන්, කෘෂි පර්යේෂක නිෂ්පාදන සහයක නිලධාරීන්, මේ සඳහා අපට යොදා ගන්න පුළුවන්. නිකන්ම නිවාඩුවක් දීලා වවන්න කියනවට වඩා, අවශ්ය සහාය, උපදෙස් දෙන එක වැදගත්. මේ කාර්යයේ බලපෑමක් තිබෙනවද කියලා නිරීක්ෂණය කරන එකත් වැදගත්.
පෝෂණ අවශ්යතා ගැන ජනතාව මීට වඩා දැනුම්වත් විය යුතුයි නේද? ළමා මන්දපෝෂණය පිළිබඳ අහන්න ලැබෙන වටපිටාවක, අප එයට මුහුණ දිය යුත්තේ කෙසේදැයි දැන සිටීම වැදගත් නේද?
ආහාර අර්බුදයට කලින් වුණත් අපේ පෙර පාසල් දරුවන්ගෙන් 1/3කට වගේ මන්දපෝෂණ තත්ත්වයක් තිබුණා. ගර්භිණී සහ කිරි දෙන මවුවරුන් රක්තහීනතාවයෙන් පීඩා විඳිනවා කියලත් සොයාගෙන තියෙනවා. මේ අර්බුදයත් එක්ක ප්රෝටීන් ප්රභවවලින් මිල ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. හැමෝටම අනෙක් ශුද්ධ පෝෂක අවශ්යතා ළඟා කර ගැනීමේ ගැටලුවක් තියෙනවා. මේ නිසා අපේ රටේ මන්දපෝෂණ තත්ත්වය වැඩි වෙනවා. මෙයින් ගැලවීමට විසඳුම් සෙවිය යුතුයි. මේ වෙලාවේ මීට පෙර පැවසුවා වගේ අවදානම් කණ්ඩායම්වලට උදවු කරන්න වෙනවා. අපේ ආදායම හොඳයි. ඒත් අපට පෝෂණය ගැන දැනුම්වත්කමක් නැහැ. ආහාර නිෂ්පාදනය වගේම අපේ පරිභෝජනයෙත් විශාල ගැටලු තිබෙනවා. උදාහරණයක් විදියට දිනකට එළවළු, පලතුරු පරිභෝජනය නියමිත ප්රමාණය බැලුවොත්, දවසකට එළවළු ග්රෑම් 200ක් කෑමට අවශ්යයි. පලතුරු ග්රෑම් 200ක්, රනිල භෝග ග්රෑම් 100ක් ආහාරයට ගත යුතුයි. ආහාර අර්බුදයට කලින් වුණත් අප මේ විදියට ආහාර අරගෙන නැහැ. සමහර විට අප හොඳ ආදායම් තත්ත්වයක සිටිනවා. ඒත් අපේ පරිභෝජනය අඩු වෙලා තියෙනවා.